คุณเคยโดนคนที่ไว้ใจ หักหลังไหม?

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความเห็นใจกับคุณเจ้าของคำถามพร้อมทั้งให้กำลังใจในการใช้ชีวิตอย่างมีสติสำหรับอนาคตด้วยความจริงใจ เป็นเรื่องธรรมดาพระท่านสอนให้เรารู้จักวางเฉยกับสรรพสิ่งทั้งปวง ทุกข็ สุข รัก โลภ โกรธ หลง ทุกสิ่งเกิดขึ้นและดับไปเช่นเดียวกับความเป็นไปของธรรมชาติ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกผู้ทุกคนต้องได้ประสบไม่ช้าก็เร็ว การที่คุณมองโลกในมุมมองที่สวยงามนั้นเป็นเรื่องที่ดี จึงขอให้เป็นเช่นนั้นต่อไปจะทำให้คุณมีความสุขกับการใช้ชีวิต อย่าให้ความผิดหวังในตัวใครเพียงคนใดคนหนึ่ง มาทำลายมุมมองโลกที่สวยงามของคุณเลย หาความสุขกับสิ่งที่มีและกับคนที่รักคุณ เช่นุคณแม่ ที่คุณกล่าวถึง อย่างน้อยคุณก็ได้พบกับช่วงแห่งความรักที่หวานชื่นมาถึง 7 ปี นั่นก็มากพอแล้วสำหรับความทรงจำที่ดี ที่จะอยู่ในใจคุณเสมอไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด คุณต้องรู้จักให้อภัยในความผิดพลาดของคนที่คุณเคยรัก และพยายามเข้าใจให้ถ่องแท้ว่าการคาดหวังว่าจะพบรักแท้ที่จิรังในคนอื่นนั้นยากมาก ลองให้คำตอบเมื่อถามตัวคุณเองว่า ตลอดระยะเวลา 7 ปีที่ผ่านมานั้นคุณรักเขาผู้นั้นตลอดทุกวินาทีหรือไม่ ย่อมมีบางครั้งที่ขัดใจเคืองใจกันบ้างเป็นแน่ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาของลิ้นกับฟัน ถ้าคุณยอมรับการกระทำของเขาไม่ได้ก็คิดเสียว่าหมดวาสนาซึ่งกันและกัน แต่ขอให้รู้จักให้อภัยอย่าผูกใจเจ็บคิดแค้น ลดระดับความสัมพันธ์มาเป็นเพื่อนกันก็ยังดี แล้วคุณจะรู้ว่าโลกนี้ยังมีมุมมองที่สวยงามอย่างที่คุณเคยมองเสมอ

เคยคะ เคยเหมือนกับคุณแต่ว่าระยะเวลาไม่ได้นานเท่าคุณหรอกคะ เราคบกันปีกว่าคะ ไว้ใจเชื่อใจเขาตลอด

เพราะคิว่าเขาอยู่ตรงจุดนั่นเขาคงไม่มีเวลาไปไหนแน่นอน คบกันคุยกันไปเพราะเขาทำงานอยู่ใกลจากตัวโม

คือทุกๆวันหลังจากออกจาดราชตระเวนน่านน้ำเข้าจะโทรมาหาเสมอ เหมือนเขาไม่มีพันธะอะไรเลยคุยนู้นคุยนี้ปรึกษา

เรื่องนู้นเรื่องนี้ตลอดจนเราเชื่อใจและเล้ววันนึงก็เกิดขึ้น มีส่ายโทรศัทพ์เขาซึ่งเป็นเบอร์ของเขาแล้วเป็นเสียงผู้หญิง

พูด ตอนแรกตัวเราเองก็ตกใจไม่กล้าที่จะพูดแต่ก็ด้วยมารยาทเราก็คุยดี เขาก็ถามเรานู้นนี่ว่าเป็นแฟนกันเหรอไม่เห็นพี่เขาบอกเลย

ตัวเราเองก็คุยไปได้สักพักด้วยความบริสุทธิใจก็พูดตามความเป็นจริง หลังจากนั่นได้ไม่กี่วัน ซึ่ง

เป็นวันเกิดของเราเราก็กะว่าจะโทรไปต่อว่าๆจำไม่ได้เลยเหรอ แล้วเสียงผู้หญิงคนนั่นก็รับอีกแล้วบอกว่าเขามีอะไรจะสารภาพเรา

ว่าเขาแต่งงานกับแฟนเรามาแล้ว สามปี ตอนน้ำเราอึ่งนำตาเราก็ไหลไม่รู้ว่าออกมาได้ยังไงแบบว่ามันจุกอยู่ที่อกพูดอะไรไม่ออก

แต่ผู้หญิงคนนั่นเขาก็พูดกับเราดีมีมารยาทเราก็เช่นกัน ตอนนั่นเราพูดอะไรไม่ออกเลยวางสายไป

สักพักผ่านไปได้ไม่กี่วันแฟนของเราก็โทรมา หลายรอบมากแต่เราไม่รับ เห็นเบอร์นี้โทรมาหาทีไรเจ็บแป็บในใจทุกที

เลยตัดสินใจรับเขาพูอทุกอย่างมากมายขอโทษเราทีโกหก แต่เราพูดและต่อว่าไปอีก และคำคำนึงที่หลุดออกจากปากของเราคือ

" เมื่อไหร่พี่จะหยุดทำร้ายคนอื่นสักที" เขาเงียบแล้วเขาก็บอกว่าเขาหยุดแล้วจนมาเจอเรา ยิ่งทำให้เราเกลียดเขาไปอีกเลยพูดไปว่าชาตินี้

หรือชาติหน้าขออย่าเจอคนแบบนี้อีกเลย อโหสิกรรมให้ดีนะคะที่เราแค่คบอย่างเดียวไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั่นถ้ามากกว่านั่นรู้สึกว่าตัวเองผิดอย่างมากเลยละคะ

เคยสิ แบบทั้งโกหกทั้งหลอกลวง ทุกข์อยู่หลายปีเหมือนกัน กว่าจะทำใจได้ จำได้ว่า เมื่อทำใจได้ มีความสุขมาก ให้อภัยได้ทั้งที่ทำกับเราถึงขนาดนั้น เดี๋ยวนี้ไม่เคยทุกข์เพราะคนๆนั้นอีกแล้ว มองเป็นอากาศธาตุไปเลยค่ะ

เชื่อว่าถ้าคุณทำใจได้เมื่อไหร่ คุณจะหมดทุกข์เมื่อนั้น คนที่มันไม่รักเราจริงนั้น ได้มาจะมีประโยชน์อะไรคะ ได้เห็นธาตุแท้ของเขานับว่าคุณโชคดีแล้วค่ะ สักวันคุณก็จะได้ไปพบคนที่ดี คิดแบบนี้นะคะ ให้อภัยและเลิกสนใจเขาไป ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เราเอาไปได้หรอกค่ะ แม้แต่ร่างกายของเราเอง ขอให้มีความสุขกับสิ่งดีๆอย่าไปทุกข์หนักทุกข์นานกับสิ่งเลวร้ายที่ผ่านมาเลยนะคะ มันผ่านไปแล้ว คุณเท่านั้นที่เลือกที่จะมีความสุขหรือทุกข์ต่อไป ไม่มีใครอยากทุกข์ไปตลอดไม่ใช่หรือ

..เคยหักหลังคนอื่นมาครับ..นานมาแล้วเป้นวัยรุ่น รู้ว่ามันเจ็บปวดสำหรับเธอ

แต่ด้วยกำแพงทางศาสนาที่พ่ออธิบายให้ฟัง..

เลยต้องหนีไปเรียนที่เรียนที่อื่นเพื่อให้ห่างๆกัน..ใว้..

จวบจนเวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่า20ปี

ทุกครั้งตลอดเวลาที่กลับไปมักจะเพียรไปหาทุกครั้ง

แต่ก็เหมือนกับเธอไม่อยากจะรับคำขออภัยจากผม

จึงคลาด(โดยเจตนาหรือปล่าว?)กับเธอทุกๆครั้ง..ไป..

...จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ขอโทษกับปากและสายตาที่สบกันสักครั้งอีกเลย...

..ผู้กระทำก็ยังเจ็บเหมือนกัน....

..ยังไง.........ก็แล้วแต่..............ชีวิตก็ต้องก้าวเดินต่อไป...ครับ

ขอให้คุณหายเจ็บไวๆใช้เวลาหน่อยหัวใจบางที่เขาก็บอกว่าเอาไวรับริ้วลอยแห่งความเจ็บปวดนะเหตุการณ์บางเหตุการณ์ ก็ใช้ว่าจะมีใครผิดเพราะความรักนั้นเกิดขึ้นได้ทุกเวลาแม้แต่มีแฟนแล้วก็ตามอย่างคุณที่โดนคงจะเจ็บปวดมากๆๆคุณคงจะไม่ค่อยเชื่อใจใครจริงๆไปอีก...นานแต่ก็จะหายขาดเมื่อเจอคนจริงใจ

เป็นประจำ ระแวงจนชินชาแล้ว

เรื่องราวมันก็พอมีนะ แต่คงจะไม่เล่าอะไรแล้วละ ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บ

ขอเก็บไว้เงียบๆดีกว่า ..อยากให้กำลังใจนะ ขอให้ทุกอย่างกลับ

กลายเป็นเรื่องดีๆนะครับ...

ก่อนอื่นคงต้องขอแสดงความเสียใจนะค่ะ เพราะช่วงระยะเวลา 7-8 ปี คงไม่ใช่ง่ายๆที่จะทำใจ

เรายังไม่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาก่อน และก้อไม่อยากเจอมากๆด้วยอ่ะ

เพียงแค่เริ่มรู้สึกกับแฟนคนปัจจุบันว่าเค้ามีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไปรึป่าว

คือเขาทำงานอยู่ในที่ที่ไกลจากเรา และเราก้อมาหากันได้ไม่บ่อยนัก

เพราะเขาบอกว่างานเยอะและยุ่งมากในแต่ละวัน ไม่ค่อยมีเวลาคุยกันด้วย

อย่างมากที่สุดก้อเป็นช่วงก่อนเข้านอน 5-10นาทีเขาบอกว่าเพลียแล้วก้อวาง

ที่สำคันคือ เขาไม่ยอมพาเราเข้าบ้าน เลยไม่รู้ว่ามีอะไรปิดบังอยู่รึป่าวน่ะค่ะ

แต่ถ้าเราเจอเหตุการณ์อย่างคุนจะขอด่าให้สะใจก่อนเลย แล้วกลับไปกอดครอบครัว ทุกๆคนที่เขารักเรา

จากนั้นจะไปสงบจิตใจที่วัดค่ะ ความเงียบและศีลธรรมคงช่วยไม่ให้เราฟุ้งซ่านได้:))