คนเรามีด้านมืดกันอยู่ทุกคนจริงมั้ยคะ?

ทุกอย่างมันคือกระแสของเหตุและผลเท่านั้นเอง

ถ้าเรามองออกไปเห็นด้านมืดของใครสักคน ก็เพียงเพราะเราคิดว่าเขาเป็นคนดี

ถ้าเรามองเห็นด้านมืดของตัวเอง ก็เพียงเพราะเราเข้าใจว่าเราควรจะเป็นคนดี

แต่ชีวิตคงไม่ขาวดำง่าย ๆ แค่นั้น

เพราะการมองอะไรเป็นดี ไม่ดี มันง่ายมาก มันตัดสินเดี๋ยวนั้น ตรงนั้น ขาดเลย จบ

แต่ความเป็นจริงไม่ได้มีอยู่แค่นั้น

ถ้าเราเข้าใจจิตใจของเราที่มีอาการกับเรื่องอะไรสักเรื่องหรือใครสักคนโดยไม่ต้องตัดสินให้รางวัลหรือลงโทษ บางที เราอาจไม่มองคนอื่นเป็นมืดหรือสว่างเพียงแค่เราเห็นเค้าทำอะไรบางอย่าง แต่เราจะเข้าใจมากขึ้นว่า แต่ละคนมีที่มาที่ไป แต่ละคนมีเหตุผลจำเป็นในชีวิต ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรน ที่ต้องฝ่าอะไรบางอย่างในวันนี้ไปให้ถึงอีกฝั่ง

ทุกคนมี และคนใกล้ตัวมักเป็นที่ได้รับผลกระทบจากนิสัยด้านมืด บางคนเก็บงำ

และเปิดเผยมันเฉพาะแก่ผู้ที่เขารู้ว่ารักเขา อาจเป็นเพราะเขาจะได้รับการอภัย

แต่บางคนแสดงออกอย่างชัดเจนไม่คุมเลยก็มีให้เห็น

สำหรับตัวฉันไม่เกิดบ่อยเกิดแล้วก็ดับไปเพราะสภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยให้

มีแต่คนคอยเตือนให้ละเสีย จึงดูใจเย็นทั้งที่อารมณ์ร้อนอยู่เหมือนกันล่ะค่ะ

มีอยู่ทั่วทุกตัวคนมีมากมีน้อย เท่านั้น ส่วนตัวเราเอวฃงก็พอประมาณแต่จะไม่ค่อยพายบาทใครให้เกิดทุกข์ใจ แล้วก็แล้วกันไปไม่ติดค้างในใจ

ด้านมืด..สันดานดิบ..ตัวตน หรืออัตตา ย่อมมีอยู่ในทุกตัวบุคคลอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเราจะยอมรับกันหรือไม่ว่าเรามีด้านมืดอยู่และจะควบคุมดูแลมันอย่างไรไม่ให้แสดงออกมาแล้วทำร้ายตัวเราและบุคคลรอบข้างเราได้

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต้องมีการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมให้ได้อย่างมีความสุข ก็ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็คงต้องแสดงออกด้านมืดกันออกมาบ้างอย่างที่เราเห็นๆกันอยู่ในปัจจุบัน

ด้านมืด คือด้านที่ไม่ดี

"คนปกติทั่วไป" คือ ปุถุชน ย่อมมีกิเลส โลภ โกรธ หลง

เช่น ความอิจฉา อาฆาตพยาบาท โลภโมโทสัน .......

แต่ผมว่า ถ้าเราเก็บไว้เพียงในใจได้ ไม่พูดหรือทำอะไรออกมา ก็ดีมากแล้วนะครับสำหรับปุถุชน

ผมเองก็ห้ามความคิด ( ความอิจฉา อาฆาตพยาบาท โลภโมโทสัน ....... ) ไม่ได้

สามครั้งแล้วนะเนี้ย

จริง ตัวเองก็เป็นเช่นนั้น หลายๆครั้งแต่ทุกครั้งเราไม่กล้าก็ได้แต่คิด

แต่พอนึกได้เราเองที่ร้อนใจเจ็บปวด ทุกข์ใจแต่คนนั้นยังสบายไม่ได้ถูกเราเอาคืน

เป็นบ่อยๆและก้ได้คิดแบบนี้บ่อยๆค่ะ

แต่ก็มีอีกหลายครั้งที่เราตอบโต้ได้สำเร็จ ก็แค่นั้นไม่เห็นจะมีสุขเลย

ตัวเองเป็นคนเฉยๆเอาแต่ใจตัวใจร้อน ไม่คิดร้ายต่อใคร แต่ใครอย่ามาทำร้ายรังแก

ใครดีด้วย ใครร้ายมาหนีให้ไกล(อยากจะร้ายตอบสักแสนเท่า)ค่ะ

จริง

มีขาวก็ต้องมีดำ คู่กันไป เราเป็นมนุษย์ธรรมดา เดินดินกินข้าวแกง มีด้านมืดอยู่แล้ว สุดแท้แต่ว่าเราจะควบคุมมันได้มั๊ย บางครั้งเราก็ไม่สามารถควบคุมมันได้จริง ๆ คนเรามีดีมีเลว แต่ตัวเราคิดว่าเราเองมีดีมากว่าเลวนะ

มีแน่นอนค่ะ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรู้จักที่จะระงับ หรือ ยอมให้ด้านไหนมีพาวเวอร์ต่อเราแรงกว่าเท่านั้นเอง

อย่างดิฉันเอง...เวลาปกติ ใครๆก็จะชอบอยู่ใกล้ๆ บอกว่าสบายใจมั่ง, คุยสนุกมั่ง, เป็นมิตรมั่ง, เข้าใจคนอื่นๆได้ดีมั่ง เยอะแยะไปหมดค่ะ รวมไปถึงสปอร์ต-ใจป้ำด้วย

แต่เวลาอึมครึมขึ้นมานี่...คนรอบๆตัวจะเสียวๆสันหลัง บรรยาเคมูไกขึ้นมาเลย ทั้งๆที่ดิฉันก็ไม่ได้โวยวายอาละวาดอะไร

แต่อย่าให้ได้ร้ายก็แล้วกัน....นรกหรือสวรรค์ก็ไม่แคร์แล้ว ยิ่งกว่าผีห่าซาตานหนีมาเกิดอีกมั๊ง

และเมื่อเรารู้ว่าเราเป็นอย่างนี้

ก็สมควรอย่างยิ่งที่เราจะต้องฝึกที่จะควบคุมตนเองให้ดีมากยิ่งขึ้น

เพราะการทำอะไรโดยขาดการยั้งคิด...หลายๆทีมักมานั่งเสียใจกับการกระทำของตนเองภายหลัง โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวพันกับการอยู่รอดชีวิตของคน...ที่ไม่สามารถกู้คืนกลับมาได้

หากไม่แน่ใจว่าจะควบคุมตนเองได้หรือไม่ ก็ควรจะปลีกวิเวกไปอยู่คนเดียวซะเลย ขังตัวเองเพื่อไม่ให้ออกมาทำร้ายผู้อื่นได้น่ะค่ะ

นอกจากนี้ ควรอย่างยิ่งที่จะเรียนรู้ ความพ่ายแพ้อย่างสงบสุข ว่ามีค่า-ยิ่งใหญ่-สวยงาม กว่าชัยชนะบนความทุกข์ อีกด้วยค่ะ ^^o