เคยหรือไม่ หัวใจที่ท้อเกิน?

ผมเคยท้อ เมื่อนานมาแล้ว เรื่องการทำงานรับราชการนี่แหละ

ในวัยกลางคนมีปัญหาในการทำงาน 2-3 ครั้ง บางครั้งก็ท้อ บางครั้งก็อยากเล่าเรื่องให้ผู้ร่วมงานเข้าใจเรา

สุดท้ายก็กล้ำกลืนลงไปเหมือนกัน ช่วยให้แกร่งขึ้น

เมื่ออายุมากขึ้นเริ่มปล่อยวางได้มากขึ้น ไม่หวังอะไร เมื่อไม่หวังอะไรก็ไม่ทุกข์ร้อน ถ้าจะต้องออกจากงานก็คิดว่าไม่เป็นไรแล้ว เรื่องเลื่อนขั้นน้อยหรือไม่ได้เลื่อนขั้นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเราปล่อยวางไม่หวังอะไร ทุกวันนี้จึงสบายใจขึ้น

ถ้าถึงเวลานั้นลองนั่งเงียบๆหน้าพระประธาน"ยุบหนอพองหนอ"สัก10-15นาทีซิครับน่าจะให้อะไรดีๆบ้างกับจิตใจ

ถามว่าเคยไหม..คำตอบคือเคยเหมือนกันค่ะ ก็เกิดเป็นมนุษย์นี้เนอะมันก็ย่อมต้องมีสุขมีทุกข์ควบคู่กันไป คงจะไม่มีใครบนโลกนี้หรอกที่จะมีชีวิตที่มีแต่ความสุขความสมหวังเพียงอย่างเดียว ดิฉันอยากให้คุณตั้งสติให้ดีๆ และให้กำลังใจตัวเองมากๆ พยายามหาหนทางหรือกิจกรรมอื่นๆที่จะพอช่วยให้คุณคลายจากความเคลียดได้ เพราะปัญหามันก็มีอยู่คู่กับเราๆทุกคนกันอยู่แล้วไม่มีใครหนี้มันไปพ้นหรอก ยิ่งมีปัญหามากเท่าไร พอเราผ่านมันไปได้มันก็จะยิ่งสร้างความสุขให้กับคุณเท่านั้น พยายามคิดในแง่บวกเข้าไว้ ว่าทุกๆคนเขาก็มีปัญหาและท้อแท้กันทั้งนั้นเพียงแต่เขาไม่ได้มาเล่าให้เราฟังเท่านั้นเอง สู้ๆนะค่ะ ทุกปัญหามีทางแก้ ถ้านึกอะไรไม่ออกอยากจะระบาย ก็ตั้งมาเป็นคำถามในรู้รอบนี้ก็ได้ เพราะเพื่อนๆทุกๆคนในนี้ใจดีกันทั้งนั้น ดิฉันเชื่อว่าพวกเขาก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้กับคุณด้วย

เกิดเป็นคนทั้งที มันย่อมจะมี หัวใจที่ท้อแท้บ้างนะครับ หากใจท้อแท้ยามใดขึ้นมา ก็ใช้ทางพระเข้าข่ม ปลง กับหัวใจที่ท้อแท้บ้างนะครับ

เคยสิคะ เหนื่อยทางกายกินน้ำเย็นๆสักแก้ว อาหารอร่อย ๆ สักจาน. แต่ถ้าทางใจคงต้องเป็นกำลังใจที่เราเห็นความสำคัญของกำลังใจนั้น. เช่น บางคนมีพ่อ แม่ สามี ภรรยา ลูกน้อย บางคนก็มีที่พึ่งทางศาสนาและอื่น ๆ ค่ะ

อดทนเวลาที่ฝนพรำ.... ฉันก็เคยร้องไห้เพราะสงสารตัวเองบ่อยไป แต่ไม่ว่าเราจะต้องการใครมารับรู้และเข้าใจ สุดท้ายเราก็จะรู้ว่าคนที่เข้าใจเราดีที่สุดคือตัวเราเอง เมื่อฉันบอกตัวเองว่า "ตัวกูไม่มีอะไรน่าสงสาร" ฉันก็เลิกร้องไห้ให้ตัวเองนานแล้ว ลองทำดูสิ

ค่ะ เรานี่เป็นประจำเลยละ ก็เป็นรสชาดของชีวิต ปัญหาเรามีไว้แก้ อย่าไปมีไว้กลุ้มนะคะ จงเป็นคนที่แข็งแรง แต่ไม่แข็งกระด้าง ท้อได้แต่ไม่ถอย ต้องสู้ๆให้ถึงที่สุด ค้นหาสาเหตุของปัญหานั้นๆว่าเกิดจากอะไร ทุกชีวิตทุกคนต้องเจอปัญหาค่ะ ไม่มากก็น้อย ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง ที่แตกต่างกันไป การแก้ไขให้ดีขึ้น ตามลำดับก็ต้องแก้ที่เรา ไม่ใช่ไปแก้ที่เขาทั้งหลาย เขาทำเราเจ็บ เราก็ถอย ไม่ต้องวิ่งเข้าไปรับความเจ็บปวดนั้นทุกวันๆ ต้องหมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจของตัวเองด้วยตัวเอง อย่าเอาไปฝากเขา ให้เป็นคนดูแล มันยากที่จะมีคนดีๆที่จะดูแลเราได้เท่ากับตัวเราเอง ดวงตาทำงานคู่กันกับดวงใจ รวมทั้งหู จมูก ลิ้น กาย เราสามารถสัมผัสได้ ว่า อะไรดี อะไร ร้ายๆ อย่าปล่อยให้สิ่งร้ายๆเข้ามาทำใจเราให้เจ็บ ให้เสียใจ ดูแลตัวเองนะ

ประจำค่ะ ยิ่งช่วงนี้เบื่อๆ ทั้งต้องเตรียมสอบ และเรื่องที่บ้านอีก โอ๊ยย เยอะแยะค่ะ แต่บ่อยครั้งที่เมื่อวางมันลงและไปเที่ยวผ่อนคลายซั๊กระยะใหสมองปลอดโปร่งเราก็พร้อมจะลุยกะทุกอย่างอีกครั้งค่ะ ถือซะว่าเป็นอีกวิชานึงที่เราต้องผ่านมันใหà��‰à¹„ด้ค่ะ สู้ สู้

เคยทุกข์ เคยท้อ เคยร้องไห้เสียใจ แต่แป๊บ ๆ ตื่นแล้วหลับ หลับแล้วตื่น สักพักก็หายสบายขึ้นเองนะ พยายามนะ สู้สู้ (o^_^o)

เป็นหนทางที่ดีครับกับเรื่องที่เล่ามา แต่วิธีหนึ่งคือการรีเซดความคิดใหม่ คล้ายการรีสตารเครื่องคอมเวลามันแฮ้งนะครับ และที่สำคัญมองที่ฝาบ้านหรือที่ทำงานว่ามีใครมองเราอยู่หรือเปล่า เพราะสิ่งที่เห็นจะยิ่งใหญ่และเหนื่อยกว่าเราอีก ครับ