YIMCHANG

บ้านเราเวลาเจอคนบ้า ผู้พิทักษสันติราชก็จะจับไปปล่อยให้ไกลๆ จากเขตที่รับผิดชอบ พออีกคนเห็นก็จับไปปล่อยอีกที อีกที เรื่อยๆ ไป น้อยครั้งที่จะพาเขาเหล่านั้นไปเข้าสถานบำบัด หรือโรงพยาบาลบ้า อย่่างน้อยก็ให้พวกเขามีโอกาสกลับมาเป็นคนปกติอีกครั้ง ....

นั่งทานข้าวที่ร้านอาหารเพลินๆ ควาญช้างพาช้างมาขอทาน โ้อ้แม่เจ้าช้างสัตว์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของประเทศไทย สัตว์ที่เป็นจ้าวป่ากลับต้องมาเดินบนพื้นปูน แข่งกับรถยนต์ มาขอทานอาหารกับคนเมือง

เห้นแล้วหดหู่ใจเหลือเกิน สงสารแต่ทำอะไรไม่ได้ กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร ประกาศกันปาวๆ ว่าไม่มีแล้วช้างเมืองหลวง อาจจะใช้ถูกต้องของเค้า ช้างเมืองหลวงไม่มี แต่ก็ที ช้างปริมณฑล +5555

เห็นแล้วสงสารจับใจ แต่ก็ไม่สามารถสนับสนุนอาหารช้างให้ช้างกลายเป้นขอทาน ... คุณล่ะคะ คิดอย่างไร ยังเห็นช้างเดินไปเดินมาอยู่ไหม หรือมันเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้เลยจริงๆ เหรอคะ ...

ขออนุญาตเล่าเรื่องของตัวเองก่อนนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...

เราเป็นคนที่ไม่เคยอกหัก มองความรักเป็นสิ่งสวยงาม เรายิ้มกับทุกอย่างรู้สึกมีความสุข และเป็นคนที่โชคดีที่สุดที่มีคนเช่นเค้า เราว้ใจที่จะให้เค้าเป็นคนแรกของเรา และเราก็มั่นใจว่าตัวเองจะเป็นคนสุดท้ายของเค้า ซึ่งในความเป็นจริง 7 ปีที่อยู่ด้วยกันก็เป็นเช่นนั้น ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันเสมอมา

ย่างเข้าปีที่ 8 ก็รู้้สึกได้ว่า ช่วง 2 เดือนนี้มีความเปลี่ยนแปลงระหว่างเราอยู่ด้วยกัน จากเคยจับมือกลับไม่จับมือ จากเคยเดินห้างอยู่ข้างๆ กันเสมอ กลับต้องเดินเร่งเพราะเธอเดินเร็วกว่า หรือไม่ก็ต้องเดินรอเพราะเธอเดินช้ากว่า สปีดการเดินของเราต่างกันไปซะงั้น การหอมแก้มกันก่อนไปทำงานมันหายไปตั้งแต่เมื่อไร?? สิ่งเล็กน้อยที่ไม่ได้สังเกตุ และเก็บมาคิดถึงความเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา

เธอหงุดหงิดง่าย เธอว่าฉันงี่เง่าทั้งๆ ที่ฉันก็งี่เง่าในเรื่องแบบเดิมๆ มาตั้งแต่ก่อน 8 ปีที่แล้ว ทำไมเธอถึงไม่เคยบอก จนในวันนึงก็พบว่า สาเหตุที่ก็มาจากการที่เธอโกหกฉันเพื่อที่จะไปพบ....ใครซึ่งฉันก็ไม่รู้ และฉันก็ไม่สามารถรู้ได้จริงๆ ว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร เพราะเธอยังยืนยันไม่บอกกับฉัน

...ในวันนั้นฉันร้องไห้มาก ไม่ใช่เพราะเสียใจที่เธอไปหาใครอีกคน ทั้งๆ ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ แต่เสียใจที่ตัวเองไว้ใจคนผิด คนอื่นทำร้ายหักหลังเรามากมายไม่เคยเจ็บมากมาย เท่ากับคนที่ไว้ใจที่สุดหักหลังมันเจ็บสุดๆ

แต่ก็ต้องขอบคุณเธอที่สอนให้รู้ว่าโลกนี้ไม่สวยงามอย่างที่เราคิด เมื่อเกิดเหตุนี้ขึ้นเราก็ต้องกลับมานั่งจัดการกับความคิดตัวเอง แล้วหันไปทุ่มเท ความใจให้ ความรักให้กับคนคนเดียวของเราเท่านั้น นั่นก็คือแม่ ของเราเอง

ต่อให้มาขอโทษ ว่าตัวเองเลว หรือขอโอกาสแก้ตัว ให้เราถอยกันคนละก้าว และมาทำดีแค่ไหน แผลมันก็คงหายยาก เพราะมันบาดลึกจนเป็นแผลเป็นไปแล้ว ที่สำคัญเราไม่เหมือนใครเสียด้วยที่ความรู้สึกมันเสียหายแล้ว มันยากที่จะกลับคืนมาให้เหมือนเดิม มันไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ แต่จะพยามสำหรับครั้งนี้ถือว่าเป็นกรรมที่เรา(ไปทำมาเมื่อไรไม่รู้) ต้องรับ แต่จะไม่มีครั้งต่อไป เหมือนใครๆ

เชื่อไหมคะเคยรับรู้ถึงเรื่องราวทำนองนี้ของคนอื่นมากมาย และก็ช่วยปลอบให้เค้าเหล่านั้นทำใจและรักตัวเองมากๆ แล้วมันจะผ่านไป แต่พอเจอกับตัวเอง ถึงรู้ว่ามันจะผ่านไปในไม่ช้า แต่มันก็ทรมาณจัง ที่ต้องฝืนทำความรู้สึกของตัวเองให้มันรู้สึกไม่ทุกข์ ไม่เสียใจ ไม่ยึดติด แต่มันจะต้องผ่านไปค่ะ เราเชื่อเช่นนั้นและบอกกับตัวเองในทุกวัน

บทเรียนครั้งนี้ทำให้เราใช้ชีวิตด้วยสติมากขึ้น สุขมากไม่ดีเพราะเมื่อสุขมากเวลาทุกข์มาก็จะมากเช่นกัน ดังนั้นต้องพึงระวังใจตัวเองด้วยสติเสมอค่ะ กำลังสู้เพื่อเอาชนะกับความคิดความรู้สึกตัวเองค่ะ สู้สู้ ^^//

คำถาม....

แล้วคุณล่ะคะ เคยโดนคนที่คุณไว้ใจมากที่สุด ทำร้ายหักหลังหรือไม่ แล้วคุณจัดการกับความรู้สึก และเหตุการณ์นั้นยังไงบ้างไม่ให้ทุกข์ หรือทุกข์น้อยที่สุด????

คือไม่มีประสบการในการทำแผนการตลาดมากเท่าใดนักค่ะ ส่วนใหญ่จะทำงานกันแบบลูกทุ่ง คิดปุ๊บ ทำปั๊บ แต่เนื่องด้วยสถานการณ์ทำให้มายืนอยู่ในตำแหน่งที่ต้องทำแผนงานเสนอ ... เลยไม่รู้ว่า แผนงานที่เข้าเป้า เข้ามีเทคนิคอย่างไร ใครทราบรบกวนช่วยแนะนำ ผู้ด้อยความรู้คนนี้ด้วยนะคะ

เพิ่งเข้ามาเล่นค่ะ อ่านๆ ไป ตอบไปบ้างก็รู้สึุกเริ่มสนุก เปิดคอมทีไรต้องเปิดมาที่นี่ก่อนทุกครั้งค่ะ แต่มันก็เหมือนๆ มันยังขาดอะไีรอยู่ (คิดไม่ออก) .....เลยอยากถามคุณๆ ที่เข้ามาเล่นนานแล้ว หรือเพิ่งเล่น ว่าคิดว่า Y! รู้รอบ ควรจะเพิ่มอะไรเข้าไปอีกไหมคะ.......^^

เพื่อนโทรมาคุยค่ะ คุยไปคุยมาขายประกัน แต่ด้วยความที่ยังไม่พร้อมก็เลยปฏิเสธไป แต่เพื่อนก็ยังโทรมาตื้อเรื่องเดิมๆ เหนื่อยใจจังเลยค่ะ.... อยากคุยกับเพื่อนสนิทคนเก่าคนที่ไม่ได้ขายประกันน่ะค่ะ

ฉันเป็นคนที่แสดงความรักด้วยการกอด หรือสัมผัสไม่เก่ง จะเรียกว่าไม่เป็นเลยก็ว่าได้ พอมองเห็นคนอื่นกอดแม่ หอมแม่ แต่เรากลับอายที่จะทำเช่นนั้น นั่นเพราะแม่ไม่เคยหอม ไม่เคยกอดเราเลย ตั้งแต่จำความได้ แต่เราก็รู้กันดีตลอดเวลาถึงความห่วง ความรัก ของแม่ และของตัวเอง ....บางครั้งก็รู้สึกอยากจะทำนะ แต่พอจะเริ่มมันก็รู้สึกแปลก และฉันก็รู้ว่าแม่ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน...อืมนะ

คำถามก็คือ "คุณคิดว่า มันจำเป็นมากไหม ที่จะต้องแสดงความรักกับแม่ ด้วยคำว่า รัก กอดหรือหอมแม่ ...^^"

ทำไงดีคะ ....เมื่อลูกน้องทะเลาะกันด้วยเรื่องหยุมหยิม ทำให้บรรยากาศในการทำงานอึมครึมตามท้องฟ้าหน้าฝน ด้วยตำแหน่งบริหาร จึงไม่สามารถไปวุ่นวายได้มากมาย...เรื่องงานก็ปวดหัวพออยู่แล้ว เรื่องคนเนี่ยน่าเบื่อจัง... ได้แต่เคลียร์ และคุมเชิงไม่ให้ลุกลามจนกลายเป็นเรื่องที่ไม่พูดจากกัน ....

ฉันเป็นคนชอบยิ้มให้กับคนอื่น และคำที่ติดปากก็คือ "สวัสดี-ขอโทษ-ไม่เป็นไร-ขอบใจขอบคุณ" แต่สิ่งที่ได้มาจากคำเหล่านี้ก็คือความนิ่งเฉย .......

ทำให้รู้สึกได้ว่าคนเรามองหน้า หน้าที่แสดงความเป็นมิตรน้อยลง โดยมักจะให้ฝ่ายตรงข้ามเดาเอาเองว่า มิตรหรือศัตรู และส่วนใหญ่ฝ่ายตรงข้ามมักมองว่าเป็นศัตรู นั่นก็เพราะด้วยหน้าตาบางคนที่สื่อออกไปทางนั้น

ก็เลยอยากรู้ว่า "เพราะอะไร... ทำให้คุณ หรือคนไทย (ผู้ซึ่งถือว่าเป็นผู้มีจิตปกติในสังคม) ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้คนอื่น น้อยลง" .............