ยาฮูรู้รอบในทรรศนะของคุณคืออะไร?

เป็นสิ่งที่มองเห็นแต่จับต้องไม่ได้ค่ะ

เป็นบ้านหลังใหญ่ที่มีทุกฤดูกาลผ่านเข้ามา

เป็นสนามประลองยุทธของหลายๆคน

เป็นที่รวมของปัญญาชน ที่สามารถเลือกรับรู้ได้

ป็นที่รวมแห่งทุกสิ่ง ทุกหมวดหมู่

ุ่ของคำถามมิได้บกพร่อง อยากได้อะไรก็ใช้แค่ปลายนิ้วสัมผัสครบถ้วนทั้งปัจจัย4

เป็นดินแดนแห่งมิตรภาพและศัตรู

เป็นที่เดียวที่ไม่มีที่อื่นเหมือนเหมือนเขาวงกต ที่หลงเข้ามาแล้วหาทางออกไม่พบ

เป็นที่ที่ทำให้พบทั้งคำถามและคำตอบมากมาย

อัศจรรย์อะไรเช่นนี้ ยาฮูรู้รอบ จริงๆ

จงเลือกเองเถิดว่าคุณได้อะไรกันไปบ้าง

มันเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลานะ

เมื่อหลายปีก่อนเป็นทั้งที่พบปะเพื่อนฝูงนั่งเสวนาฮาเฮ

มาเก็บเรื่องราวที่ไ��¸¡à¹ˆà¸£à¸¹à¹‰ ให้ได้รู้ มาเป็นศิราณี ฯลฯ

ปัจจุบัน เป็น โคลอสเซี่ยม นั่งดูเขาสู้กัน

แต่ก่อนนั่งชั้นริงไซด์ เลือดมันกระเด็นเปื้อนเสื้อผ้า

เลยหนีขึ้นไปอยู่บนภู อิอิ

บางคราวเหมือน "ศาลาคนเศร้า"

บางทีเหมือน "สภากาแฟ"

บ่อยครั้งที่เหมือน "ห้องสมุดประชาชน"

บางทีก็คล้าย "ชายแดนเขมร-ไทย" อ่ะ อิอิ ^^)

น่าจะเป็น....ยาอี

อีนี่ม่ายข้าวม่ายด้าย

อดข้าวสิเจ้าชีวาวาย

คงไม่ตายถ้าจะอดเข้ารู้รอบ

ไม่ตายจ้า แต่มันอดไม่ค่อยได้

เหมือนการรับประทาน และการนอนพักผ่อน

ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง

การอดนอนบั่นทอนสุขภาพ

วันไหนไม่เข้ารู้รอบ หายใจเข้าหายใจออกก็ไม่ถึงกะติดขัด

แต่ใจมันเรียกร้อง ถึงได้เข้าแล้วก็เถอะ ถึงจะไปทำอะไรอย่างอื่นแล้วมันก็ยังมะหรกมะรุ่นอยู่ในจิตสม่ำเสมอ

หรือรู้รอบเหมือนเหาหนอ เกาะจริงจริง เอาออกย๊ากยาก เพราะยังไม่คิดจะเอาออก

ถึงไม่ได้อยากให้เป็นแบบไหนมากไปกว่าที่เค้าเป็น ชอบหรือไม่ ก็ยังต้องมา

มาหา หาเรื่อง หาราว กะคนโน้นนีด คนนี้หน่อย ให้รู้มั๊งคะว่า เราไม่ได้อยู่คนเดียว

เราไม่ได้มีปัญหาคนเดียว เราไม่ได้ถูกเสมอไป เราไม่ได้ดีอะไรปานนั้น เรามันก็แค่ เอาแต่ใจ ทำไปตามอยาก

อยากตอบ อยากพ่น อยากโลดแล่นไปบนถ้อยคำที่ไม่ปรากฏมาก่อน โอ้ววววว กู่ไม่กลับค่ะ

เมื่อปีก่อนผมเข้ามาในที่นี้เพราะคำโฆษณาของทาง YAHOO ว่าอยากถามอะไรท่านนายกบ้าง ตอนนั้นเป็นคุณ อภิสิท ผมเลยมีข้อเสนอแนะจะส่งให้ท่านถ้าท่านอ่าน แล้วก็มีคนตอบว่า

นายก ฯ

ไม่ได้ " ตอบคำถาม "

ใน" YAHOO รู้รอบ " แล้วน่ะค่ะ

มีแต่ " ท่านสมาชิก "

ที่คอย " ตั้งคำถาม "

และ

คอย " ตอบคำถาม " ค่ะ

ตอนแรกนึกว่าเป็นเลขาท่านนายก เพราะเขาจะตอบแบบนี้กับทุกคน มารู้ที่หลังคือการเก็บคà¸��แนนแบบนิ่มๆของคุณ อากิโกะ 5555555.(นกแก้วปากแดงๆ)จากนั้นเมื่อรู้จัก รู้รอบมากขึ้นและมักจะเข้ามาอ่านคำถาม และก็ตอบตอนที่ได้เลื่อนจากระดับ 1 มา 2 ดีใจ สุดๆ แต่หลังๆ บ้านหลังนี้มันเหมือน มีเจ้าถิ่นมีพวกพ้องมี กลุ่มก้อน ใช้โต้ตอบคนที่คิดต่าง ใช้เน็บแหนมฝ่ายตรงข้ามบ้านหลังนี้ในความรู้สึกจึงเปลี่ยนไป รึเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ว่าไง

เป็นเหมือนวัด มีมุมสงบแบบที่ในโบสถ์ มุมที่พึ่งทางใจที่กุฎิหลวงพ่อ มุมครุ่นคิดที่กระดานหมากรุกมรรคทายก มุมวุ่นวายที่เล่นของเด็กวัด มุมเรียนรู้ที่ของหลวงพี่ใฝ่ธรรม มุมวังเวงที่ป่าช้า มุมน้ำลายฟูมปากที่เจ้าสี่ขา ฯลฯ เชิญเลือกมุมเอาตามถนัดครับ

เป็นตลาดนัดที่มีทุกอย่างให้เลือก ของแท้, ของปลอม, ของดี, ของไม่ดี ทุกอย่างปะปน แล้วแต่จะเลือกร้านไหน

ที่ๆทำให้ผมรู้สึกเป็นหนุ่ม กำยำ ล่ำบึ๊กและหล่อบะลั๊กกั๊ก เสมอเวลาเข้ามาครับ

หุหุหุ

เป็น คุณครู เก่า ที่ใหม่ทันสมัย ใจกว้าง อยู่เสมอ สอนให้รู้จักเรื่องราวทางวิชาการ ทางโลก ทางธรรม ชีวิตจิตใจของผู้คน ที่เเตกต่างกันไป เเละเเนะนำเพื่อนให้รู้จักกัน กัดกัน ห้วย!! บ่เเม่นเน้าะ ฮ่าๆๆ พอเเระ ขี้เกียจ ตอบ หิวจะไปเเย่งอาหารเเมวข้างบ้านกินดีกว่า น่าอร่อย :))

เหมือนโต๊ะอาหารคะ...มีทุกรสชาติ(เพราะมีต่างด้าวเข้ามาบ่อย) ครบรส

หิวก็เข้ามา ไม่หิวก็เข้ามา มาคอยเปิดฝาชีบนโต๊ะ ว่ามีอาหารอะไรของใคร ยังไงบ้าง....

บางวันก็มีของหวาน..เจอคำถามแต่เรื่องรักๆ และส่วนประกอบของหัวใจ

บางวันก็แกงเผ็ด ทั้งเผ็ดทั้งร้อน ต้องค่อยๆกิน ไม่งั้นมันจะแสบปาก

บางวันก็มีส้มตำ ส้มตำซั้วด้วยนะ ผสมทุกอย่างที่ชอบๆในครกเดียวกัน...และอีกมากมาย ทั้งไทยและเทศ

แต่ทุกอย่างบนโต๊ะ เป็นอาหารที่ไม่เคยซ้ำกัน ....เพราะมีอะไรใอยู่ใต้ฝาชี ให้ดิฉันอยากเปิดดูอยู่ทุกวัน.......