เมื่อการเมืองเป็นของเล่น แล้วมีคนมาทำให้มันเป็นของจริงไหม?

จริงๆเล่นๆขึ้นอยู่กับทัศนคติของนักการเมืองแต่ละท่าน ทุกท่านที่ลงเล่นการเมือง ต่างทราบกันดีอยู่แล้วว่า ตนเองจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง เมื่อรู้อยู่แล้วว่าอะไรคืออุปสรรค จึงต้องมองผลตอบแทนด้วยว่า คุ้มค่าหรือไม่ ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง จึงเกิดคำว่าเ่ล่นการเมือง

การเมืองเป็นของเล่นหรือไม่ ผมว่าหากเรายังคงใช้คำว่าลงเล่นการเมือง

มันจะจริงได้เยี่ยงไร เพราะคำว่าเล่นไปผูกติดกับการเมืองตั้งแต่หะแรก

แล้วมิใช่หรือครับ

ส่วนเรื่องที่จะทำให้เป็นของจริง ได้ไหม ผมว่าทำได้นะครับ ไงก็วงดนตรี

วงเดียวกัน แค่ต้องการ วาทยากรหรือคอนดักเตอร์ที่เก่งๆในการนำ ที่นำแล้ว

มีคนเชื่อฟัง พาไปเล่นรวมๆกันได้ ผมว่ามันก็ไปได้ครับ ก็หากยกตัวอย่างกัน

ตรงๆ วาทยากรอย่างทักษิณ นำคนไทยให้เล่นดนตรีเป็นวงเดียวกันไม่ได้

ไงก็ไม่ใช่ของแท้หรอกครับ เพราะหากเก่งจริง ประเทศไทยจะไม่ตกอยู่

ในสภาพของความสุ่มเสี่ยงเหล่านี้

ผู้สมัคร กล้าที่จะให้ตรวจสอบ หรือกล้าที่จะยื่นหรือแสดงตนเองอย่างละเอียดทุกแง่มุมหรือไม่ จรรยาบรรณต้องมีในทุกสาขาอาชีพถ้าทำผิดก็รับผิดเองไม่ต้องรอให้ถึงขบวนการสอบสวน ของไทยความผิดซึ่งหน้าตำตายังไม่รับผิดเลยครับ น่าสังเวชจริงๆ

ต้องเปลี่ยนจากคำว่า"ลงเล่นการเมือง"เป็น"ลงสมัครเป็นขี้ข้าประชาชน"คงจะดีขึ้นนะ

คงจะยาก มีแต่จะเล่นกันเป็นจริงเป็นจัง จนถอนตัวไม่ขึ้นซะมากกว่า

นั่นดิ..ไม่เห็นมีใครลงสมัคร เเล้วบอกว่า"จริงๆการเมือง"เลย มีแต่ว่า"ลงเล่นการเมือง"ทั้งน้านนนน

..ก็เลยเป็นอะไรๆที่เล่นๆๆ ไม่จริงสักครั้ง..มะ?

แต่ประชาชน"เครียด"เด้ ไม่ได้เล่นด้วยนะนา.....

เบื่อนักการเมืองตีกันอยู่ได้ ดีแต่ปาก หาคนทำจริงได้ไง?