?

น่ารัก นิสัยดี ขี้เล่น แต่ทำอาชีพนี้ แบบชิลๆ (ฝรั่งค่ะ) รับได้มั้ย

ไม่ฟัง ไม่สนใจ แต่ฟังคนอื่นหมด

คุณอยู่กับแม่แค่ 2 คน แต่แม่จะเอาความคิดตนเอง และคนอื่นเป็นหลัก

รั้วบ้านคุณเก่า อยากทำรั้วใหม่ แม่บอกคำเดียว " ไม่ทำ" แต่เพื่อนบ้านมาชวนทำ แม่ทำทันที

แม่จะทำรั้วปูน คุณบอกว่า น่าจะมีไม้ผสมด้วย แม่ไม่รับ แต่คนอื่นบอกผสมไม้จะสวยกว่า แม่ทำ

ต้นมะกรูดที่บ้านถูกถอนจะตาย คุณบอกต้องรีบใส่กระถาง แม่บอกไม่ต้อง เกะกะ คนอื่นมาบอกให้ใส่กระถาง แม่ก็ใส่ แต่ไม่ทัน มันตายซะก่อน

คุณซื้อวิตามินมาให้แม่ แม่บอกไม่ได้เป็นอะไรจะกินทำไม ไม่ต้องซื้อ คนข้างบ้านมาชวนกินวิตามิน แม่สั่งมากินทันที

คุณขอซื้อชั้นวางของมาเพิ่ม แม่บอกไม่ ถ้าอยากซื้อจะไปนอนที่อื่น ( คุณจะกล้าซื้อมั้ย)

อีกเยอะค่ะ

เก็บกด....ทำไงดีคะ

และอีกเยอะ

ตั้งใจว่าจะไปเกาะล้านวันเสาร์นี้ จองที่พักเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่รอโอนเงินมัดจำ แต่ดูสภาพอากาศแล้วก็เลยยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่ ไปมาเดือนที่แล้วคลื่นแรงพอสมควร นั่งเรือไปสวดมนต์ไป เมื่อไหร่จะถึงซะที แต่ก็ไม่มีอะไร แต่คราวนี้ไม่แน่ใจ ใจเราก็อยากไปมาก ถามเพื่อนที่อยู่เกาะล้านก็บอกมาได้ ไม่มีอะไร แต่ถามคนอยู่ฝั่งบอกอย่าไปเลย ก็เลยลังเลอยู่ค่ะ

ตื่นเต้นกับวันเปิดเทอมวันแรกมั้ยคะ หรือเหมือนกับทุกๆ วัน หรือหนักกว่าคือเบื่อไม่อยากไปเอาซะเลย

ที่โรงเรียนดิฉันใกล้จะเปิดเทอมแล้วค่ะ ช่วงนี้ครูก็ไปเตรียมงานรับเปิดเทอม แม่บ้านมาบอกดิฉันว่า " ครูคะ ประตูนรกใกล้จะเปิดแล้วนะคะ " คงจะจริงมั้งคะ สำหรับครูอย่างดิฉัน เปิดเทอมวันแรกคอแทบแตกค่ะ เพราะเด็กๆ ไม่ได้เจอกัน 3 เดือน โดยเฉพาะเด็กโรงเรียนดิฉันแต่ละคน แสบ ซ่า แก่น เซี้ยว ความมั่นใจเต็มเปี่ยม เพราะส่วนใหญ่จะเป็นต่างชาติบ้าง ลูกครึ่งบ้าง จนครูแทบอยากจะลาป่วยซะเดี๋ยวนั้น

สมัยเด็กเปิดเทอมวันแรกดูจะเห่อหน่อยค่ะ อุปกรณ์เครื่องเขียน ชุดนักเรียนพร้อม ตื่นเต้นจะได้เจอเพื่อนๆ เหมือนกันค่ะ

บางครั้งแค่ตัวเราซึ่งสมองผ่านการเรียนรู้สื่อสารทางภาษามาทั้งชีวิต เรายังสับสนในความคิดเราเอง

เลยอยากทราบค่ะว่าคนที่หูหนวก เป็นใบมาแต่กำเนิด ในสมองเขาจะคิดอะไรบ้าง คิดอย่างไร ภาษาแสดงความคิดของเขาเป็นแบบไหน

ถ้าสองสิ่งนี้ขัดแย้งกัน คุณจะเลือกอะไรคะ

รับผิดชอบในงาน ทุ่มเทกับงาน แต่ต้องอยู่ห่างกับครอบครัว

กับยอมออกจากงานเดิม มาเริ่มงานใหม่ที่รออยู่ เพื่ออยู่ใกล้ครอบครัว

คุณจะไปทางไหนคะ

เอาแบบที่เน้นๆ เลยน่ะค่ะ

เช่นคุณเน้นการทานอาหารที่มีประโยชน์ ถูกต้องตามหลักโภชนาการ ควบคุมปริมาณแคลอรี่

เน้นการออกกำลังกายเป็นประจำ สม่ำเสมอ

เน้นการระวังสุขภาพ ตรวจสุขภาพเป็นประจำ

เน้นการใช้ครีมบำรุงต่างๆ ทาหน้า ทาขา ทาคอ นวดหน้า พอกหน้า สารพัดครีมสามสิบกระปุก

เน้นการแต่งหน้า สวยเนี้ยบ เรียบกริบ สวยเด้ง ปากฉ่ำอยู่ตลอดเวลา

เน้นการแต่งตัวสวยเป๊ะครบสูตร เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าต้องเข้ากันหมด

หรือ.........

คุณคลั่งไคล้ (ใส่ใจ) ตรงไหนมากกว่ากัน และใส่ใจของคุณนั้น....มันขนาดไหนคะ

สงกรานต์นี้โรงเรียนอนุมัติให้ครูหยุด 3 สัปดาห์ค่ะ ตั้งแต่ 9 เม.ย ถึง 2 พ.ค.

กำลังคิดว่าจะเอาเวลาไปทำอะไรดีค่ะ ครูที่อยู่ต่างจังหวัดเขาก็กลับบ้านกัน แต่เรามันคนพื้นที่ก็ไม่รู้จะไปไหน

บ้านใกล้เรือนเคียงเขาก็ไม่ได้หยุดแบบเรา

ทุกปีก็จะพักผ่อนอย่างเต็มที่ กิน นอน อ่านหนังสือ ดูโทรทัศน์ วาดรูป ทำงานฝีมือ

แต่ก็ยังรู้สึกเซ็งๆ เบื่อๆ อยู่ดี

ถ้าเป็นคุณ คุณจะใช้เวลาเหล่านี้ทำอะไรดีคะ

เคยได้ยินเรื่องการทำบุญด้วยวิธีการต่างๆ มาน่ะค่ะ และมีการเปรียบเทียบถึงผลการทำบุญต่างๆ ว่าทำแบบนั้นจะได้บุญเท่านั้นเท่านี้ ซึ่งดิฉันไม่ทราบว่ามันจริงแท้ยังไง

แต่ในความรู้สึกของดิฉัน บุญที่เราทำด้วยใจ ด้วยจิตที่เมตตาย่อมส่งผลให้เราได้มากกว่า และจะได้รับผลแห่งบุญนั้นในทันทีด้วย ถึงแม้ว่าสิ่งที่เราทำจะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยก็ตาม

เช่นเราให้เงิน 10 บาท แก่คนตาบอดด้วยความสงสาร กับการที่เราเป็นกรรมการทอดผ้าป่า (ด้วยความเกรงใจ )

ดิฉันเชื่อว่าผลของการทำบุญ ความอิ่มเอมในใจ มันต่างกัน

สำหรับดิฉันตอนนี้ดิฉันได้ทำหน้าที่ดูแลแมวแรกเกิด 3 ตัวอยู่ค่ะ

แม่มันจะไม่ค่อยมาให้นมลูก ทุกวันดิฉันจะต้องไปตามล่าแม่มันมาและนั่งเฝ้าให้มันให้นมลูก

เมื่อลูกอิ่มนมดิฉันก็จะคอยเช็ดตาให้มัน เพราะแม่มันไม่เลียให้จนลูกขี้ตาแฉะเต็มเบ้าตา ลืมตาไม่ได้

พอมันจะนอนดิฉันก็จะต้องคอยเอาผ้าไปห่มให้มัน ไม่เช่นนั้นมันจะหนาวจนขนตั้งกันหมดเพราะแม่ไม่มาให้ความอบอุ่น

ทุกครั้งที่ทำดิฉันจะมีความสุข เป็นบุญเล็กๆ ที่สุขใจจริงๆ ค่ะ

แม้จะดูไร้สาระในสายตาใครบ้างก็ตาม

ทุกวันนี้เพื่อนๆ ทำสิ่งใดที่เรียกว่าเป็นการทำบุญกันบ้างคะ

บุญเล็กๆ ที่สร้างความสุขใจแบบยิ่งใหญ่ เคยเป็นกันบ้างมั้ยเอ่ย

แอลดีคืออะไร?

แอลดี หรือภาวะการเรียนรู้บกพร่อง คือเด็กที่มีสติปัญญาปกติ บางคนอาจสูงกว่าปกติ แต่มีปัญหาการเรียนรู้เฉพาะด้าน ไม่ว่า จะเป็น การอ่าน เขียน หรือคำนวณ หรือหลายด้านผสมกัน ทำให้ผลการเรียนตกต่ำกว่าเกณฑ์

ส่วนใหญ่เด็กที่เป็นแอลดีจะแสดงความบกพร่องให้เห็นตั้งแต่ชั้นประถม โดยเฉพาะประถม 2 ซึ่งเป็นชั้นที่ควรจะ อ่านหนังสือ ออก เขียนคำง่ายๆ ได้ เข้าใจหลักการในการบวกเลข แต่เด็กแอลดีจะไม่สามารถทำได้เพราะภาวะ การเรียนรู้บกพร่อง

ลักษณะของเด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้

เด็กที่มีปัญหาการเรียนรู้อาจมีลักษณะดังต่อไปนี้

1. มีความบกพร่องทางการพูดและการใช้ภาษา

2. มีความบกพร่องทางการสื่อสาร

3. มีปัญหาในการเรียนในกลุ่มวิชาทักษะ เช่น วิชาภาษาไทย วิชาคณิตศาสตร์

4. มีปัญหาในการสร้างแนวความคิดรวบยอด

5. การทดสอบผลการเรียนให้ผลไม่แน่นอนยากแก่การพยากรณ์

6. มีความบกพร่องทางการรับรู้

7. มีความบกพร่องทางการเคลื่อนไหว

8. มีอารมณ์ไม่คงที่ บางครั้งระเบิดอารมณ์ใส่ผู้อื่น ความผิดหวังเล็กๆ น้อยๆ อาจทำให้เสียอารมณ์อย่างรุนแรงได้

9. ลักษณะการนอนไม่คงที่ บางครั้งหลับ บางครั้งไม่หลับ ไม่เป็นเวลาที่แน่นอน

รูปธรรมที่เห็นชัดของเด็กที่เป็นแอลดี เช่น เขียนพยัญชนะ หรือตัวเลขสลับกัน เช่น ม-น, ด-ค, 6-9 หรือเขียนพยัญชนะกลับกัน คล้ายมองจากกระจกเงา หรือ เรียงลำดับอักษรผิด เช่น สถิติ เป็น สติถิ หรือไม่ เข้าใจค่าของตัวเลข ว่าอะไรคือ หลักหน่วย หลักสิบ.. หรือการคำนวณบวก ลบ คูณ หาร ต้องทำด้วยการนับนิ้ว เป็นต้

ส่วนสาเหตุของแอลดี นั้นมีหลายสาเหตุอาจจำแนกได้ดังนี้

1. การได้รับบาดเจ็บทางสมอง

2. กรรมพันธุ์

3. สิ่งแวดล้อม

ดิฉันเป็นครูสอนภาษาไทยมา 7 ปี เด็กที่โรงเรียนจะหลากหลายเชื้อชาติ และจะมีเด็กที่ยังอานเขียนไมได้อยู่จำนวนนึง ซึ่งแม้จะเป็นเด็กต่างชาติแต่พอจะแยกออกว่าเด็กนไหนไม่คุ้นกับภาษา หรือเด็กคนไหนแอลดี

เด็กคนนึงที่ชัดเจนเลย กำลังขึ้น ป.2 แต่ยังอ่านเขียนไม่ได้ ก-ฮ ก็ยังสับสน สระก็จำไม่ได้ สะกดยิ่งแล้วใหญ่ สอนพอจะได้ รุ่งขึ้นลืมแล้ว ครูที่สอนก็ท้อค่ะ สุดท้ายครูต้องบอกพ่อแม่ว่าให้พาไปพบแพทย์ ให้ดูแลแตเนิ่นๆ แต่ไม่รู้พ่อแม่จะรับได้แค่ไหน

ครอบครัวนี้รวยมากค่ะ แต่สิ่งที่ปรนเปรอลูกมีแต่วัตถุ ห้องนอนสไตล์หลุยส์ ( เด็ก 7 ขวบ ) ของใช้ในบ้านแทบทุกอย่าง แม้แต่ขวดแชมพู ยารักษาโรค ทุกอย่างสั่งมาจากนอก ของเล่นลูกใส่กล่องเรียงสูงเป็นชั้น ๆ

แต่ลูกเป็นแบบนี้เห็นแล้วสงสารเด็กค่ะ

วันนี้ดิฉันก็สอนให้ประสมสระ มาได้ตอนท้าย ช.ม. ค่ะ ที่ได้คือเอาพยัญชนะไปประสมกับสระได้ แม้จะอ่านไม่ได้ แต่คนเป็นครู สุดจะชื่นใจ่ แกก็ยิ้มแบบภูมิใจ ดิฉันเลยบอกให้แกท่องว่า "เราทำได้นะ นิโคร" แกก็โอเค่ะ

ที่นำมาล่าสู่กันฟัง เพราะเจอหลายเคสค่ะ

บางคนไม่ยอมรับว่าลูกเป็น แต่ก็พยายามช่วยลูก ช่วยครู เด็กก็พยายามยอดเยี่ยมค่ะ เริมอ่านออกเขียนได้

บางคนรับได้พาลูกไปพบจิตแพทย์

ถ้าเป็นคุณ ถ้าครูขออนุญาตบอกว่าลูกอาจจะเป็นแอลดีนะคะ( ครูแค่สันนิษฐาน ) คุณจะยอมรับไหม

บางครั้งครูก็ลำบากใจค่ะ

ด้านมืด คืออารมณ์ ความคิด การกระทำหลายๆ อย่างที่เป็นด้านที่ไม่ดี

เรารู้ แต่เราไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่ก็ไม่อาจเปิดเผย เก็บซ่อนไว้ในใจ

ความอิจฉา อาฆาตพยาบาท โลภโมโทสัน .......

สำหรับดิฉันปกติจะเป็นคนนิ่งๆ นุ่มนิ่ม ใจเย็น ไม่คิดร้ายกับใคร

แต่ดิฉันก็ไม่ชอบให้ใครมารังแก มาทำร้ายมาเอาเปรียบ

ถ้ามีใครมาทำกับดิฉัน ดิฉันจะรู้สึกอยากตอบโต้ อยากเอาคืน

ประมาณ...ใครดีเราดีตอบ ใครชอบเราตอบแทน ใครร้ายเราร้ายแสน ให้เหมือนแม้นที่ทำมา

จะให้คิดว่าเดี๋ยวกรรมก็ตามทันเขาเอง มันก็อดไม่ได้ค่ะ มันจะแค้นๆ อยู่

พยาย้าม พยายามจะไม่คิด มันก็อดไม่ได้ค่ะ

คุณมีกันบ้างมั้ยคะ

ด้านมืด คืออารมณ์ ความคิด การกระทำหลายๆ อย่างที่เป็นด้านที่ไม่ดี

เรารู้ แต่เราไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่ก็ไม่อาจเปิดเผย เก็บซ่อนไว้ในใจ

ความอิจฉา อาฆาตพยาบาท โลภโมโทสัน .......

สำหรับดิฉันปกติจะเป็นคนนิ่งๆ นุ่มนิ่ม ใจเย็น ไม่คิดร้ายกับใคร

แต่ดิฉันก็ไม่ชอบให้ใครมารังแก มาทำร้ายมาเอาเปรียบ

ถ้ามีใครมาทำกับดิฉัน ดิฉันจะรู้สึกอยากตอบโต้ อยากเอาคืน

ประมาณ...ใครดีเราดีตอบ ใครชอบเราตอบแทน ใครร้ายเราร้ายแสน ให้เหมือนแม้นที่ทำมา%0

ดิฉันเชื่อว่าทุกคนเคยผ่านความอ่อนแอกันมาทั้งนั้น รวมถึงดิฉันเอง...ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่อ่อนแอ

ทุกครั้งดิฉันสามารถก้าวผ่านคืนวันร้ายๆ มาได้ด้วยตัวเอง

แต่ในวันนี้ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ...มาก มากจนเกินอธิบาย

คำปลอบใจจากคนรอบข้าง

หนังสือให้กำลังใจตัวเองที่มีอยู่เต็มตู้

ยังไม่สามารถจะดึงดิฉันขึ้นมาได้

เคยเสียใจ น้ำตาไหลคลอๆ

แต่วันนี้แค่กระพริบตา น้ำตาก็หยด มันไหลออกมาเหมือนมันจะไม่มีวันหมด

กำลังใจที่เคยให้คนอื่น วันนี้ดิฉันกลับไม่มีให้ตัวเอง

การไม่มีชีวิตอยู่...เพื่อหวังว่าจะพ้นความเหนื่อย อ่อนล้า มันแวบเข้ามาในสมอง

ไม่รู้ว่าใครเคยผ่านความรู้สึกนี้บ้าง

และจะก้าวข้ามแต่ละคืนวันไปได้ยังไง

สิ่งที่คนรักทำกับคุณ สิ่งที่เขาบอกเราว่าเขารู้ว่าเขาผิด แต่มันคือตัวตนของเขา และเขาก็ยังทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คำขอโทษ คำสัญญา น้ำตา มันเกิดขึ้นทุกครั้งหลังจากที่เขาทำ แต่มันก็ไม่เป็นครั้งสุดท้ายซะที

เขาไม่ได้มีใครอื่น เขารักเรา เราก็รู้ แต่มุมมองความคิดของเรามันต่างกัน

ยังรักเขาอยู่ไหม...มันยังเต็มอยู่ทั้งหัวใจ

แต่ถามว่าเหนื่อยไหม มันก็เต้มหัวใจเหมือนกัน

เลือกที่จะอภัย เข้าใจ และอดทนไปด้วยกัน เพื่อวันข้างหน้าที่เคยฝันกันไว้

หรือจะยอมแพ้ ตัดใจ แล้วไปตามทางของเรา

ระยะเวลาแค่เสี้ยววินาทีระหว่างความเป็นคามตายที่คุณเคยประสบพบเจอมีบ้างมั้ย รู้สึกอย่างไร คิดอะไรได้บ้างคะ

ดิฉันเพิ่งประสบเหตุการณ์คนโดนรถชนต่อหน้าต่อตา ยังเป็นภาพติดตามาจนทุกวันนี้ ปกติเวลานั่งรถผ่านไปเจออุบัติเหตุบ้าง แต่จะเป็นในกรณีที่เหตุการณ์จบแล้ว แต่ครั้งนี้คือเห็นจะๆ ตรงหน้า

ดิฉันกำลังจะข้ามถนน และมีผู้หญิงอีกคนอยู่ฝั่งตรงข้าม จะข้ามมาฝั่งที่ดิฉันยืนอยู่เช่นกัน แต่เราจะยืนเยื้องๆ กัน ห่างสักประมาณสิบเมตรได้ ขณะที่ดฉันกำลังก้าวข้าม ก็เห็นรถกระบะคันนึงแล่นมาในระยะไกล แต่วิ่งด้วยความเร็วมาก ขนาดว่ามันไกล แต่สัญชาตญาณของดิฉัน มันสั่งให้ดิฉันถอยโดยอัตโนมัติ แต่ผู้หญิงฝั่งตรงข้ามเธอไม่เห็นรถคันนั้น เพราะมีรถสองแถวขับนำอยู่ข้างหน้า เธอเลยก้าวข้ามถนนมา และเป็นช่วงี่รถกระบะซึ่งเร็วอยู่แล้ว ขับแซงรถสองแถวขึ้นมา

รถชนเธออย่างจัง ร่างของเธอลอยละลิ่ว เหมือนในหนังเสียงดังโพละ !! ทั้งที่อยู่ไกลกัน แต่นี่คือภาพจริง เสียงจริง

ถึงตอนนี้ดิฉันยังจำภาพนั้นติดตา และรู้สึกว่าช่วงวินาทีชีวิตแค่ไม่กี่วินาทีที่เปลี่ยนจากความเป็นมาถึงความตาย มันอู่แค่นี้เองหรือ ถ้าเราเป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่อยู่ข้างหลังจะเป็นยังไง จะทุกข์ทรมานกับการสูญเสียโดยไม่ตั้งตัวแค่ไหน

อย่าประมาทในการใช้ชีวิตค่ะ

ดิฉันเชื่อว่าความรักคือเรื่องราวที่ไม่รู้จบจริงๆค่ะ ปลายทางของความมรักเราไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน สิ่งที่ยากคือเรื่องราวระหว่างทางนะคะ คิดว่าหลายคู่ก็มีเรื่องที่ยากต่างกันไป

สำหรับดิฉัน ถ้าจะบอกว่าเรารักกันมาก แต่มุมมองการแสดงออกซึ่งความรักมันต่างกัน

ดิฉันคิดว่าเมื่อเกิดปัญหาไม่ว่าจะกับฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดก็ตาม อีกฝ่ายควรจะได้รับรู้ ได้อยู่ข้างๆ ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน และดิฉันพร้อมจะร่วมทุกข์กับเขาเสมอ

แต่ในมุมมองของเขา ความรักที่เขามีต่อดิฉัน เขาไม่อยากให้ดิฉันทุกข์ ไม่อยากแบกปัญหามาหาดิฉัน เขาจะใช้เวลากับตัวเอง ขอลุยเดี่ยวกับปัญหาของเขา และมันกลายเป็นความเงียบ

ซึ่งมันกลายเป็นปัญหาว่า มันทำให้ดิฉันห่วง ว่าในความเงียบนั้นมันคืออะไร คุณมีปัญหา หรือว่าคุณไม่สบาย คุณปลอดภัยดีไหม

ตอนนี้วิธีรับมือกับปัญหาของดิฉันคือ ดิฉันจะยอมรับสถานการณ์ด้วยใจที่นิ่งขึ้น จะไม่ทวงคำสัญญาว่าเขาจะไม่หายไปอีกเมื่อเกิดปัญหา เพราะมันอาจจะเป็นตัวตนของเขา และพยายามคิดว่าเขาทำมันก็เป็นเพราะรักเราเหมือนกัน

ก็ต้องทำใจรับไว้ ถ้าเขาหายไป ก็จะเตือนตัวเองว่าไม่มีอะไรนะ เดี๋ยวเขาก็มา จะไม่ไปขมวดเกลียวให้มันแน่นขึ้นไปอีกค่ะ ซึ่งก็ไม่รู้จะได้แค่ไหน

แต่สิ่งนึงที่เรียนรู้คือ ความรักเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่จะพาเราเดินต่อไปด้วยกันค่ะ

เรื่องของความรักที่เรารู้ว่าเรารักเขามาก และก็รู้ว่าเขาก็รักเรามากเช่นกัน ไม่ได้คิดไปเอง ไม่ได้เข้าข้างตัวเอง ระยะเวลาที่คบกันก็นานพอ ผ่านอะไรมาด้วยกันก็มาก

แต่การกระทำบางอย่างของเขาที่ทำให้เราเหนื่อยใจ และมันเกิดขึ้นซ้ำซาก คุยแล้ว บอกแล้วแต่ก็ยังซ้ำแบบเดิมๆ จนเหนื่อย

ความไกลกันมันคืออุปสรรคใหญ่ อาศัยการโทรคุยกัน คุยทุกวัน ทุกครั้งที่เราว่าง จนตีหนึ่งตีสอง

แต่บางครั้งเขาเครียดและเงียบไป หายไปข้ามคืน โทรศัพท์ติดต่อไม่ได้ เราห่วงแทบตายกลัวเขาะได้รับอุบัติเหตุ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เขาเคยแต่มาหาเรา แต่เรายังไม่เคยไปหาเขา ไม่รู้จะติดต่อยังไง การรอคนที่เรารักอย่างไร้จุดหมาย คือความทรมานอย่างที่สุด เป็นแบบนี้มา 2 ครั้ง จนเขาสัญญาด้วยน้ำตาลูกผู้ชาย จะไม่ทำให้เราห่วงอีก ถ้ามีอะไรจะบอกเราทุกครั้ง จะไม่ทิ้งเราไว้กับคำถาม

สุดท้าย.. วันนี้เขาก็เป็นอีก ติดต่อทางโทรศัพท์ไม่ได้ ทั้งที่นัดเจอกันพยายามคิดว่าเขาคงไม่เป็นอะไร แต่ใจมันก็ฝืนไม่ได้ ห่วงสารพัด ได้แต่รอ รออย่างทรมาน อย่างน้อยถ้าโทรศัพท์เสีย ทำไมไม่โทรตู้มา ได้แต่รอจนถึงพรุ่งนี้เพื่อจะเช็คไปที่ทำงาน แต่กว่าจะผ่านนาที ผ่านชั่วโมงไปได้ มันทรมานอย่างที่สุด

ถ้าเขาเป็นอะไรไป เราจะมีชีวิตต่อไปยังไง

หรือถ้าเขาไม่ได้เป็นอะไร เราจะไปต่อ หรือขอเวลาพักใจ ห่างกันสักพักดีไหม ถ้าเราเหนื่อยใจขนาดนี้

แต่สิ่งดีๆ ในตัวเขา ความรักความอาทรที่เขามีให้เรามันก็มาก คือสิ่งที่ทำให้เราอภัยเขาเสมอมา

คิดไม่ตกค่ะ

ถ้าต้องเลือกคุณอยากเลือกใคร ไม่เอาเก่งด้วยรู้ใจด้วยนะคะ ให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

วันนี้ดิฉันสอนเด็ก ป.5 ให้ทำงานกลุ่มกัน ปกติจะใช้วิธีจับฉลากเลือกสมาชิกกลุ่ม แต่จะให้คละกันระหว่างคนเก่ง คนไม่เก่ง แตก็จะประมาณว่าอยากได้คนนั้น ไม่อยากได้คนนี้

วันนี้ดิฉันเลยใช้วิธีจับฉลากคนแรกของแต่ละกลุ่ม แล้วให้คนแรกเลือกสมาชิกคนต่อไป โดยผู้ถูกเลือกห้ามปฏิเสธ

ดิฉันอยากดูว่าเด็กจะมีวิธีเลือกอย่างไร

ส่วนใหญ่เด็กจะเลือกจากคนรู้ใจ คือเพื่อนสนิทก่อนค่ะ จะไม่ค่อยคิดว่าเพื่อนที่เลือกเก่งหรือไม่ จะมาช่วยงานตัวเองได้หรือไม่ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเด็กผู้ชายค่ะ

ส่วนเด็กผู้หญิง ส่วนใหญ่จะเลือกเพื่อนที่เก่ง่ก่อน

ตรงนี้ดิฉันคิดว่าเป็นมุมมองของเด็ก ที่ความคิดยังไม่ซับซ้อน ไม่มีผลประโยชน์สิ่งตอบแทนมาเป็นปัจจัยในการคิดมากนัก หรือบางคนดูแล้วน่ารักมาก คือรู้ว่าเพื่อนไม่เก่งคงไม่มีใครเลือก สงสารเพื่อนก็เลยเลือกมาอยู่ด้วยอย่างเต็มใจ

ถ้าในมุมมองผู้ใหญ่อย่างเราๆ คุณจะเลือกแบบไหนดีคะ

ถ้าอดีตไม่ใช่แค่เวลาที่ผ่านไปในแต่ละนาที แต่หมายถึงเรื่องราวความทรงจำอะไรหลายๆ อย่าง มันส่งผลถึงชีวิตในปัจจุบันของคุณบ้างมั้ยคะ

ไม่ว่าจะเป็นอดีตที่สวยงาม อดีตที่อาจจะดูแย่ เป็นความผิดพลาดในชีวิตก็ตาม

ดิฉันเคยอ่านสัมภาษณ์โน้ต อุดม ถึงมุมมองความคิดเกี่ยวกับอดีต การจัดการกับความผิดพลาดในอดีต เขาบอกว่า

ถ้าเราเคยทำอะไรผิดพลาดลงไป แล้วมันเป็นแผลในใจที่รบกวนเรา ให้เราพยายามอย่าไปใส่ปุ๋ย อย่าไปให้อาหารกับอดีตเหล่านั้น เพราะมันจะยิ่งเติบโตและลงรากลึกขึ้น หมายถึงว่าไม่ให้เราคิดซ้ำเติมตอกย้ำความผิดพลาดของตนเอง ให้เราให้กำลังใจตัวเองและมองไปข้างหน้า และทำปัจจุบันของเราให้ดีต่อไปในอนาคต

ฝากมาถึงเพื่อนๆ ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่นะคะ ขอให้ปัจจุบันในวันนี้เป็นอดีตที่สวยงามให้เราได้คิดถึงในอนาคตนะคะ สิ่งร้ายๆ ขอให้ผ่านไป สิ่งใหม่ๆ ที่ดีมีคุณค่าขอให้เข้ามาในชีวิตทุกๆ ท่านค่ะ

นอกเหนือจากความรู้ สาระต่างๆ ที่คุณนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้แล้ว คุณค่าทางจิตใจ ความรู้สึกคุณสัมผัสมันได้อย่างไรบ้างคะ

สำหรับดิฉันแล้วการเข้ามาในรู้รอบของดิฉันช่วงแรกเข้ามาแบบสับสนในชีวิตเล็กน้อย ถามเองงงเอง ถามแล้วถามอีกแต่มีเพื่อนๆ เข้ามาช่วยกันตอบ รู้สึกจิตใจมันแข็งแรงขึ้นแบบไม่น่าเชื่อ

หลังจากนั้นดิฉันจะเริ่มคิดหาคำถามที่คิดว่าจะให้สาระความรู้กับเพื่อนๆ บ้าง และดิฉันจะใส่ความตั้งใจใส่ข้อมูลของดิฉันให้เพื่อนๆ ด้วย หลายคำถามใช้เวลานานมากกว่าจะเรียบเรียงออกมาได้ และก็ดีใจค่ะที่เพื่อนๆ เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นกัน

คำถามบางคำถามอาจมีคนตอบไม่มาก แต่ดาวเพียบ หัวใจก็พองโตได้เช่นกัน

บางคำถามของท่านอื่นที่ดิฉันรู้เลยว่าเข้ามาตอบได้นิ้วลงแน่ แต่ดิฉันก็ยินดีที่จะตอบ ยินดีที่จะยืนหยัดอยู่กับคนที่ดิฉันรู้สึกว่าเขาคือเพื่อน ทั้งที่เป็นเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้านั่นแหละค่ะ

การได้ลดอัตตาของตัวเองลง เป็นสิ่งที่ดิฉันรู้สึกได้อีกเหมือนกัน เวลาอ่านคำถามคำตอบดีๆ ของเพื่อนๆ ดิฉันจะรู้สึกชื่นชมจากใจจริงทุกครั้ง ขอยกตัวอย่างหมออาร์ทนะคะ จริงๆ ยังมีอีกหลายท่าน คำตอบของหมออาร์ทที่ให้ความรู้กับเพื่อนๆ จะเป็นคำตอบที่ใช้สำนวนภาษาของตัวเอง อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าน้องพยายามให้เราเข้าใจเรื่องยากๆ ให้ง่ายขึ้น ไม่ใช่การ copy มาทั้งดุ้น พอดีจุดนี้เป็นสิ่งที่ดิฉันกำลังฝึกเด็กๆ อยู่ค่ะ เวลาทำงานมาส่งดิฉันจะย้ำเสมอว่าอย่ายึดติดกับข้อความในหนังสือ อย่าลอก ถ้าเจอคำตอบเมื่อไหร่อ่านให้เข้าใจ ปิดหนังสือ แล้วเขียนตอบอย่างที่หนูเข้าใจ ทำรายงาน (เล็กๆ) ดิฉันก็จะบังคับให้เขียนด้วยลายมือมาส่ง เพราะเด็กเดี๋ยวนี้เข้า net ปุ๊บ print ปั๊บ วิเคราะห์เอง คิดเองไม่ได้ ปัญหาของเด็กไทยตอนนี้ค่ะ

อาจจะยาวไปหน่อย แต่มาจากความรู้สึกจริงๆ ค่ะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเลยอยากได้ความคิดเพื่อนๆ แบ่งปันกันค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆ มากๆ ค่ะ