Aksara

ธรรมเนียมคนไทยสมัยก่อนนิยมการน���่งกราบไหว้

ส่วนการยืนไหว้นั้นคาดว่าเป็นธรรมเนียมที่เกิดขึ้นภายหลังเพื่อความสะดวก

การจรดมือไหว้มีสามระดับคือ หว่างคิ้วไหว้พระ ปลายจมูกไหว้ผู้อาวุโส

และระดับอกไหว้ผู้เสมอกันหรือรับไหว้ผู้เยาว์ อันนี้ไม่เป็นที่ติดใจสงสัย

เพิ่งนึกสะดุดใจ เวลาที่ไปทำกิจกรรมกับเด็กนักเรียนตามโรงเรียนต่างๆ

มองไปมองมาแล้วนึกขำ เมื่อเห็นน้องๆหนูๆที่เดินผ่านพากันไหว้แล้วเด้งขึ้นมา..จึ๋งๆ

ส่วนคนรับไหว้ พอรับมากๆเข้าก็เหมือนจะพลอยกระตุกตามไปด้วยนิดๆ

เต้นกันไป... กระตุกกันมา....สนุกดี...แถมยังนึกขำตัวเอง...คิดอะไรก็ไม่รู้

ท่าไหว้ติดสปริงนี้ดูจะเป็นการไหว้ที่มีมานานแล้ว สมัยเด็กๆเราเองก็ไหว้อย่างนั้น

แต่พอโตพ้นโรงเรียนก็กลับมายืนไหว้แบบเท้าชิดติดกันเหมือนเดิม

กลับมานึกทบทวนดูคลับคล้ายคลับคลาว่าเรื่องการยืนไหว้นี้ก็ขัดๆกันอยู่...

ระหว่างรูปแบบของกรมศิลปากร กับ กระทรวงศึกษาฯ

กรมศิลปากรบอกว่าต้องยืนเท้าชิดแล้วจึงน้อมก้มตัวลงไหว้ ยืนเหมือนกันทั้งสามระดับ

ส่วนกระทรวงฯบอกว่าให้ผู้หญิงถอยเท้าข้างหนี่งไปด้านหลัง แล้วค่อยย่อลงไหว้

สรุปแล้ว... เอายังไงกันดีล่ะ...เสือกับสิงห์เจ้าแห่งวัฒนธรรมการเรียนรู้ของชาติทั้งคู่

ในใจคิดเห็นด้วยกับกรมศิลปฯ ส่วนของกระทรวงนั้นคิดว่าเป็นท่าประยุกต์มากกว่า

เรื่องนี้จะว่าเล็กก็ไม่ใช่ เพราะมันเป็นเรื่อง "เอกลักษณ์ของชาติ"

หมดปัญหาเรื่องน้ำท่วมเมื่อไหร่ ฝากผู้หลักผู้ใหญ่ที่บังเอิญมาเจอคำถามนี้ด้วยนะคะ

วันนี้...ไม่ได้มาหาข้อถกเถียงและหาข้อยุติอะไรหรอกค่ะ

เข้าใจดีว่ารูปแบบต่างๆนั้นมันเปลี่ยนแปลงได้ แต่มาชวนคิดชวนคุยกันว่า....

.....ไอ้ท่าไหว้ติดสปริง "ดึ๋งๆ" นี้มันมาได้ยังไงจากไหน?.......

........ปัจจุบันนี้พวกเราใช้ท่ากราบไหว้กันอย่างไร?...........

มืดและเงียบ เยียบเย็น...เช่นนี้หนอ

ใครนะพ้อ เพ้อครวญ ชวนสงสาร

ว่าชีวิต ผิดหวัง ดังวายปราณ

ทรมาณ นานนัก จักลาตาย....

กลอนบทนี้จำมาจากอาจารย์ท่านหนึ่งสมัยเรียนมัธยม อาจารย์เล่าว่า...

ผู้แต่งเสียชีวิตไปแล้วหลังจากที่เขียนกลอนบทนี้ได้ไม่นาน ...เธอฆ่าตัวตาย.....

นับดูแล้ว ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ ปัจจุบันนี้ก็จะมีอายุในราว ห้าสิบตอนปลาย

เธอหมดโอกาสได้รับรู้ว่า... ตลอดสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา...

"ความรัก" "ความเกลียดชัง" และ "ความเฉยเมย"

ยังคงหมุนวนตามโลกอยู่เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง

ชีวิตของเธอเป็นบทเรียนที่ชาวโลกไม่นิยมยินดี

แต่ก็ยังมีคนดำเนินรอยตามเธอ ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี

ที่โหดร้ายยิ่งกว่าคือ นอกจากทำร้ายตัวเอง บางคนเลือกที่จะทำร้ายผู้อื่นอีกด้วย

ถ้าคุณพ่ายแพ้ในเรื่องความรัก คุณจะทำอย่างไร???

*** คำสอนของหลวงปู่ชา สุภัทโท ***

เธอจงระวัง "ความ���ิด" ของเธอ

เพราะความคิดของเธอ จะกลายเป็นความประพฤติของเธอ

เธอจงระวัง "ความประพฤติ" ของเธอ

เพราะความประพฤติของเธอ จะกลายเป็นความเคยชินของเธอ

เธอจงระวัง "ความเคยชิน" ของเธอ

เพราะความเคยชินของเธอ จะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ

เธอจงระวัง "อุปนิสัย" ของเธอ

เพราะอุปนิสัยของเธอ จะกำหนดชะตากรรมของเธอ " ชั่ ว ชี วิ ต "

แล้วอะไรคือสิ่งสำคัญที่จะช่วยเรากำหนดความคิดให้ได้ดี..ยิ่งขึ้น...ยิ่งขึ้น?

น้ำก็ท่วม... ไปไหนก็เลอะเทอะเฉอะแฉะ

ผู้คนดูวุ่นวายกันไปหมด ชักเครียดแล้วนะเนี่ย...

ฟังเพลงเริ่มไม่เพราะ อ่านหนังสือก็ไม่เพลิน

ทำยังไงกันดีล่ะหนออออ

ปาย...นอนนนน....ดีกั่ววววว

เหอ เหอ เหอ...

หมู่บ้านเล็กๆแ่ห่งหนึ่งอยู่ถัดจากตัวอำเภอเล็กน้อย ที่นั่นก็เหมือนหมู่บ้านทั่วๆไป

มีทั้งคนดีมากและคนดีน้อยอยู่ร่วมกันแบบสงบบ้างไม่สงบบ้าง

เมื่อไม่กี่เดือนก่อนมีผู้ชายคนหนึ่งพ้นโทษจากคดีทางเพศกลับมาอยู่ในหมู่บ้าน

ชาวบ้านเมตตาให้โอกาส ลงมติสร้างบ้านฟรีเพื่อให้เขาได้อยู่อาศัย

น่าเสียดายที่เขาไม่ใช้โอกาสนี้สร้างความดีตั้งต้นชีวิตใหม่

ยังคงกินเหล้า และก่อเรื่องลวนลามบุคคลใกล้ไกลไม่หยุดหย่อน

เมื่อวานนี้ตอนสายเขาก่อเหตุอุ้มเด็กนักเรียนเข้าไปในป่าหลังโรงเรียน

เด็กๆที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งมาแจ้งบรรดาผู้ใหญ่

ผู้ปกครองท่านหนึ่งไวมาก คว้ารถจักรยานยนต์ออกแจ้งข่าวทั่วหมู่บ้าน

ภายในระยะเวลาไม่กี่อึดใจ บรรดาผู้นำและชาวบ้านออกกระจายล้อมป่ากันที

ไอ้คนสิ้นดี...คงได้ยินเสียงเอะอะ มันปักมีดไว้ที่พื้นขู่ไม่ให้เด็กร้อง แล้วก็ทิ้งเด็กไว้

มันยังใจเย็นแกล้งทำตัวกลมกลืนเข้าร่วมกับผู้ที่ออกตามหา จากนั้นจึงเลี่ยงหนีไป

เด็กปลอดภัยดี แต่ผู้คนยังโกรธแค้นอยู่ไม่ยอมเลิกตามหา

คราวนี้มันอาจไม่โชคดีเพราะบางคนมีปืน และอีกหลายคนมีมีดไม้ครบมือ

เหตุการณ์อย่างนี้ไม่ดี ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น

แต่เหตุการณ์นี้ สะท้อนให้เห็นถึงน้ำใจ ความรัก และความสามัคคีของชุมชน

ทุกคนวางมือจากงานของตน ออกมาช่วยเหลือปกป้องกันและกันในยามมีภัย

คนหมู่บ้านนี้เป็นตัวอย่างที่น่าสรรเสริญ

พวกเขามีเมตตา ให้โอกาสคนเคยทำผิดได้กลับตัว

พวกเขาไม่ทอดทิ้ง ไม่ดูดายซึ่งกันและกัน

สำหรับ "ไอ้คนสิ้นดี" ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างช่างหัวมันไม่อยากคิดถึง

วันนี้ที่มาเล่าให้ฟังก็เพราะอยากบอกว่า...." รั ก บ้ า น น อ ก " เหลือเกิน

แมวเอ๋ยแมวเหมียว

ตัวผอมแห้งเรียวเป็นนักหนา

เรียกกินทุเรียนก็ไม่มา

ยามเรียกกินปลาก็ว่าไม่เอา

ตกสายบ่ายคล้อยละห้อยหิว

หน้านิ่วคิ้วย่นเหมือนคนเหงา

เนื้อปลาหมดก้างก็อด(ดันมา)ประชดเรา

เปลือกทุเรียนเหลือนะเจ้า...เอ้า..รีบมา

**** เมี๊ยวๆๆๆๆ ****

เรียกแล้วต้องเผ่นไปซักครู่นะคะ เด๋วแมวกลายเป็น...เฉือออ

เวลาท่านสมาชิกเปิดเข้าหน้าหลัก เจอคำตอบที่ดีที่สุดจากคำถามอะไรก่อน

สังเกตว่า...ของเค้าเจอเรื่องเท้าเหม็นประจำเลยอ่ะ 5555

ไม่มีอะไรหรอกนะ คำถามดี คำตอบก็ดี ไม่ได้รังเกียจอะไร

แต่นึกสงสัยว่า ของคนอื่นเจอเรื่องอะไรบ่อยที่สุด

เคยสืบสายไล่เรียงกับเพื่อนๆที่โตมาด้วยกันแบบลูกข้าราชการ แล้วก็พบว่า

"ทุกคน" มีสาแหรกสืบเชื้อสายมาจากชาวไร่ชาวนา ไม่ข้างใดก็ข้างหนึ่ง

มีอยู่คนหนึ่งบอกว่า ตัวเองเป็น "ชาวนาสี่สาแหรก"

คือสืบสายย้อนขึ้นไปทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายแม่ทั้ง4สายแล้วล้วนเป็นชาวนาทั้งสิ้น

ส่วนชั้นที่ห้าขึ้นไปไม่ได้มีการจดบันทึกไว้ เพื่อนบ่นเสียดายอยากสืบให้ครบแปดสาย

เขาจะได้เป็น "ชาวนาแปดสาแหรก" 555

ตามคำถามเลยค่ะ...ใครเป็น ลูก หลาน เหลน โหลน... เกษตรกรบ้าง?

แล้วเดี๋ยวนี้ยังมีใครสืบทอดอาชีพของบรรพบุรุษอยู่บ้าง?

ยังทำบ้างไม่ทำบ้าง ให้เขาเช่าบ้าง หรือว่าเปลี่ยนแนวไปแล้วโดยสิ้นเชิง?

เอ้า...ขอเสียงหน่อยค่ะ

เมื่อวานไปเดินเล่นในสวนที่ตาปลูกโน่นปลูกนี่ทิ้งไว้ให้รำลึกถึง

สวนของตา เป็นสวนชาวบ้าน แบบบ้านๆ

ไม่สะสวยเป็นระเบียบเรียงรายเหมือนสวนสมัยใหม่

มีทุกอย่างที่กินได้ มีไม้หลายระดับปลูกอยู่ในบริเวณเดียวกัน

ได้กิน ได้ใช้ ได้ขาย หมุนเวียนไปเรื่อยๆไม่มีวันหมด

ไม่ได้สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ แต่เป็นธนาคารออมสินแบบ "น้ำซึมบ่อทราย"

ทรัพย์ในดินเกิดจากสิ่งที่เติบโตหรืออาศัยอยู่กับดิน

ถ้าเปรียบให้พื้นที่ในหัวใจเป็นผืนแผ่นดิน

อยากแบ่งมันออกเป็นกี่ส่วน?

อยากปลูกอะไร?

ผลผลิตที่ได้อยากนำไปทำอะำไรหรือแบ่งให้ใครบ้างคะ?

สมมุติดูเล่นๆนะ.... เช่น

เป็นบ���าน เป็นโรงเรียน เป็นที่ทำงาน เป็นที่ทิ้งขยะ เป็นที่พักตากอากาศ

เป็นห้องนั่งเล่น เป็น...ฯลฯ

เป็นอะไร แบบไหนที่คุณชอบ หรืออยากให้เป็น?

"มันหยามน้ำใจกันเกินไป"

อันนี้เป็นเรื่องของบุคคล ไม่เกี่ยวกับการเมืองสีไหนทั้งสิ้น

ป.ล. ขอความกรุณา อดกลั้น ใช้ถ้อยคำที่สุภาพ ไม่อยากโดนลบค่ะ

http://www.facebook.com/pages/%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E...

*** จดหมายจากเพืือนถึงเพื่อน ***

ขึ้นต้น............................

ชัยชนะของเธอจะมีค่าได้อย่างไร ถ้าคู่ต่อสู้มองไม่เห็นเธอ

เธอจะมีชัยชนะที่สมบูรณ์ได้อย่างไร หากเธอชนะโดยปราศจากความสง่างาม

เธอมีสิทธิ์ที่จะคิด และแสดงความคิดนั้น แต่อย่าลืมว่าคนอื่นเขาก็มีสิทธิ์นี้เช่นกัน

ถ้าเธอคิดว่าเธอฉลาดกว่า เหนือกว่าคนอื่น แล้วคนอื่นจะคิดแบบนั้นบ้างจะได้ไหม

ถ้าเธอไม่ชอบในสิ่งที่คนอื่นทำ ก็โปรดอย่าทำตามเขาในสิ่งที่เธอไม่ชอบ

ถึงเธอจะไม่ชอบแสดงตน แต่โปรดรู้ไว้ว่า การมีชีวิตอยู่ไม่ว่าที่ไหน "ย่อมทิ้งร่องรอย" เสมอ

ถ้าเธอสร้างความเกลียดชังให้ใคร หากเขาต้องการตามหา คงไม่ยากที่จะพบ

จงต่อสู้กับคนที่เป็นคู่ต่อสู้เท่านั้น อย่าสร้างศัตรูกับคนหมู่ใหญ่ซึ่งอาจมีมิตรของเธอรวมอยู่ด้วย

ลงท้าย..........................

ป.ล. แม้จะไม่ได้พบหน้าแต่ฉันก็รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

ตอนนี้เห็นกำลังฮิตกระแสเรื่องการปลุกพลังจิตใต้สำนึก

โดยการบรรจุคำพูดเชิงบวกฝังลงไปในเพลงบรรเลง

จิตสำนึก(โดยหู)จะไม่ได้ยิน แต่(เขาว่า)จิตใต้สำนึกจะได้ยิน

และยังบอกอีกว่าสามารถกระตุ้นพลังจิตใต้สำนึกได้ดีกว่าคำพูดที่ได้ยินโดยทั่วไป

ก็ดีนะ...แต่ก็ยังอยากได้ยินด้วยหู...ได้ดูด้วยตา อยู่ดี

ดังนั้น จึงขอฝากคำถามนี้ให้เพื่อนๆช่วยกันรวบรวมคำดีๆมาแบ่งกันหน่อยนะ

ใครตอบถูกใจ "จะให้ของดี" ถ้าบังเอิญไม่อยู่เลือกเบส ใครได้รับโหวตก็ให้เช่นกันค่ะ

เมื่อวานไปเป็นวิทยากร เ��ื่องการพัฒนาแนวทางการออกกำลังกายในผู้สูงอายุ

ช่วงนันทนาการใช้เพลงรำวงเข้ามาประกอบด้วย ปรากฏว่าครึกครื้นกันมาก

คุณลุงคุณป้า คุณตาคุณยาย ตาใสปิ๊งเหมือนกลับไปเป็นหนุ่มเป็นสาวกันทันที

กลับมานอนเกือบไม่หลับ เพราะภาพผู้สูงอายุที่สนุกสานยังติดตา

เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีการจัดรำวงที่เป็นรำวงจริงๆที่ไหนเลย

มีเหมือนกันที่จัดรำวงย้อนยุคตามงานวัดในต่างจังหวัด

ใช้เพลงรำวงก็จริง แต่ก็จะเป็นประเภท เต้นกันยึกๆยักมากกว่า

เกิดนึกอยากรู้ขึ้นมาว่า

พวกเรามีโอกาสได้รำวงกันบ้างหรือเปล่า?

ถ้าเคย จำได้ไหมว่าตอนนั้นรู้สึกอย่างไร?

นั่งมองรถวิ่งไปวิ่งมาอยู่หน้าบ้าน พักนึงมีช้างพร้อมควาญเดินผ่านมาแวะทักทาย

ซื้อกล้วยให้พี่ช้างไปหนึ่งหวี ไม่ได้คิดเรื่องส่งเสริม ห���ือคัดค้านการนำช้างมาเร่ร่อน

แต่นึกถึงคนสมัยก่อน ที่มีสัตว์เป็นมิตรคู่เรือน เป็นเพื่อนคู่บ้าน

สร้างบ้านแปงเมืองมา ก็ได้อาศัยแรงของ พี่ช้าง พี่ม้า พี่วัว พี่ควาย ไม่ใช่น้อย

ช่วยรบกู้ชาติ ช่วยทำไร่ไถนา เป็นพาหนะ และสุดท้าย เป็นอาหาร

เราควรตอบแทนลูกหลานของสัตว์ที่เคยสร้างคุณประโยชน์ต่อพวกเราอย่างไรดี.......

เมื่อคืนเจอหนังสือพ่อรวยสอนลูกแบบไทยๆ

เรื่อง "จดหมายจางหว่างหร่ำ"

แหม...ไปแอบอยู่หลังหนังสือเล่มใหญ่นี่เอง

ก่อนหน้านี้หาซะจนขี้เกียจจะหา

อ่านแล้วสนุกดีนะ อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ

ถ้อยคำโบราณ แต่วิสัยทัศน์ทันสมัยเสมอ

ตอบได้ไม่จำกัดแนว เป็นแบบอื่นบ้างก็ได้ เช่น ชีวิตประจำวัน มารยาท ฯลฯ

หรืออาจเป็นคำสอนที่ชื่นชอบ ที่ใช้ปฏิบัติอยู่ ก็ดีค่ะ

กี๋นี้เข้ามาถาม ว่า "คุณคือดอกอะไร..."

แล้วก็ตามด้วยรายละเอียด แต่ทำไมมันมาแต่คำถามก็ไม่รู้

ทีนี้...พอรายละเอียดไม่มี คำถามมันเลยดูพิลึก พิกล

555 นานๆมาที ไม่ว่ากันนะ

วันนี้ที่ไหนๆก็จุดพลุกัน มันก็ดูสวยดีอยู่หรอก

แต่แหม...อดนึกเสียดายเงินที่มันหายวับไปพร้อมกับแสงไฟไม่ได้

เข้าใจนะว่ามันเป็นงานเทศกาล ต้องมีสัญลักษณ์ มีกิจกรรมอะไรที่ให้รู้ว่าเป็นงานฉลอง

ถึงยังงั้นก็เหอะ มันก็ยังอดเสียดายไม่ได้อยู่ดี

ถ้านับรวมกันทั่วประเทศ คิดเป็นเงินเท่าไหร่

ซื้ออาหาร เสื้อผ้า ยารักษาโรค ให้คนจนได้กี่คนล่ะนั่น

ถ้าไอ้ที่คิดมานี้มันไกลตัวเราเกินไป คิดแค่ใกล้ๆตรงหน้านี้ก่อนก็ได้

จุดแล้วได้อะไร? และถ้าไม่จุดจะเสียอะไร? คนถามขวางโลกเกินไปหรือเปล่าหนอ?

" ไทย ข้าวไทย ช่วยไทยเป็นเอกราช ต่างชาติมองเห็นความดี "

" เราชาวนา หน้าแล้งรื่นเริงเต็มที่........."

นี่เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเพลงรำวงในอดีต

ที่มา���องประโยคนี้บอกเล่าอะไรมากมาย

แต่คนรุ่นหลังอาจไม่เคยรับรู้มันมาก่อน

คุณทราบที่มาของเพลงนี้หรือไม่ อย่างไร?