ทำไมเราต้องปรองดอง เมื่อเราเป็นประชาธิปไตย?

เหตุที่เราต้องปรองดองกัน เพราะนักการเมืองแบ่งฝักแบ่งฝ่าย โดยไม่คำนึงถึงประโยชน์โดยรวมของประเทศ และทั้งสองฝ่ายก็อ้างความไม่น่าเชื่อถือของระบบ ทำให้ไม่สามารถหากรรมการกลางได้

การปรองดองจึงเกิดขึ้น เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายยอมรับเกณฑ์ในการหากรรมการกลาง ซึ่งผมเองยังมองไม่เห็นทางที่จะเป็นไปได้เลย

ปัญหาของบ้านเราจะลดน้อยลงกว่านี้ ถ้าข้าราชการกรมกองต่างๆ มีความเป็นกลางมากกว่านี้ และไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวหรือแทรกแซงการเมือง ระบอบระบบก็จะน่าเชื่อถือมากขึ้น ถึงเวลานั้นคู่กรณีจะอ้างเหตุแห่งความไม่น่าเชื่อถือ ของกรรมการกลางหรือระบบไม่ได้

ประชาธิปไตย คือนำความต่าง ให้มาหลอมรวม และอยู่ร่วมอย่างงดงาม

โดยนักประชาธิปไตยจำต้องอดทนและทำตามต่อประเด็นที่ตัวไม่ชอบ แต่เสียงส่วนใหญ่เห็นพ้องว่าดีและชอบ

อัตตาธิปไตยแบบปูเสฉวน(คืออาศัยในเปลือกประชาธิปไตย) ใครพูดอะไรเห็นอย่างไรก็ได้ แต่ถ้าไม่ตรงใจ

ฉันจะบริภาษ และฉันจะต้องให้ทำแบบนี้เท่านั้น อาจตะแบงได้เล็กน้อยว่า ประชาธิปไตยเสียงส่วนน้อย และมักล้มกระดานง่ายๆ โดยไม่ต้องอาศัยตรรกะใดๆให้เปลืองสมอง

การปรองดองคือเงื่อนไขที่เสนอ เพื่อลดแรงปะทะของสองฝ่าย เพื่อไม่ให้บ้านเมืองต้องอับอายชาวโลก(คงไม่เสียหายเท่าไรเพราะที่ผ่านเอกชนไทยยังทำเงินให้ประเทศได้อย่างดี แม้จะไม่ฉลุยเพราะติดอยู่กับอำนาจผิดสำแดง)

การปรองดองคงคล้ายๆข้อเสนอพบกันครึ่งทางนั่นเอง

มันคงจะจำเป็นอยู่บ้างสำหรับสังคมอิหลักอิเหลื่อ แต่ถ้าปล่อยไปอีกสักพัก มันคงคลี่คลาย ไม่ใครก็ใคร ต้องไปกันข้างหนึ่งแหละครับ

๑) ปรองดองเพื่อยุติ การกระทำใดๆที่ส่อแสดงว่าไม่ต้องการฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดได้รับชัยชนะ ทั้งฝ่ายที่ทุกๆคนเข้าใจว่าทำลายประเทศด้วยการ โกง มัก ใหญ่ ใฝ่ สูง และฝ่ายที่ทุกๆฝ่ายเข้าใจว่า โกงไม่แตกต่าง มัก มากบารมี ใหญ่ และใฝ่ใหญ่ยั่งยืน เพื่อยุติทั้งสองฝ่ายที่ไม่ได้ต่างกันเลยให้หันมา ทำอะใรเพื่อบ้านเมืองกันบ้าง ปรองดองเพื่อยุติการกระทำเพื่อตนเองครับ

๒)ระดับครอบครัวประชาธิปไตยนั้นในแง่การเมืองสามีภรรยากัน ย่อมยุติปัญหาใดๆก็ตามเมื่อ ไฟดับ ลง แป้งหอม กับข้าวอร่อย หรือ ถูกหู สรุปนัยทางการเมืองของครอบครัวนั้นอย่างใรก็ดีผิดถูกชั่วดีก็ผัวกู หรือ เมียกู เป็นที่ตั้งของอัตตามนุษย์ุทุกคนพึงมี

๓)ประชาธิปไตยที่แท้จริงคือการเคารพต่อสิทธิผู้อื่นที่มนุษย์ผู้นั้นพึงมีครับ

๔)ชาวโลกที่นอกเหนือจากพม่า เขมร ธิเบต ซูดาน ซีเรีย จอร์แดน อัฟกานิสถาน อียิปต์ มาลี คิวบา และที่จำไม่ได้หรือไม่ได้จำนั้น พวกเขาเหล่านั้น ประเทศเหล่านั้น เวลาปวดฟันล้วนแต่คิดถึงประเทศไทยทั้งนั้น เพราะ

"ถ้าอยู่ที่บ้านว่ากันว่าปวดฟันก็ไม่สามารถอ้าปากได้ ต้องมาเมืองไทย เพราะเราอ้าปากอย่างเสรีประชาธิปไตยครับ"

หุหุหุ

ความจริงแล้ว หากทุกๆคน เขียนข้อดีและข้อเสียของทุกๆเหตุการณ์ แล้วเรามาวิเคราะห์ดูว่า ข้อดีมีมากกว่าข้อเสีย และทำตามนั้น นั่นหมายถึงไม่มีสิ่งใดดีทุกเรื่องหรือเลวทุกเรื่อง แต่เราควรมองว่า ต้องเลือกสิ่งที่ดีมากที่สุด และต้องปรับแก้ให้ข้อที่เลวให้มีน้อยที่สุด ส่วนในระดับครอบครัว คงต้องมองที่ความเหมาะสมและข้อเท็จจริง เกือบสิบปีที่ผ่านมาแบ่งแยกกันแบบไม่พูดคุยกันเลยก็มีเพราะ ไม่ใช้หลักเหตุผล ผมคิดว่า ถ้าทุกๆเรื่อง นำมาเขียนข้อดีข้อเสีย และเทียบเคียงให้เห็นแบบมีเหตุผล ไม่ใช่แบบถูกใจตัวเอง ความเป็นประชาธิปไตย คงเกิดขึ้นได้ไม่ยาก แต่ทุกวันนี้เราใช้หลักถูกใจกูเป็นใหญ่ ไม่ได้สนใจว่าจะถูกหลักจริยธรรม จรรยาบรรณ แม้แต่หลักกฎหมายบ้านเมือง จนทำให้เข้าใจกันไปเองว่า สิ่งที่ทำผิดนั้นถูก คือ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว การที่เราทำผิดอยู่เป็นประจำและไม่มีใครว่ากล่าวทักท้วงตักเตือน หากทำมาเป็นปีหรือหลายๆปี ก็จะคิดเองว่า ที่ทำไปนั้นถูกเพราะไม่เห็นมีใครว่าอะไร ผู้ที่มีหน้าที่จึงควรจะลงไปชี้แนะ โดยเฉพาะผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ คือ ตำรวจ ต้องทำหน้าที่รักษากฎหมาย จะสังเกตุเห็นว่า วินมอเตอร์ไซค์ รับจ้างเดี่ยวนี้ นึกอยากขี่ย้อนศรต่อหน้าต่อตา ตำรวจ ก็ไม่ผิดแต่รถที่วิ่งมาถูกทางหากชนหรือมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น รถใหญ่ก็อาจจะผิดเป็นคดีความกันอีก นี่เป็นตัวอย่างแค่เล็กน้อย ยังมีอีกมากมายในสังคมประเทศไทย ที่ทุกคนเอาตัวเองเป็นใหญ่โดยไม่สนใจแม้แต่กฎหมายบ้านเมืองครับ

อย่าถึงกับสนับสนุนให้คนทะเลาะกันเลยฟังดูมันอื่ม.....เปลื่ยนเป็นสนับสนุนให้คนพูดคุยกันจะดีกว่าไหมแฮ่ๆๆ

คงเพราะผู้คนทั้งหลาย ยังไม่เข้าใจคำว่า"ประชาธิปไตย"เท่าที่ควร,

บางครั้งก็พูด หรือกระทำไปà��ƒà¸™à¸—างผิดๆๆ เอาความถูกใจเป็นความถูกต้อง เลยต้องหาคำว่า"ปรองดอง"มาเพิ่มในเข้ากับยุคนี้สมัยนี้อีกคำจ้ะ..

อยากได้แบบไหน

ก็ทำแบบนั้นเถอะครับ

หันหน้าเข้าหากัน ยิ้มให้กัน เจรจากัน ดีกว่าครับ ความสงบสุขจะเกิดขึ้นแก่ประชาชนประเทศเรา