แม่ครับ นั่นใครยืนอยู่ตรงนั้น?

อ๋อนั่นคือเทพารักษ์ที่สิ่งสถิตย์อยู่ที่ต้นไม้นั้น..

ใครซักคนที่มาโรงพยาบาลนะแหละ

อยากรู้จักเขารึ....ไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอก

ไป...เราต้องไปกันแล้ว (จูงมือเด็ก..พาเดินเข้าโรงพยาบาล)

ใช่ เป็นเราๆก็คงบอกว่า ลูกจ๋า.นั่นแหละท่านเทวดาที่สิงสถิตย์อยู่ประจำ ณ.โรงบาลแห่งนั้น ที่ท่านไม่ไปเกิดใหม่ ก็เพราะยังห่วงใยผู้คนทั่วๆไปอยู่จ้ะ...ลูกไม่ต้องกลัวนะจ้ะ กราบท่านซะ เอ้ากราบบบบบบบบ.

ตอบลูกว่า --> แม่ไม่เห็นค่ะ สงสัยแม่ต้องไปตัดแว่นแล้วล่ะ เรารีบไปทำธุระกันเถอะ จะได้รีบกลับบ้าน มืดค่ำเสี่ยงอันตรายนะคะ.....^^

ถ้าเป็นผม ผมก็จะพาลูกผมเดินไปที่จุดที่เค้าสามารถเห็นคนที่ยืนอยู่ ณ.จุดนั้น

แล้วให้เค้าคุยกับสิ่งที่เค้าเห็น เพื่อไขข้องข้องใจ เพราะในใจผมโลกนี้ไม่มีสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ครับ

เมื่อก่อนดิฉันก็เชื่อเรื่องผีสาง และก็พยายามหาคำตอบให้กับความกลัวของตัวเองเหมือน มันอึดอัและทำอะไรไม่ได้ดิฉันไม่ชอบแนวความคิดแบบนี้เลย จนมีคนมาสอนว่าผีก็คือคนที่ตายไปแล้วและมีความเจ็บบวดทางจิตใจ ถ้าเราไม่ไปยุ่งกับเขาเขาก็ไม่มายุ่งกับเรา และก็ให้บอกกับผีเหล่านั้นว่าเราเป็นของใคร เหมือนที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ถ้าเราไม่ไปเบียดเบียนคนอื่นเขาก็ไม่มาเบียดเบียนเรา ยกตัวอย่างพวกล้าท้าผีดิฉันเมื่อวันพุธน่ะค่ะบ้านนั้นเฮี้ยนมาก ฉันรู้ตั้งแต่ทีแรกแล้วว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเดินไปในที่ไม่ใช่ของเขาและเขาก็บอกว่าไม่ได้มาลบหลู่ดิฉันมองว่านั่นเป็นการลบหลู่เต็มๆ การที่คุณแม่ของคุณพาคุณไปที่อื่นนั่นหละดีแล้วคนอย่างเราทำได้แค่เพียงอุทิศส่วนกุศลให้เขาอย่าคิดไปติดต่อกับวิญญาณเด็ดขาด เราเองอาจจะต้องตกในไฟนรกซะเอง

ไม่รู้จริงๆนะว่าจะตอบอะไร เพราะคงตกใจและกลัว(นิดหน่อย)เช่นกัน คิดว่าคำตอบที่ดีที่สุดน่าจะเป็น คงเป็นคนแถวๆนี้น่ะลูก และคงรีบชวนลูกเดินหนีไปทันที เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามต่อไป เพราะถ้าตอบอย่างอื่นลูกต้องซักต่อแน่ๆเพราะ 5 ขวบแล้ว