อยากร่วมงานกับคนเก่งหรือคนรู้ใจคะ?

ขอเลือก " คนรู้ใจ " ค่ะ

เวลา..........

" ทำงาน "

" ร่วมกัน "

น่าจะไปใน

" ทิศทางเดียวกัน "

และ..............

น่าจะ " เข้าใจ "

ใน............

" แนวคิด "

ของกันและกัน

ได้มากกว่าค่ะ

เมื่อผู้ใหญ่อย่างพวกเราต้องเลือก อุอุอุ อิอิอิ

ต้องคิดนานหน่อยอ่ะ จะเลือกร่วมงานกับคนเก่ง ก็กลัวว่าตาของคนเก่งจะคอยแต่จ้องมองผลประโยชน์ รอเวลาข้ามศรีษะเราอยู่เรื่อย..หรือเปล่าน้อ??

จะร่วมงานกับคนรู้ใจ ก็พอดีมัวแต่เออออห่อหมกตามกัน ไม่มีการติติงโต้แย้ง เลยไม่ต้องพากันพัฒนาไปไหน

ผู้ใหญ่อย่างเรา ต้องการร่วมงานกับคนดีที่มีความรับผิดชอบค่ะ ^^)

โอ้โฮ..คนตอบกันล้นหลาม

เด็กผู้ชายไทย โดนปลูกฝังให้เพื่อนมาก่อน คนไทยโดนปลูกฝังพวกพ้องมาก่อน

เราจึงเห็นกรณีย์เสื้อแดง เสื้อเหลือง ตระกูลโกงจนชินกินจนเป็นกิจวัตร(จริงๆมีมากกว่าหนึ่งตระกูล)

ข้อเขียนของ ธีรยุทธ บุึญมี เรื่อง "ระบบอุปถัมภ์" จึงเป็นข้อเขียนที่คนไทยส่วนใหญ่ให้นิ้วลง

เพราะมันแทงกระดองใจ

ผมก็เป็นอดีตเด็ก(ใน)เมืองไำทยจึงติดนิสัยแบบนั้นเช่นกันแต่..

อย่า่งเฮียนายช่างว่า ผมต้องดูว่างานอะไรแบบไหน

ถ้าเป็นงานใหญ่ งานอาชีพ เรื่องเพื่อนมาหลังคนเก่งมาก่อน

ผมต้องเลือกทีมงาน ที่จะทำให้ของบริษัทสำเร็จตามกำหนด

..ถ้าบริษัทเจ๊ง ผมต้องเปลี่ยนที่ทำงานอีกแน่นอน..

และไม่อยากเปลี่ยนงาน

ถ้าเป็นงานแบบสนุกสนาน จับคู่เล่นเกมส์วิ่งกระสอบ

แม้จะรู้ว่าถ้าจับคู่กับเพื่อนคนนั้น หรือจับคู่กับเธอคนนั้น ;)

ผมแพ้เกมส์นั้นแหงๆ แต่ก็จะจับคู่ครับ..เหอๆๆๆ

แพ้ไม่ว่า..

อ่านเรื่องราวของเด็กในห้องคุณครูแล้วเห็นด้วยเลยครับว่าผู้หญิง

มีสัญชาติญาณการเลือกที่เก่งตั้งแต่เด็กๆมาแล้ว..แหะแหะ..

พวกผู้ชายเลือกมักผิดเสมอ..เหอๆๆๆ

.

แล้วแต่กรณีและสถานการณ์ครับ

ผมขอแยกงานเป็น 2 ประเภทคือ

1. งานที่ยังไม่เคยทำมาก่อน หรือ ทำเองไม่เป็น

2. งานที่ทำเองได้ หรือ เคยทำมาแล้ว

ประเภทแรก งานที่ยังไม่เคยทำมาก่อน หรือ ทำเองไม่เป็น

ผมขอเลือกทำงานกับคนเก่ง เข้าตำรา เล่นหมากรุกกับคนที่เก่งกว่า ยังไงแพ้ก็ถือว่าได้ปรับปรุงและพัฒนาตัวเอง ได้รู้ข้อบกพร่อง

การทำงานกับคนที่เก่งและหากมีประสบการณ์ด้วย เราก็จะได้

ลักจำเวลาเขาพัก ดูเขาทำ ดูเขาแก้ไขปัญหา(ตรงนี้สำคุญมาก)

เมื่อรู้งานแล้ว ก็ลองหัดบิน

เมื่อบินได้แล้ว ก็ปรับปรุงหรือดัดแปลงให้เข้ากัยสไตล์ของเรา

ประเภทหลัง งานที่ทำเองได้ หรือ เคยทำมาแล้ว

งานลักษณะประเภทนี้ ผมจะเลือกคนที่รู้มือรู้ตีนมาช่วย มาเป็นทีมงาน

เพราะจะได้คนที่เรารู้สไตล์ รู้นิสัย รุ้สันดานมาทำงานกับเรา

รู้จุดอ่อน จุดแข็ง และได้ทดลองทำงานในวิธีการที่แตกต่างกัน ตามอย่างที่เราต้องการ

เพื่อนไม่ทิ้งกัน - นรินทร ณ.บางช้าง

http://www.youtube.com/watch?v=IxAvaqbMDLQ

ใช่ครับอย่างที่หลายๆท่านว่ามาคือ ต้องดูที่เนื้องานก่อนว่ามีความสำคัญแค่ไหน เราจะได้เลือกผู้ร่วมงานถูก

อย่างงานที่มีความสำคัญมากๆ มีผลประโยชณ์ตามมาข้างหลังผมก็จะเลือกคนที่เก่งๆไว้ก่อน ทั้งๆที่บางทีก็รู้ว่าอาจจะมีไม่สบายใจบางจากการที่ทัศนะคติไม่ตรงกัน มีการข่มกันเอง ความไม่เข้าใจกัน แต่ต้องเลือกครับเพื่อให้ชิ้นงานนั้นๆออกมาให้ดูดีที่สุด

งานที่ไม่มีผลกระทบมาก ประมาณแสดงความคิดเห็นหรือแค่ออกความคิดในแง่มุมหนึ่ง ผมก็จะเลือกคนที่รู้ใจ ทำงานกันด้วยความเข้าใจ ไม่ซีเรียดอะไรมากมาย ทำไปด้วยเฮฮาไปด้วย เน้นสนุกไว้ก่อน

ปกติถ้าให้เลือกก็จะเลือกคนรู้ใจที่เก่งด้วยค่ะ อิอิ(ไม่ให้ ก็จะเลือกอ่ะ) ^^o

เพราะคนที่รู้ใจกันเนี่ยะ ทำอะไรแล้วมันคล่อง, สะดวก, รู้มือกันค่ะ ยิ่งถ้าเก่งพอๆกันหรือเก่งกว่��¸²à¸¢à¸´à¹ˆà¸‡à¸”ีเพราะจะได้แบ่งงานกันทำได้เลย งานเสร็จเร็วขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพด้วย

อาจจะเก่งมาก หรือเก่งน้อย ก็ฝึกกันได้ค่ะ

ดีกว่าเลือกคนเก่ง แต่ไม่ฟังใครเลย...จะเอาอย่างที่ตัวเองว่าม��¸²à¹€à¸—่านั้น

ถึงตอนทำงานแล้วคนอื่นช่วยไม่ได้ ก็ด่าเข้าอีกหาว่าไม่ช่วย..ก็เค้าไม่ถนัด-ไม่เก่ง-ทำไม่ได้ ขืนช่วยยิ่งเละสิ...เลยกลายเป็น one man show ไป

คนที่โดนด่าเผลอๆกลายเป็นเสียเซล์ฟไปเลยก็มีนะ

แต่ก็มีค่ะ...ที่จำเป็นต้องเลือกคนที่ทั้งไม่รู้ใจและไม่เก่งมาเข้ากลุ่ม(ติดมาด้วย)

เพราะสงสาร ถ้าเราไม่ให้เค้าเข้าด้วย เค้าก็ไม่มีกลุ่มให้เข้าแล้วล่ะ

อย่างน้อยๆช่วยอะไรไม่ได้เลย ก็มาเป็นแผนกวิ่งจัดหาเสบียงซื้อขนมของกินมาให้เพื่อนๆที่ทำงานก็ยังดี

กองทัพต้องเดินด้วยท้องค่ะ ^___^

(มีประโยชน์ในความไร้ประโยชน์ ^^o)

---------------------------------------------------------------------------

เห็นคำตอบท่านอื่นๆแล้วนึกถึงตอนเรียนหนังสือ

กลุ่มของดิฉันจะเป็นกลุ่มคนรู้ใจซะมากกว่า(มีคนนอกติดมาบ้างบางครั้ง)

สาเหตุก็อย่างที่บอกไปแล้วค่ะ การทำงานกลุ่มมุ่งหมายที่ การจัดการ Team Work

แต่ละคนในกลุ่มก็ชำนาญต่างกัน

และเราเอาความต่างนี้แหละมาเสริมให้แก่กัน

บางทีก็ได้ไอเดียใหม่ๆจากการทำชิ้นงานนี่แหละ

คนไม่เก่งเลยได้เก่ง....คนเก่งยิ่งเก่งขึ้นไปอีก

กลุ่มนี้เลย win win ค่ะ

และ amazing สร้างความประทับใจให้ครูเสมอ จนแม้แต่กลุ่มเด็กเก่งของห้องและของชั้นยังอิจฉา ^^o

เคล็ดลับความสำเร็จที่เราบอกแก่ทุกคนคือ เราไม่ซีเรียส ค่ะ

เพราะเรารู้ว่าเราไม่ได้เป็นกลุ่มเด็กเก่งที่สุดของห้องหรือของชั้น

แต่เราก็มีความภูมิใจในความสามารถของเพื่อนร่วมกลุ่มแต่ละคนมาตลอด

เราพอใจ และสบายใจ เมื่อมาทำงานร่วมกัน

บางที..เราไม่คิดว่างานของเราจะชนะ ก็เลยชนะเพราะความแปลกใหม่ไม่ยึดหลักการหรือหลักกูของใคร

รางวัลที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ แต่ก็ได้มาตลอด ก็เลยยิ่งสร้างความสุข และความมั่นใจ รวมทั้งสร้างความ"เชื่อใจ"(เชื่อมือ)ให้ทุกๆคนในกลุ่ม

บรรดาครูทุกท่านต่างก็รอคอยจะดูผลงานของกลุ่มเราเสมอ ว่าจะมีอะไรแปลกๆออกมาอีก

หากว่าแพ้ เราก็ไม่เคยเสียใจกันเลย แต่จะมานั่งคุยกันว่าเพราะอะไรมากกว่า แล้วร่วมกันแก้ไข ไม่เคยโทษกันในกลุ่ม ไม่มีใครทิ้งใครไว้ข้างหลังแม้แต่คนที่อ่อนด้อยที่สุด

และมันมีความสุข น่าภูมิใจยิ่งกว่า"ความสำเร็จเดี่ยวๆ"ซะอีก

สุดท้ายแล้ว....ดิฉันว่า

ความเก่ง หรือจะสู้ ความสามัคคี

รึเปล่า??!!! ^__^

อยากตอบคุณครูแบบนี้นะครับ โดยหากมุมมองของเราเองคิดอย่างไรก็คงต้องเป็น

อย่างนั้นครับ หากย้อนเวลาไปเป็นเด็กป.ห้าที่ได้รับงานกลุ่ม ผมเองจะนึกก่อนว่า

ผมเก่งหรือไม่เก่งในเรื่องกิจกรรมที่คุณครูลิลลี่ให้ทำ หากผมได้รับข้อสรุปว่าผมเป็น

คนเก่ง ผมก็อยากร่วมงานกับคนที่รู้ใจครับเพราะเขามารถเข้ามาเสริมจุดของงานให้

เด่นขึ้น ในเรื่องของการทำงานเป็นทีม

แต่หาà¸��ในทางกลับกันผมได้รับคำตอบกับตัวเองว่าผมไม่เก่ง ผมก็ขออยากทำงาน

กับคนที่เก่งกว่าครับเพราะจะได้เรียนรู้แนวคิดหรือวิธีการของคนเก่งเพื่อนำไปฝึก

ปรือความสามารถของตนเองให้ดียิ่งขึ้นและที่สำคัญ ผมจะได้เป็นส่วนเสริมที่ดีให้

กับคนเก่งทำกิจกรรมที่มุ่งสู่จุดมุ่งหมายได้

เลือกทั้งคนเก่งและรู้ใจค่ะ ได้ไหมคำตอบนี้ เพราะคนที่เก่งมีความสามารถและรู้ใจเราก็มีพร้อมสองอย่างคะ แต่หายากนะ แต่ก็มีคะ เพราะคนเก่งจะได้แชร์แนวคิดวิธีการนำเสนอร่วมกัน ส่วนคนรู้ใจอาจจะให้กำลังใจหรือทำงานช่วยกันค่ะ ถือว่าได้สองอย่างในเวลาเดียวกันค่ะ

ถ้าเราขยันก็อยากร่วมงานกับคนรู้ใจ

หากเราไม่ขยันก็ร่วมงานกับคนเก่งครับ

อยากได้คนรู้ใจค่ะ

เพราะถ้ามีเพื่อนเป็นคนเก่ง แต่ไม่รู้ใจเนี้ย มันก็ไม่มีปรโยชน์อะไรเลย