สิ่งที่ยากที่สุดในการประคับประคองความรักของคุณคืออะไรคะ?

อย่างแรกเลย..คุณรู้นิสัยโดยรวมของผู้ชายยังไงบ้าง ไม่ชอบผู้หญิงจู้จี้ ขี้บ่น จุกจิก โทรมาตามจิก พูดไม่รู้เรื่อง ไม่ไว้ใจเขา และถ้าศึกษาให้ลึกลงไปของผู้ชายคนที่เป็นคนที่เรารักปลีกย่อยลงไป คุณอาจจะคิดว่า โห..อะไรจะขนาดนั้น ไม่ขยันขนาดนั้นหรอก หรือคุณอาจไม่คิดเลย แต่คุณเคยคิดไหมว่า ส่วยใหญ่ผู้ชายเขาไม่ละเมียดละไมกับเรื่องต่างๆของผู้หญิงมากหรอก โรแมนติกก็แทบจะหาไม่ค่อยได้ก็เพราะว่าเขาแสดงไม่เก่ง เขาคิดเรื่องใหญ่อะไรที่เป็นการทำให้ชีวิตครอบครัวหรือชีวิตคู่ได้อยู่รอดทำให้คนที่เรารักไม่ต้องลำบากนั่นคือหน้าที่ของเขา บางทีเขาอาจขาดตกบกพร่องบ้าง แต่เขาก็ได้ทำเต็มที่แล้วแต่สิ่งหนึ่งที่ผู้ชายต้องการจากผู้หญิงมากที่สุดคืออะไร..?คุณเคยคิดหรือเปล่า...นั่นคือความรักและความซื่อสัตย์ความไว้ใจ ที่คุณบอกว่าเรารักกัน แต่การแสดงของคุณคือรอคอยต้องการให้เขาแบ่งปันความทุกข์ที่อยู่ในใจกับคุณ แต่เขาไม่อยากให้คุณรับรู้ เพราะกลัวคุณเป็นทุกข์ นี่ก็เป็นความรักที่ผู้ชายแสดงออก ช่วงเวลาที่คุณรอคอยอะไรหลายอย่างจากเขา รอเขามา รอเขาพูด เขาอยู่ไหน อยู่กับใคร มีความในใจแต่ไม่บอก เชื่อได้เลยว่าคำพูดที่เขาเอ่ยจากปากไม่ว่าจะร้ายหรือดีบางทีเราก็รับมันไม่ได้ทำให้โกรษเคือง หรือถึงขั้นงอนทะเลาะกันถ้าคุณสามารถค���ยกับเขาได้ทุกเรื่องจริงๆใจคุณเป็นกลางมากพอ ไม่มีเรื่องไหนหรอกที่คุณจะไม่รู้โดยที่เขาเป็นคนเอ่ยมันออกมาเอง แต่มันก็มีวิธีที่ทำให้เขามีความสุขมีกำลังใจจากคุณเมื่อ...

คุณไม่ถามอะไรเขาเลยในสิ่่งเขาไม่อยากพูด สิ่งที่คุณควรถามเขามากที่สุดคือ...คุณเหนื่อยไหม?จากการทำงาน กินข้าวหรือยัง?โทรไปก่อนก็ดี และอาหารไว้รอ ถ้าเขากลับมาและเขาก็กินมาแล้วคุณก็ไม่ต้องเสียใจ คุณก็ควรพูด..หรอกินแล้วหรอ? พร้อมกับอมยิ้มหน่อยๆแล้วคุณก็กินมันซะ กินอย่างไม่ต้องมองใจเขาและลองชวนเขามากิน..ไม่กินแน่นะ?พูดทะเล้นซักหน่อย เวลาเรากินเขาก็จะแอบมองเราเองและเขาก็จะคิดเราไม่ต้องอยากรู้หรอกว่าเขาคิดอะไรอยู่..ปล่อยให้เขาคิดไปเหอะ หลังเขากลับมาบ้างก็หาน้ำให้เขากินบ้าง เช่น เอาน้ำดื่มสักแก้วไหม? แล้วเราก็หาอะไรทำซะ ถ้าว่างมากก็เก็บห้องซะเลย จัดห้องบ้าง ถ้าเหงาปากก็โทรไปคุยกับเขาก็เลยแต่ขอให้เป็นเรื่องสนุกไม่ต้องพูดนาน เอาแค่น้ำจิ้มหนึ่งสองนาทีให้เขาไม่เครียด...เวลาที่อยู่ท่ามกลางความเครียดคุณต้องไม่เครียด เวลาอยู่ท่ามกลางเป็นไฟคุณก็ต้องเป็นน้ำไว้คอยสาดให้เขาเย็นลง ก็คืออยู่นิ่งๆเขาจะอารมณ์ไหนคุณต้องคอยอมยิ้มนิดนึงหรือก็ทำนิ่งว่าคุณก็จริงจังบ้าง ก็ต้องดูสถานการณ์

ในเรื่องของการให้..ในความคิดของผู้หญิง ส่วนมากต้องการให้ผู้ชายจำวันสำคัญต่างๆของเราได้ และแสดงด้วยการให้ของขวัญแด่คนรักซึ่งปกติเป็นเรื่องที่ผู้ชายไม่ค่อยถนัดแต่เพื่อคนรักเขาก็ยอมทำเพื่อคนที่เรารัก แต่ถ้าผู้ชายจำวันสำคัญของเราไม่ได้ แน่นอนอารมณ์ไม่น้อยใจ ก็งอน หรือไม่ก็ถึงขั้นทะเลาะกันก็มีผู้ชายจึงต้องจำให้ได้

แต่ถ้าถามว่าคุณเคยได้ทำอย่างเขาหรือไม่ แน่นอนคุณต้องเคยทำ..บางอย่างไม่จำเป็นต้องเป็นวันสำคัญหรอกวันไหนๆก็ให้ได้ ที่เขาชอบพูดว่า เซอร์ไพรซ์ ไง ทำไมอ่ะก็อยากให้อ่ะ? นี่เป็นคำพูดที่ฉันเคยพูดกับเขาและเขาก็อมยิ้ม ในกรณีที่สถานการณ์เริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้วนะจ้ะ อย่างน้อยก่อนเขาออกไปทำงาน ถามเขาหรือว่า คุณลืมอะไรมั๊ย?เช่นพวกกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ กุญแจบ้าน เป็นการเตือนเขาแต่การเตือนนั้นมีนัยว่า คุณได้เทคแคร์เขาแค่นี้เขาก็รู้สึกปลื้มคุณ พยายามทำให้ได้ทุกวันก็ยิ่งดี เวลาเรามีปัญหาปกติแล้วเนี่ยผู้ชายจะกอดเรา แน่นอนเมื่อเขาเครียดขนาดว่าพูดไม่ได้กับเรา หรือพูดก็ตาม เข้าไปกอดเขาจากด้านหลังสิ กอดด้วยหัวใจ กอดพักนึงเพื่อเป็นกำลังใจกับเขาแล้วเขาจะพูดหรือไม่ก็อยู่ที่เขา แต่ถ้าเขาพูดปัญหากับคุณ คุณต้องค่อยๆพูดด้วยเหตุผลเป็นกลางมากที่สุด ไม่ไช่เข้าข้างเขาหรือเข้าข้างใคร การที่คุณเป็นคนที่มีเหตุผลใครๆก็อยากมาให้เป็นที่ปรึกษา แต่เมื่อรับให้คำปรึกษาจะดีหรือร้ายคุณอย่าเก็บความทุกข์ไว้กับตัวผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไปอย่าเอาเก็บมาคิด จะกลายเป็นคุณมีความทุกข์ซะเปล่า ช่วยเหลือใครก็ไม่ได้แม้แต่ช่วยเหลือตัวเองก็ยังไม่ได้เลย ความรัก...อาจมีขึ้น-ลงตามความคิดของคนอื่น แต่สำหรับฉัน ความรัก คือ ความเสมอต้นเสมอปลายของเรา อย่าเพิ่งไปมองเขา เราต้องมองตัวเองแก้ที่ตัวเองก่อน แล้วจะเป็นการปรับตัวเขาไปเอง ความรักจึงจะเกิดความสมดุลของมันเอง แต่การจะช่วยเขาก็เหมือนเราไม่มีแรงแต่อยากช่วยคนอื่นถ้าเราไม่กินข้าวเราจะมีแรงช่วยคนอื่นได้ไง เราก็ต้องกินข้าวก่อน เมื่อมีแรงมากพอแล้วก็ช่วยพยุงเขาไม่อย่างนั้นก็ล้มทั้งคู่ไปไหนไม่ได้เลยทั้งสองคน...ลองนำไปคิดพิจารณาดูนะคะ

แล้วความรักที���ว่านั้น..จะดำเนินไปเรื่อยๆเสมอต้นเสมอปลาย หากเราไม่เขวลงข้างทางก่อน...ที่เขียนมาเป็นประสบการณ์ที่ผ่านการเคยทะเลาะกันมาแล้ว ทุกอย่าง..แต่นั่นก็ไม่ไช่ทางออกที่ดี..รังแต่เขาจะทิ้งห่าง..

หากการเขียนนี้เป็นการทำให้ผู้อ่านเป็นความทุกข์ก็ขอโทษนะคะ เขียนเพื่อมาแชร์ประสบการณ์ หากเป็นสิ่งที่ดีก็พิจารณานำไปใช้ไม่หวงค่ะ แต่สิ่งไม่ดีก้อย่างเอาไปคิดหรือจดจำเลยค่ะ จำแต่สิ่งดีๆ ดีกว่าค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ.............

สำหรับย้อย คือการประคองให้รักไม่น้อยลง

เพราะพอเวลาผ่านไป ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยน

เมื่อมีปัญหาผ่านเข้ามา ย่อมมีส่วนสั่นคลอนความรักของคุณได้

อยู่ที่ว่า คุณจะเหนียวแน่นกันได้แค่ไหน

ไม่มีใครรัใครได้เท่าเดิมได้ตลอดหรอกฮะ

อยู่ที่ว่าจะมากขึ้น หรือน้อยลงเท่านั้นเองจ้า

ฉัน คิด คิดแล้วก็เงียบ....................ถ้าปล่อยให้เงียบไปสักพักหรือระยะหนึ่งก็ลืมไปเอง

คือต้องคิดจนเข้าใจ(ช้า) แล้วจะ ไม่กังวล แต่คนไกลจะโกรธว่า .. ทำไมไม่พูด... เป็นอะไร

ไม่พูดแล้วจะรู้เรื่องไหม

พออารมณ์ดีก็จะส่งเมล ข้อความ ฟังแล้วพูดคุยโต้ตอบสนุกค่ะแต่ถ้ามีอะไรคิดปุ้บก็หาย

ดูเหมือนจะเป็นนิสัยที่ต้องปรับตัวมาก บางครั้งก็เลยต้องฟัง บ่น ยาวๆค่ะ

...สำหรับผมคิดว��¹ˆà¸²

น่าจะเป็นเรื่องของ..ความอดทน,อดกลั้น,และอดออมครับ.....!!!

คำพูดค่ะ เวลาเค้าโมโห สิ่งที่เค้าพูดออกมาแล้วไม่คิด

ก่อนพูดมันทำร้ายจิตใจอิฉันค่ะ หลายต่อหลายครั้งที่

เป็นแบบนี้ พอหายโกธรเค้าก็จะมาขอโทษ เป็นแบบนี้

ทุกที แต่เดียวนี้เค้าปรับปรุงตัวเองใหม่แล้ว ไม่ค่อยได้

ทะเลาะกันหรอกค่ะ

"การรักกันมากเกินไป"ค่ะ

ดิฉันห่วงเขา ไม่อยากให้เขาหักโหมทำงานมาก อยากให้เขารักษาสุขภาพให้มากกว่านี้ มีเวลาว่างมากๆเพื่อใช้เวลาร่วมกัน ไม่อยากให้เขาไปทำงานประจำสาขาต่างประเทศเพราะรู้สึกว่ามันไกลเกินไปหากเกิดอะไรขึ้นดิฉันไปหาเขาได้ยากและอาจไม่ทันการณ์...ดิฉันคิดแบบนี้เพราะดิฉันไม่เห็นความสำคัญของฐานะการเงิน ดิฉันคิดว่าทางดิฉันเองมีความมั่นคงในระดับนึงอยู่แล้ว ไม่ต้องการร่ำรวยเงินทองมากกว่าความสุข

เขาจะหมั่นสรรหาของขวัญ-ของฝากมาให้เรื่อยๆ เซอร์ไพรส์ได้ตลอดเวลาแม้ดิฉันจะพูดเสมอว่าดิฉันไม่ต้องการ"ของ"อะไรทั้งนั้นเพราะดิฉันไม่อยากให้เขาทำงานแล้วมาเสียเงินกับของพวกนี้....เขาจะได้เพลาๆงานลงได้ซะที...ดิฉันแค่อยากมีความสุขเงียบๆกันสองคน

เขาห่วงดิฉัน ไม่อยากให้ดิฉันต้องทำงานหาเลี้ยงชีพเพราะสุขภาพดิฉันไม่ดีมาตั้งแต่เกิด อยากให้อยู่กับบ้านเฉยๆสบายๆรอเขากลับบ้านทุกเย็นก็พอแล้ว(แม้เขาจะรู้ดีว่างานคือลมหายใจของดิฉัน ดิฉันอยู่เฉยๆไม่ได้ก็ตาม) พร้อมกันนั้นเขาอยากให้ดิฉันภาคภูมิที่มีแฟนทำงานเก่งมีชื่อเสียงในสังคมชนิดยื่นนามบัตรให้ใครก็ยืดอกได้เต็มที่ รวมทั้งไม่ต้องการให้มีเสียงครหาว่าเขาได้ดีเพราะได้แฟนมีเงิน เขาต้องการสร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้เท่ากับที่ทางบ้านดิฉันมีและให้ดิฉันได้ทุกอย่างมาตั้งแต่เกิด เขาเชื่อว่าเงินจะนำมาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเป็นความสุขของเราทั้งสอง

เขาอยากให้ทุกๆคนในทุกๆที่ที่เราไปมีแต่คนอิจฉาดิฉันที่เขารักและทำเพื่อดิฉันได้มากขนาดนี้

สุดท้าย...ดิฉันบอกได้แค่ว่า"เวลาฉันเหลืออีกไม่มากแล้ว เอาไว้เธอมาจุดธูปบอกรักหน้าโลงฉันละกัน"

ก็แค่เศร้า....รักแท้ดูแลไม่ได้

การที่เราบอกเค้าว่าเราไว้ใจเค้านะทั้งที่จริงแล้วเราก็ยังไม่ไว้ใจซักเท่าไหร่ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมทั้งๆที่เค้าก็มีเหตุผลต่างๆนาๆมาอธิบายความไว้ใจนี่แหละตัวปัญหาเลย

เมื่à¸��อีกฝ่ายกลายเป็นไฟ เราจะต้องเป็นน้ำเย็นๆเพราะจะเดือดช้ากว่าน้ำธรรมดา

ใช่เลย ความรักคือพลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่จูงมือเราฝ่าฟันอะไรต่อมิอะไรไปได้

ส่วนในระหว่างทาง เรายังได้เรียนรู้ธรรมชาติของหญิงและชายที่เติมเต็มกันและกันด้วยนะ

สัญชาติญาณเพศแม่ของฝ่ายหญิงคือความห่วงใย เอาใจใส่ในรายละเอียด ที่เพศชายต้องการ

และฝ่ายชาย ก็มีความชัดเจนและเหตุผล ที่ช่วยให้อะไรอะไรเดินหน้าต่อไป ที่เพศหญิงต้องการ

ฤาความรักจะไม่มีปลายทาง

มีแต่ยอดอ่อนที่แตกออกไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เราได้เรียนรู้

เพราะชีวิตไม่ใช่นิทานที่จบด้วยประโยคง่าย ๆ ที่ว่า แล้วทั้งสองก็ครองคู่กันอย่างมีความสุขตลอดไป

ชีวิตมีอะไรสนุกกว่านั้น เศร้ากว่านั้น ลำบากกว่านั้น และจริงกว่านั้น

ความจริงคือสิ่งที่จะเป็นพลังยิ่งใหญ่อีกหนึ่งพลัง ที่ช่วยให้ความรักแข็ง��¹à¸£à¸‡

ค่ะเคยผ่านด่านได้1ปีเต็มแล้ว คือสุดๆหินมากใจค่ะและไม่ใครประคับประครองได้นะหรือมาช่วยเราขึ้นอยู่ที่ใจคุณ

ใจเขาเข้าใจเขาพร้อมอภัยให้กันอดทนนี้แหละคุณทำได้ คุณไปต่อกับความรัก