รู้จักเพื่อนบ้านผ่านเพลงและมีความคิดอย่างใรบ้าง?

ไม่ใช่ประเด็นที่ว่าเป็น แนวทางอเมริกันหรอกครับ

สาเหตุคือ อเมริกา เป็นตลาดขนาดใหญ่ที่ส่งออก

สำหรับสินค้าทุกชนิดมากกว่า ทั้งไม่ว่างานศิลป หรือวัฒนธรรม ก็ด้วย

แม้แต่ภาพยนตร์ฮอลลีวูด ก็ยัง ส่งขายทั่วโลก

ดนตรี แนวทางนี้ ที่จริงรากเหง้า ของมันก็คือ ดนตรีของแอฟริกัน

เช่นเดียว กับ ร็อค แอน โรล บลู แจ้ซ

ซึ่งไปตกผลึกเป็น วัฒนธรรมใหม่ของอเมริกัน

ซึ่งก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆเหมือนกัน

ลองคิดดูหาก บีตเติล ไม่เข้าอเมริกา การปฎิวัติดนตรีโลกก็จะไม่เกิดขึ้น

เราก็จะยังคง เพอรี่ โคโม่ (ฟอร์เดอะกู๊ดไทมส์) กันต่อไป

ถ้าU2ไม่เข้าอเมริกา บริติชร็อค ที่ถูกเปลี่ยนชื่อ เป็นดนตรีอัลเตอร์นาตีพ ก็อาจจะไม่เกิด

นักกีต้าร์ไทยก็ยังคงเล่นกีต้าร์ดันสายแบบอีริคกันไม่ยอมเปลี่ยน

โอ... สโลวแฮนด์ อีริค ออฟ ก็อด

(อันนี้โม้เกิน อิทธิพล บริติชร็อคไม่ได้มาจากยูทูวงเดียวหรอก

แต่ยูทูที่มาจากไอรฺแลนดฺ มีอิททิพลต่อดนตรีอเมริกันมากพอสมควรล่ะ)

จริงๆแล้ววัฒนธรรมดนตรีของอเมริกัน เป็นส่วนผสมจากความหลากหลาย

ของหลายวัฒนธรรม ส่วนหนึ่ง เป็นสินค้าส่งออก ในชื่อ พอพพูล่ามิวสิค

หรือดนตรีสมัยนิยมเฉยๆ ส่วนใหญ่มีฟังกันทุกประเทศ ที่มีเสรีภาพ

และเปิดประตูบ้านตามสมควร

ปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่าดนตรีฮิปฮอป ก็ได้รับอิทธิพล จากแถบยุโรป

ที่งง กับดนตรีอเมริกัน เช่นวง เทคโนโทรนิคส์ (น่าจะสแกนดิเนเวียร์)

ประเทศเราก็เคยมีเพลงชาติพันธุ์อื่น บุกถล่มจนชาร์ท บิลบอร์ดของฝรั่ง

กระจุยมาแล้ว เช่นยุค80-90 ซิจันตุงฮาร์ตี ของอินโดก็เล่นซะ

มาดอนน่า เด็บบี้ ทิฟฟานี่ นั่งร้องไห้

ร็อคคงคย ของ เขมร ก็เคย ไล่เตะ บักเบิร์ดร่วงแผง

สรุปมันอยู่ที่ท่วงทำนองของ เพลง หรือ ระบบตลาดมากกว่า

ที่จะยัดเยียด และเปิดทางได้ และระดมจนคนฟังฮิต ติดหู

ไปควักตังซื้อ หามาฟังกัน

ดนตรีทุกวันนี้ค่อนข้างไร้พรมแดนจนบางครั้ง

ยากที่จะระบุชัดๆ ว่าใครเป็นเจ้าของวัฒนธรรม อันผสมผสานหลากหลายได้

ดนตรีไทยเราก็เถอะครับ

รู้สึกว่าจะด่ากันขรมในลิ้งค์แรกที่ให้ไว้..แหะแหะ..

ไม่ได้ดิ่งลึกลงไปดูใครต้นเรื่องหาเหตุเคืองกันแบบอนุบาล

แต่ผมเดาว่าพี่ไทย..เพราะเขาร้องเพลงในภาษาเขา

เขาคงไม่ได้ลามปามด่าไทยในเพลง..

เราเข้าไปยุ่งกับเขาทำไมฟระ

แนวทางไหน(ของเพลง)ก็ได้ครับ..ถ้าจังหวะมันถูกใจ

เลียนแบบได้ง่ายไม่ต้องใช้หัวคิด มันก็ไปไว

เพราะเนื้อร้อง มันเปลี่ยนได้ง่าย

เหมือนคนนอนละเมอให้คล้องจองกันก็ใช้ได้

เพลงแบบนี้ แต่งริมเถียงนายังได้เลย

เปิดเครื่องสูบน้ำเก่าๆตัวนึง

จินตนาการถึงว่าทำไมควายออกลูก..ทำไมใบไม้จึงกระดิก

โดยใช้จังหวะเครื่องสูบน้ำเป็นฉาก

แค่นี้ก็ได้หลายเพลงแล้วครับ

ส่วนตัว..ผมชอบฟังแรป และเพลงแถบคาริบเบียน

แต่ต้องไม่เปิดเครื่องสูบน้ำดังกลบเสียงอื่น..

เพลงพวกคลาสสิคก็ชอบฟัง แต่เล่นตามเขายากจังแฮะ

จังหวะเคาะกระโหลกกะลา ง่ายกว่า สนุกกว่า

เลยทำให้หัวใจของผมฮิตและรับมา

.

อิทธิผลของต่างประเทศมันทำให้เวลานำมาใช้ดูดีเป็นไปได้หรือป่าวครับ

เหมือนเราก็เห่อเกาหลี เป็นเพราะอะไรเป็นจุดเริ่มผมเองก็ยังงงๆเหมือนกัน เมื่อก่อนจะมีแต่ญี่ปุ่น

ฟังอันแรกยังไม่เจ๋ง เอามาลงภาษาเอง

ที่สองสนุกดี

ก็คิดว่าถูกใจวัยรุ่น วัยอยากรุ่นก็ชอบได้ไม่ยากเย็น โย่โย่ ..เต้นกันสนุกกันไป วิทยุโทรทัศน์เน็ทเปิดจังหวะแรฟ ฮิบฮอบ แพร่หลาย อย่างลาวเขา3Gไปไกลกว่าเราแล้ว ผับบาร์ท่เปิดเพลงอย่างนี้มีโดยทั่วไป

เป็นกระแสตามกันไปทั้งโลก จะว่าเป็นแนวทางอเมริกันหรือเปล่าก็ยังสงสัย คงต้องให้ผู้รู้เรื่องดนตรีจริงๆมาตอบ รอฟังจ้า