เสี้ยววินาทีแห่งชีวิตเคยพบเจอกันบ้างมั้ยคะ?

เคยไปล่องแก่งกับแก๊งค์พี่ชายค่ะ ตอนนั้นตัวยังเล็กๆผอมๆก็เกาะห่วงยางลอยไปตามน้ำตามกลุ่มพี่ชายโดยมีเพื่อนพี่ชายอีกคนประกบปิดท้าย

ช่วงที่น้ำแรงๆทุกคนก็วี๊ดว๊ายกระตู้วู้กันไป แต่เราต้านแรงน้ำไม่ไหวเพราะน้ำหนักตัวเบา เลื่อนหลุดลงกลางห่วง พยายามจะเกาะห่วงแต่มันลื่น จมลงไปในน้ำจนเริ่มหายใจเอาน้ำเข้าปอด คิดว่าตายแน่ๆเพราะไม่มีใครเห็นเลย

นาทีที่คิดว่าไม่รอดแล้วน่ะก็มีแขนแข็งแรงมารัดหน้าอกฉุดขึ้นเหนือน้ำ...เพื่อนพี่ชายเค้ามากอดไว้จนขึ้นฝั่ง

ตั้งแต่นั้นไม่เอาอีกแล้ว ต่อให้ไปกันเป็นสิบคนก็อย่าไว้ใจฝากชีวิตตัวเองไว้กับใคร

มีอีกเยอะค่ะที่เผชิญความตาย...จนชินและรู้สึกว่า ความตายอยู่ใกล้ตัว+ไม่ใช่สิ่งน่ากลัวอีกต่อไป ตายเร็ว-ตายช้าก็ต้องเจอเหมือนๆกันทุกคน ทบทวนทุกสิ่งที่ผ่านมาก็คิดว่าใช้ชีวิตคุ้มมากแล้ว จึงทำชีวิตแต่ละวันให้ดีที่สุด หากตื่นมาอีกในตอนเช้าของวันใหม่ก็ถือว่าเป็นกำไรแล้ว พร้อมจะตายทุกเมื่อค่ะ

ดิฉันก็เคยรู้สึกเหมือนคุณ.. ตอนนั้นคนรักไปประจำสำนักงานที่ญี่ปุ่น แล้วมีแผ่นดินไหวครั้งใหญ่คนตายมากมาย พอเขาโทรมาดิฉันก็คร่ำครวญขอให้เขาย้ายกลับไทย แต่เขาบอกว่าอยู่ที่ไหนถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เขาเองคงไม่ทะเล่อทะล่าออกไปในถนนให้ตึกมันทับ แต่ถ้าระวังแล้วมันยังเกิดอีกก็สุดวิสัย ขออย่าให้ดิฉันเป็นห่วง ต่อให้ดิฉันตามไปอยู่ด้วยก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ต่อให้อยู่ที่นั่นด้วยกันหากตึกจะถล่ม ดิฉันจะห้ามไม่ให้ถล่มได้หรือ? ชีวิตของเขาเขาย่อมรักษาให้ดีที่สุด ทุกวันเขาก็เช็คข่าวพยากรณ์อุตุฯเสมอ ขออย่าวิตกเกินเหตุ

ดิฉันก็เห็นด้วยกับเขา เพราะญาติดิฉัน.. ขนาดขับรถมาตามถนนในเลนส์ของตัวเองดีๆ คาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย ขับไม่เร็วแค่50 แต่ก็มีรถอีกคันที่วิ่งสวนมาพุ่งข้ามเกาะกลางถนนลอยมาทับรถญาติ ทำให้พี่สะใภ้เสียชีวิตคาที่ ญาติช็อคไปเลยเพราะทำใจไม่ได้.....

ทุกวันนี้ดิฉันจะบอกลูกเสมอว่า ให้รู้จักดูแล-ช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด อย่าประมาทว่าจะมีแม่คอยปกป้องคุ้มภัยไปอีกนาน ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าลูกเอาตัวรอดได้ให้แม่เห็น หากแม่เป็นอะไร จะได้ตายอย่างหมดห่วง

เรามีคนที่เรารักมากและเขาก็รักเรามากเช่นกัน หากมีการสูญเสียฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ย่อมเศร้าโศกเสียใจเป็นธรรมดา แต่ก็ขอให้คิดซะว่า ที่เราได้มาเจอ ได้มารักกันแบบนี้ เป็นสิ่งที่ดีที่สวยงามในชีวิตเราแล้ว หากเมื่อถึงเวลาที่จะต้องพรากจาก ก็ต้องทำใจค่ะ และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราและคนที่เรารักได้มีเวลาที่ดีร่วมกันมา

ใช่ว่าคนที่อยู่จะเสียใจฝ่ายเดียวซะเมื่อไหร่... ฝ่ายที่จากไปก็คงเสียใจ-อาลัยเช่นกัน

แต่คงจะดีที่สุด ถ้าฝ่ายที่ยังอยู่สามารถทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดและสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ด้วยดี

เพื่อฝ่ายที่จากไปก็จะได้หมดห่วง และไปสู่สุคติได้ค่ะ

(หากเรารักเขา เราก็ควรทำทุกอย่าง-มอบสิ่งดีที่สุดให้เขาได้จนนาทีสุดท้าย ^^o)

ตอนเด็กๆไล่จับแมงปอ ตกคลองว่ายน้ำก็ไม่เป็น เกือบจมและสำลักน้ำด้วย พอดีมีคุณป้าพายเรือขายของอยู่แถวนั้นเห็น เลยยื่นมือมาดึงคอเสื้อไว้ทันครับ

เมื่อก่อนย้อยเคยอยู่มูลนิธิน่ะจ้า

ก้เลยเคยเห็นบ่อย ทั้งคนที่เจ็บใกล้ตาย

หรือคนที่ตายไปแล้ว

แม้กระทั่งปั๊มหัวใจจนเขาฟื้นก็เคยจ้า

ความตายอยู่ใกล้เราแค่นิดเดียว ขอบคุณครับที่เตือนสติ

ส่วนตัวยังไม่เคยครับ

แต่ได้เห็นเหตุการ์ณอุบัติเหตุร้ายแรง ต่อหน้าต่อตา

ทำให้รู้สึกได้เลย ว่าชีวิตไม่แน่นอนจริงๆ

คนบางคนไม่ได้ประมาทกับชีวิต ยังถูกความตายมาพรากไปได้เลย.

เจอกับตัวเองคะ ออกรถมาใหม่ๆ พาแม่นั่งรถไปเยี่ยมพ่อที่ต่างอำเภอ ครั้งแรก ขับกลับถึงบ้านแล้วแต่คนละฝั่งถนน กำลังจูงมือแม่ข้ามถนน มีรถแล่นมาไฟไม่สว่างคะ ขับเฉี่ยวเราคะ แต่ดึงผ้าถุงแม่เราค่ะ ล้มไปกับแม่ค่ะ ท่านอ้วนทำให้การล้มครั้งนี้ กระดูกแตก ตัวเราล้มช้ำที่ก้น ตัวเล็กแต่เจ็บเหมือนกันคะ เป็นความรู้สึกที่กลัวและจำไว้เสมอเวลาข้ามถนน และระวังไม่ประมาทค่ะ

ส่วนเหตุการณ์ที่คุณเล่า ทำให้รู้สึกเสียใจแทนค่ะ หากเกิดเป็นคนใกล้ชิดเรา ด้วยความประมาท ทำให้เกิดอันตรายได้ทุกวิถีก้าวค่ะ

เห็นผู้ญคนหนึ่งยืนอยู่เกาะกลางถนนอยู่ๆก็มีรถบรรทุกวิ่งมาด้วยความเร็วไม่ได้ชนนะแต่คงทานแรงลมไม่ไหวตัวลึ่ไปกับถนนรถคันที่ตามมาชนเข้าอย่างจังติดตาเลยค่ะคืนนั้นนอนไม่หลับเลย

ที่เจอเองก็หลายแล้วแต่รอดทุกที