การอิจฉาริษยาทำให้จิตใจของเราอยู่ไม่เป็นสุขคุณมีความคิดเห็นเป็นอย่างไร?

อิจฉาได้ ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นแรงขับปรกติของมนุษย์

ตามหลักท่านอภิมหาฟรอยด์เขา มันทำให้เราก้าวหน้า ไม่หนีโลกไปปลีกวิเวก

ส่วนถ้ามันมากเกินจนเป็นริษยา หรือทะลุเป็นอาฆาตมาดร้าย

กรรมก็จะทำให้คนผู้นั้นทุกข์ทรมานเอง

(ไม่เชื่อให้ดูละครหลังข่าวดิ อิจฉายังไงก็สู้นางเอก ไม่ได้ร็อก)

แต่ถ้าหมั่นไส้มากบ้องหูไปซะทีก็ได้ เดี๋ยวมันไปฟ้องพ่อวิ่งหนีให้ทันก็พอ

คนเราถ้าทำดีจะต้องไปกลัวคนอิจฉาริษยาทำไม

ไม่ได้ปล้นประเทศมาซะหน่อย

บัญญัติ 10 ประการเพื่อใจสงบสุข

1. อย่าเข้าไปแทรกแซงธุระของคนอื่น ถ้าเขาไม่ขอ

ส่วนใหญ่เราจะสร้างปัญหาให้ตัวเองด้วยการเข้าไปแทรกแซงเรื่องของคนอื่น เพราะคิดว่าวิธีการของเราคือวิธีที่ดีที่สุด การคิดแบบนั้นเท่ากับดูถูกความคิดและสติปัญญาของผู้อื่น อัลลอฮฺได้ทรงสร้างเราทุกคนมาโดยมีแบบฉบับของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน ไม่มีใครที่สามารถคิดและทำได้เหมือนกันไปหมดทุกอย่าง มนุษย์ทุกคนสามารถกระทำการด้วยวิธีการของเขาเอง เพราะอัลลอฮฺทรงสร้างเรามาแตกต่างกัน จงอดทนต่อผู้อื่น และเอาใจใส่ในกิจธุระของเราเองก่อนจะดีกว่าเพื่อความสงบสุขของชีวิตเราเอง

2. ให้อภัยแล้วลืมมันซะ

นี่คือการทำใจให้สงบที่ดีที่สุด แต่ก็ยากที่จะทำได้เช่นกัน เรามักจะมีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อคนที่ดูหมิ่นหรือทำร้ายเรา เราบ่มเพาะความขุ่นข้องหมองใจนั้นจนเป็นผลทำให้เรานอนไม่หลับ มีอาการปั่นป่วนในท้อง และจนกระทั่งความดันโลหิตส��¸¹à¸‡ การจดจำและเตือนตัวเองถึงบุคคลต่างๆ ที่ทำให้เราเจ็บปวดนั้นรังแต่จะเพิ่มความกดดันให้แก่ตัวเราเอง ทิ้งนิสัยแย่ๆ นี้ไปเสีย ชีวิตคนเรามันสั้นเกินกว่าที่จะเสียไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ให้อภัย ลืม แล้วก็ก้าวต่อไป ความรักจะเบ่งบานด้วยการให้และการอภัย

3. อย่าหวังให้ใครจดจำ

โลกนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่เห็นแก่ตัว พวกเขาจะไม่ยกย่องใครโดยไม่มีความรู้สึกเห็นแก่ตัวอยู่ พวกเขาอาจยกย่องคุณในวันนี้เพราะคุณยังมีอำนาจ แต่เมื่อหมดอำนาจ พวกเขาก็จะลืมความสำเร็จของคุณและเริ่มมองหาข้อบกพร่องของคุณ แล้วทำไมคุณต้องพยายามแทบตายเพื่อให้คนพวกนั้นจดจำรำลึกถึงคุณเล่า? ทำหน้าที่ของคุณต่ออัลลอฮฺต่อไปด้วยความบริสุทธิ์ใจดีกว่า และแสวงหาความพึงพอใจจากอัลลอฮฺเท่านั้นก็พอ

4. อย่าอิจฉาริษยา

ความอิจฉาริษยาทำลายความสงบสุขภายในใจอย่างร้ายกาจ แล้วเราควรจะทำลายความสงบสุขของใจเราเองด้วยการอิจฉาริษยาคนอื่นอยู่ทำไม ทำสิ่งที่เราต้องทำให้ดีที่สุด แม้จะไม่ประสบผลสำเร็จเท่าความสำเร็จของคนอื่นที่พยายามไม่ถึงครึ่งของเราก็ตาม ไม่มีประโยชน์อะไรจากการไปติหนิติโทษความสำเร็จของผู้อื่นในความล้มเหลวของเรา ความอิจฉาริษยาไม่ได้ให้อะไรแก่เราเลย มิหนำซ้ำยังจะนำพาความสงบสุขภายในใจไปจากเราอีกด้วย

5. เปลี่ยนแปลงตัวเอง

ถ้าเราคิดแต่จะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมรอบตัวอยู่อย่างเดียว เราก็จะล้มเหลว เราต้องเปลี่ยนตัวเองเองให้เข้ากับสภาพแวดล้อมแทน ถ้าทำอย่างนั้นนั้น สภาพแวดล้อมที่เคยดูเหมือนไม่เป็นมิตรกับเราเอาเสียเลย ก็จะเปลี่ยนเป็นสภาพแวดล้อมที่เข้ากับเราได้อย่างน่าอัศจรรย์

6.อดทนต่อสิ่งที่ไม่อาจเยียวยา

ถ้าเราต้องเผชิญกับความไม่สะดวกสบาย ความเจ็บไข้ได้ป่วย ความขัดเคืองใจ และอุบัติเหตุ อะไรต่างๆ มากมายที่เกินความควบคุมของเรา ถ้าเราควบคุมหรือเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน เราต้องอดทนกับสิ่งเหล่านั้นอย่างหน้าชื่นตาบาน เชื่อมั่นในตัวเองแล้วเราจะสามารถมีความอดทนต่อมันได้ เราจะมีพลังและอำนาจควบคุมเกิดขึ้นภายในอย่างสงบสุข

7.อย่ากัดกินชิ้นใหญ่เกินเคี้ยว

จงรู้จักขีดจำกัดความสามารถของตัวเอง อย่าเพิ่มภาระหน้าที่เกินความสามารถซึ่งรังแต่จะสร้างความวิตกกังวลให้แก่ตัวเองมากยิ่งขึ้น เราไม่อาจเป็นสุขสงบได้ด้วยการเพิ่มกิจกรรมการงานเข้าในชีวิต ลดสิ่งเหล่านั้นลงไปบ้างแล้วเอาเวลามาทำนมาซและคิดใคร่ครวญดีกว่า มันจะเป็นการช่วยป้องกันเราจากการคิดในสิ่งที่ทำให้ไม่สบายใจ

8.ระลึกถึงอัลลอฮฺอยู่เสมอ

การกล่าวคำ ซิกรฺ (ระลึกถึงอัลลอฮฺ) และตัสบีฮฺ (สรรเสริญพระบารมีต่ออัลลอฮฺ) อยู่เสมอจะช่วยให้จิตใจสงบและกำจัดสิ่งรบกวนใจออกไปจิตใจของเราจะไม่ถูกกระทบง่ายๆ เหมือนก่อน การทำเช่นนี้ไม่เป็นการรบกวนการทำงานในชีวิตประจำวันของเรา ตรงกันข้าม มันกลับจะเพิ่มพูนประสิทธิภาพในการทำงาน และเราจะสามารถทำงานได้ดีกว่าเดิมในเวลารวดเร็วกว่าด้วยซ้ำ

9.อย่าปล่อยให้ใจว่างเปล่า

จิตใจที่ว่างเปล่าเป็นสถานที่ทำงานของมารร้าย ทำให้จิตใจของเรามีบางอย่างที่ดีอยู่ภายในเสมอ บางอย่างที่มีค่า แล้วความคิดร้ายๆ จะไม่เกิดในใจเรา เมื่อว่างจากงานพยายามหากิจกรรมพิเศษที่เป็นงานเกี่ยวกับสังคมหรือศาสนาก็ได้ทำ มันอาจจะไม่มีค่าตอบแทนเป็นเงิน แต่เราจะได้สัมผัสถึงความรู้สึกแห่งความสำเร็จและอิ่มเอิบ แม้ในขณะที่กำลังพักผ่อนทางร่างกาย เราก็สามารถทำให้ใจไม่ว่างได้ด้วยการอ่านหนังสือที่มีประโยชน์หรือกล่าวถึงพระนามของอัลลอฮฺ

10.อย่าผัดวันประกันพรุ่งและอย่าเสียใจภายหลัง

อย่าเสียเวลาไปกับการคิดว่า “เราควรทำหรือไม่ควรทำ?” เราไม่สามารถวางแผนการทุกอย่างได้เหมาะเจาะหรอกเพราะเราไม่รู้จริงเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต คิดถึงคุณค่าของเวลาและทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำเสียเดี๋ยวนี้ ไม่เป็นไรหรอกถ้าจะล้มเหลวในครั้งแรก ตราบใดที่เราไม่ปล่อยมันไว้ทำพรุ่งนี้ เราสามารถเรียนรู้จากความผิดพลาดของเราเพื่อความสำเร็จในคราวหน้าได้ การนั่งเฉยและกังวลจะไม่ทำให้เราไปถึงไหน อย่าเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว ถ้าเราทำยังไม่ดีพอ เราก็แก้ตัวใหม่ได้ แต่ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว เราจะมานั่งร้องไห้เสียใจกับน้ำที่กระฉอกไปแล้วทำไมกัน?

Source : www.moralsandethics.wordpress.com

ครึ ครึ ครึ

คนที่มีอคติ(ลำเอียง อิจฉา ริษยา สุดท้ายมีอาฆาตตามมาอีก)

บางครั้งยังไปกล่าวโทษผู้อื่นอีก(โทษคนอื่นมองเห็นเป็นภูเขา)

มักอยู่ไม่เป็นสุข จะนั่งก็ไม่สบาย จะเดินก็ไม่สบาย

แม้แต่จะนอนก็หลับไม่สบาย(ฮา)

เพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นมาเพ่งโทษของตน เหมือนอย่างตนเพ่งแต่โทษผู้อื่น

จิตของคนที่มักกล่าวโทษ(กอปรด้วยความอิจฉาแอนด์ริษยา)ผู้อื่น จะส่ายไปส่ายมา

ตาก็หลุกหลิกลนลาน ชอบมองไปที่การกระทำของผู้อื่นมากกว่าดูการกระทำของตน(โทษของตนมองเห็นเช่นเส้นขน หรือเส้นผม ..ฮา..) ยังไง ก็ไม่เป็นสุข..(เร่าร้อน สะบัดร้อนสะบัดหนาว) เป็นโทษต่อร่างกายและจิตใจอยู่แล้ว

กมฺมุนา วตติโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมเป็นธรรมดา

โลภมาก ก็พวกเปรต โกรธมาก ก็พวกอสูร อิจฉาริษยาก็มีภพภูมิของมันอยู่แล้ว ห่วงผู้อื่นไปใย(ฮา)

น่าจะห่วงตัวเองมากกว่า ว่าจิตใจไปทางไหน(ฮา) ไม่ตรวจดูจะรู้ฤา ที่มาและที่จะไป ดังพุทธวาจาที่ว่า

สัตว์โลกต่างมีที่มาที่ไป

บ้าง..ก็มามืด ไปมืด บ้าง..ก็มามืด ไปสว่าง

บ้าง..ตอนมาสว่าง แต่ไปมืด บ้าง..มาสว่าง ไปสว่าง..

หาใช่กรรมลิขิตมาไม่ อยู่ที่เราเท่านั้น เลือกที่จะทำทางที่จะไป(มืด.. ฤาสว่าง..)

ตถาคต..เป็นเพียงผู้ชี้นำเท่านั้น(ทางก็มีอยู่แล้วเป็นปกติธรรมชาติของมัน หามีใครบุกเบิกสร้างไว้ไม่..) ทางนี้พ้น ทางนี้ดับ แน่นอน..

คนดี ไม่ใช่ว่าจะโกรธใครไม่เป็น คนมีศีล ไม่ใช่ว่าจะโมโหไม่ได้(ฮา)

รู้ว่าเป็นทุกข์ ไม่มีความสุข ยังไปยึดติด ไปหมกมุ่นกับมัน ใช่ทางที่ผู้มีสติปัญญาพิจารณาไตร่ตรองแล้วฤา(ฮา)

อิจฉา กับ ริษายา นั้นต่างกันนะคะ

การอิจฉา แต่อาจทำให้เราเกิดความน้อยใจตัวเอง ที่เห็นคนอื่นดีกว่า หรือโดนดูถูกจากผู้อื่นมาก่อน แต่มีส่วนดีคือ ทำให้เราอยากได้อย่างเขาบ้าง มีความทะเยอทะยาน ไขว่คว้า เพื่อความก้าวหน้า ซึ่งไม่ได้มีผลร้ายกับใคร

ส่วนความริษยาคือ อิจฉาคนอื่น และก็ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย อาจจะไปขัดขวางหรือทำลายคนที่เราอิจฉา ซึ่งเป็นสิ่งไม่ดีค่ะ ไม่ควรเอาอย่าง เห็นละครไทยมีอยู่ตัวริษยาเยอะแบบนี้มีผลต่อความคิดคนไทยเป็นอย่างมาก เพราะมีตัวอย่างมาจากละคร มันซึมซับโดยไม่รู้ตัว

เวลาเราอิจฉาจะรู้สึกว่ามันร้อน ทำไมเขาเหนือกว่าเรา อะไรประมาณนี้ ให้แก้โดยยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี และเราไม่ต้องไปแข่งกับคนอื่น ทำอย่างนี้แล้วเราจะได้เพื่อนเพิ่มขึ้นค่ะ

เห็นด้วยค่ะ.

แต่หนูเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนย่อมมีความอิจฉาริษยาอยู่ในตัวอยู่แล้วค่ะ เพราะมันเป็นความคิด ความรู้สึกของมนุษย์ และมันก็สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ถ้าเราขาดสติ แต่มันขึ้นอยู่กับคนนั้นๆมากกว่า ว่าจะสามารถระงับความรู้สึกนั้นได้มากน้อยแค่ไหน และจะปล่อยวางมันได้หรือเปล่า ก็แค่นั้นเอง.

กำลังอ่านเรื่องพญามารอยู่ เลยคิดว่าการอิจฉาริษยาทำให้จิตใจของเราอยู่ไม่เป็นสุข ชื่อได้ว่าขณะนั้นกำลังเป็นมารโดยแท้

ก็จริงเพราะ ความอิจฉาทำให้ไม่เป็นสุข จิตใจเร่าร้อน

คนที่ไม่อิจฉาริษยานี่สิแปลก ทุกคนมีหมด อย่าหลอกตัวเอง จะมากหรือน้อย แตกต่างกันไป คนที่ไม่แสดงออกมาก้อมี คนแสดงออกมาแบบเวอร์ๆก้อมี อิจฉาริษยา มีให้เห็นในละครมากมายหลายช่อง ยิ่งมีมากละครยิ่งสนุก คนดูก้อด่าไอ้พวกตัวอิจฉา แสดงให้เห็นแล้วว่า การอิจฉาริษยาเป็นของไม่ดี มีแต่ตัวโกงตัวอิจฉาเป็นทุกข์ให้เห็นมาแล้วจากละครทีวี ฉันใดก้อฉันนั้นจิตใจเราไม่เป็นสุขหากมีใจอิจฉาริษยา

คงทุกข์แน่ แค่กลัวใà¸��ร ได้ดีกว่า

เก่งเกินหน้า เราได้ไง ใช้ของสวย

ทำงานน้อย ได้เงินมาก อยู่ฟากรวย

ไงเรื่องซวย อยู่กับเรา เขามีบุญ

แบบว่าคน ไม่พอใจ ในตัวนี้

ไม่เห็นดี เท่าคนอื่น ยืนรอลุ้น

คอยฟังข่าว ชาวบ้าน ผ่านหน้าคุณ

คอยนึกฉุน ทำไมเขา สุขเช้า-เย็น

จะสุขได้ อย่างไรเล่า เฝ้าริษยา

คอยอิจฉา คนอื่นเขา เราอยากเห็น

ร้อนจิตนี้ ใครดีกว่า ข้าเคยเป็น

เห็นเขาเด่น เราเป็นทุกข์ ไฟปลุกใจ.