คิดอย่างไรกับเด็กคนนี้?

ทีวีช่องนี้มันแดงแปร๊ด แต่ใส่เสื้อลายดอกไม้พรางไว้

เหมือน สปริงนิวส์ กับ นสพ.มติโจรนั่นละครับ

ก่อตั้งมาเพื่อเป้าหมายทางการเมือง คือละลายยาบ้าทางความคิด

ใส่นำ้หวาน ให้คนชิมแล้วหลอน

แต่คลิบนี้ตัดมาเฉพาะไฮไลท์ เราไม่ได้ดูทั้งหมด (ซึ่งอาจแย่กว่านี้)

บางทีก็เหมือนจะไม่ค่อยยุติธรรมนัก

เด็กคนนี้ถ้ามองแบบกลางๆ ก็เหมือนเด็กวัยรุ่น

หรือวัยตีนเอดจ์ที่มีห้วคิดทั่วๆไปครับ

คือ มองสิ่งต่างๆรอบตัวในสังคมด้วยความสงสัย ตั้งคำถาม หาเหตุผล

มีลักษณะต่อต้านสังคม หรือกบฎวิถีอยู่บ้าง คนรุ่นก่อนๆ ในสมัยฮิปปี้60

หรือ ยุคฉันจึงมาหาความหมาย14 ตุลา ก็มีอยู่มากครับ

พลังผลักดันทางความคิดของเขาให้พุ่งไปข้างหน้ามันแรง เหมือนจรวด

หรือบั้งไฟไม่ใส่หางเสือ

โอกาสจะแฉลบ แถปักดินใส่คนดู หรือระเบิด กลางอากาศมันสูง

พอไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมของเหตุผล บางอย่าง

ที่หล่อหลอม ชักจูง ปลุกเร้าคนเพื่อเป้าหมายทางการเมือง

มันก็กลายเป็น บั้งไฟโพล๊ะ หรือขีปณาวุธ ที่เล็งเป้าทำร้ายสังคมของตน

แกเป็นเด็กไร้สติน่ะครับ

คงต้องโทษคนเอายาบ้าให้แกกิน ไปด่าแกคนเดียวคงไม่ครบองค์เท่าไรนัก

แต่เพื่อนรุ่นเยาว์ผมเป็นศิษย์เก่า เตรียมพัฒน์อยู่เยอะ ไม่น่าทำเสียสถาบัน

เวลาน้องแกเดินเดี่ยวหากพลาดไปโดนอะไรเข้า

อาจไม่ทันหาประเทศใหม่อยู่นะครับ

ก่อนอื่น ขอต่อว่าตัวทีวีช่องที่ไม่น่าเป็นมีอยู่นี่ก่อน

ทีวีช่องที่นำเด็กคนนี้มาออกรายการ เป็นช่องที่ไม่ควรเป็นช่องทีวีสำหรับคนรุ่นใหม่อย่างที่ชอบบอกคนดู และไม่น่ามีัอยู่ในระบบทีวีไทยด้วย ผมเองไม่ดูช่องเà��«à¸¥à¸·à¸­à¸‚อแบบนี้เด็ดขาด

ส่วนความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเด็ก ง่าย ๆ ครับ ผมจะบอกให้พวกไปเป็นคนชาติใดก็ได้ที่ไม่ใช่คนไทย แล้วก็รีบออกไปจากประเทศไทยซะ เพราะคนไทยมีลักษณะพิเศษที่ชาติอื่นสนใจขนาดเขามาเที่ยวเมืองไทยเพื่อจะสัมผัสลักษณะพิเศษที่มีอยู่

คุณลองคิดดู ถ้าเราทิ้งความเป็นไทยไป แล้วเราจะบอกกับชาติอื่นว่า เราเป็นคนไทยได้อย่างไรกัน ในโลกนี้ แต่ละประเทศก็มีสิ่งบอกความเป็นประเทศของเขากันทั้งสิ้น เช่น คุณไปญี่ปุ่น คุณจะได้พบความเป็นคนญี่ปุ่น เป็นต้น

ผมก็หวังว่า เด็กคนนี้คงหาสัญชาติใหม่ที่ไม่ใช่สัญชาติไทยพบ เพื่อความต้องการของตัวเองจะได้เป็นจริง

เมื่อความเป็นไทยๆของมันไม่ชอบไม่คิดสำนึกก็ไปตายซะไอ้เด็กเปรตหรือไม่ก็ไปเกิดเป็นแพรงตอนซะไม่เปลืองพื้นที่แผ่นดินไทยเราดีจริงมะ

คนลืมกำพึดตนทำเป็นวัวลืมตืนเอาดีใส่ตัวเอาตัวรอดคนเดีนวทำหน้าแดงแต่แรงไม่ออกอยู่ที่ไหนก็เหม็นก็เน่า

เยาวชนกำลังลืมรากเง่าของตนเอง อาจรวมถึงสิ่งที่ได้รับการสังสมของครอบครัว ซึ่งเป็นพื้นฐานของจิตใจ หรือถูกทอดทิ้งจากสังคม ความเป็นตัวตนสิ้นแล้วจริงรึ แต่การกระทำไม่ตรงกับสิ่งที่ปรากฎ ไอ้นี่มันตอแหรสิ้นดี ส่วนรายการกอดทุเรสมันหาเงิน จนไร้ซึ่งยางอาย ไอ้นี่ก็เหมือนกัน

" ความภูมิใจในชาติ "

เกิดเป็นไทย ไม่ภูมิใจ อยากเป็นทาส.........อยากตามก้น ต่างชาติ ต่างภาษา

แต่สิ่งดี ควรเรียน ไม่เลียนมา.....................สิ่งอุบาทว์ ลูกตา พากันเลียน

ทุกชาตินั้น มีดี และมีห่วย..........................อย่าหยิบฉวย สิ่งผิด ถ้าคิดเปลี่ยน

นึกว่าเท่ หนักหนา น่าอาเจียน.....................แค่เรื่องชุด นักเรียน ให้เวียนใจ

เรารู้จัก ระเบียบเอง อย่างเคร่งครัด..............เรานั้นถือ ความซื่อสัตย์ อย่างเขาไหม

ถ้าตนเอง มั่นดี มีวินัย.................................จะใส่เสื้อ ชุดไหน ไม่สำคัญ

เห็นไหมหมอ พยาบาล ทหารตำรวจ............มีเครื่องแบบ ไว้อวด อย่างกวดขัน

เพื่อบ่งชี้ ใครเป็นใคร ให้รู้กัน.......................ไปปิดกั้น ความสร้างสรรค์ เมื่อวันใด

เป็นเพียงเด็ก ไม่สิ้น กลิ่นน้ำนม...................คิดจะมา ทับถม ข่มผู้ใหญ่

เตือนไม่ฟัง ว่าแก่คลั่ง ความเป็นไทย...........ถ่วงเจริญ เกินไป ไม่ได้การ

คนบางคน คิดว่า ฉลาดแล้ว........................ยังอยู่ใน ครอบแก้ว ไม่ห่างบ้าน

ไม่เคยผ่าน เคยพบ ประสบการณ์.................ไม่ชอบมี อาจารย์ กราบกรานใคร

ที่พูดได้ มากมาก ที่ปากเก่ง........................ท่านคิดเอง หรือขี้ปาก ฝากจากไหน

ถ้าคิดเอง คิดออก ไม่ลอกใคร.....................ค่อยเสนอ เปลี่ยนใหม่ ไม่ว่ากัน

............พี่คนดี ( P. khondee )...........

................28 มิถุนายน 2556.............

http://www.netiwit-ntw.org/articles/41968819/%C3%A...

ขอแนะนำเด็กคนนี้ เก็บอคติใส่กระเป๋าไว้ก่อน กรุณาอ่านเว็บของเขาให้ถ้วนถี่ คุà¸��อาจจะไม่เห็นด้วยกับความคิดความอ่านทุกอย่าง แต่คุณ

รู้จักคนอายุมากแล้วกี่คนที่ได้ค้นคว้าและศึกษาปัญหาต่างๆที่มนุษย์ก่อสร้างขึ้นมาเพื่อควบคุม (control) มนุษย์ด้วยกัน เราว่าอย่าเพิ่งด่า

ทอขับไล่เด็กคนนี้เพราะเป็นเด็ก "กล้า" คิดนอกกรอบ เราเข้าใจความอึดอัดใจของเด็กรุ่น 14-18 ปี ที่ต้องการหัดบินเอง เห็นระเบียบแบบแผนที่ผู้ใหญ่ใช้บังคับเป็นเรื่องไร้เหตผล ผู้ใหญ่มักจะไม่อธิบายอะไรเพราะะต้องใช้ความอดทนและเวลาพูดกับเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่

ฉลาดเฉลียว ถามนั่นนี่ จะถูกมองว่าเป็นเด็กดื้อดึง พูดไม่รู้เรื่อง ใครพูดไม่รู้เรื่องกันแน่

สมัยมัธยม เราต้องเดินทางไปเรียนไกลมาก บางวันรถจะติดมาก หรือรถเมล์เสีย ไม่มาตามกำหนด ไปถึงโรงเรียนไม่ทันเคารพธงชาติ อาจารย์ใหญ่มีนิสัยชอบด่านักเรียน คนมาสายจะต้องถูกต้อนขึ้นไปนั่งคุกเข่าหน้าโต๊ะอาจารย์ใหญ่ ฟังท่านสวดจนน้ำตาไหลแล้วไหลอีกถึงสองชั่วโมง สองชั่วโมงแรกจะเป็นวิชาสำคัญเช่น เลขและวิทยาศาสตร์ เราไม่ได้เรียนเพราะต้องไปนั่งฟังเทศเพราะไปถึงโรงเรียนไม่ทันเคารพธงชาติ ผู้ใหญ่ข่มเหงเด็กเพราะมีอำนาจ น่าจะกราบกรานไหม? พูดไม่ได้เดี๋ยวถูกไล่ออก หมดอนาคตเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

จริงอยู่ ชีวิตนี้ไม่แฟร์ หาความยุติธรรมยากเพราะชีวิตเป็นอย่างนั้นมาแต่ไหนแต่ไร ก็ที่มันเป็นมาอย่างนั้นโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเพราะ

ไม่มีใครคิดว่า ทำไมจะต้องก้มหน้ายอมรับมันเล่า? ลองสู้กันสักตั้งแล้วโลกจะแตกไหม? เราคิดว่าเด็กคนนี้ "กล้า" ที่จะถามผู้ใหญ่ที่ยังไม่

ถึงขั้นพระอรหันต์ว่า "ทำไมต้องอย่างนั้น" เปลี่ยนเป็นอย่างนี้จะเสียหายอะไร? ให้สิทธิเด็กได้ขยายปีกของเขาเถิดค่ะ

ผมอ่านเข้าใจคำถาม แต่ขอเล่าเรื่องส่วนตัวว่า ผมมีลูกแค่สองคน เป็นผู้ใหญ่แล้ว

ตั้งแต่เขายังเด็ก ผมจะสอนให้เขาเรียนและประกอบอาชีพที่ได้ช่วยเหลือมวลมนุษย์

และนำความเจริญมาสู่ประเทศชาติ

ผมคิดว่า ถ้าหากว่าหลานชายเขาอยากจะเปลี่ยนชื่อประเทศไทยกลับไปเป็นประเทศสยาม

ถ้าเขาเป็นลูกผม เขาจะเรียกผมว่าคุณสมานกับคุณมดก็ช่างตามใจเขาเถอะ แต่ถ้าเขาเป็น

คนฉลาด เรียนเภสัชค้นคว้าหายารักษาโรคให้คนแก่กลับเป็นหนุ่ม หรือเรียนวิศวะคอม

ผลิตแทบเล็ตรุ่นคุณภาพคับแก้วราคาสองหมื่นให้เหลือเป็นสองพัน ผมก็ขอให้เพื่อน ๆ

ช่วยกันรับเขาไว้เป็นเด็กสยามคนหนึ่งไว้เถิด

โลกเราสมัยนี้ เปลี่ยนแปลงไปมาก ก่อนที่สึมามิลูกใหญ่ร้อยเท่ากว่าคราวก่อนจะมา

ถล่มทลายโลกนี้อีกครั้ง ขอให้เราทำใจรับกับเด็กพันธุ์ใหม่ เหมือนมะละกอ เขายังกลัว

พันธุ์อะไรน้า จีเอ็มโอหรืออะà¹��ร คุณอัลไซเมอร์ผู้ร้ายคุกคามผมอยู่ทุกฝีก้าว เวลาคุยกับ

เพื่อนบางทีถ้าหากเผลอป้อนคำตอบที่ผิดพลาดไปบ้าง

ก็ช่วยกันจับแขนเพื่อนกระซิบบอกว่าให้อภัยลุงไปบ้างแล้วกัน

ถึงเขาอยากเปลี่ยนแปลงความเป็นไทยอย่างไร เขาก็คงรักษาคะแนนมรรยาทไทยที่

แสนจะน่าเบื่อหน่าย ไปต้องลา มาต้องไหว้ จะขอเงินพ่อใช้ก่อนไปโรงเรียนต้องไปหอม

แก้มแม่ก่อน ไม่คุกคามพ่อว่า พ่อเอี้ยเอี้ย อย่าชัำช้าร่ำไร ส่งเงินมาให้กุดีดี เดี๋ยวจะไป

เรียนสาย ไม่ทันได้ติวกิ้ก อย่างนี้ ก็บุญโขแล้วนะ

ความเป็นคนน่ารักของคนไทยอย่างหนึ่ง คือความกตัญญูรู้คุณบุพการี ไม่ทราบว่า

ต่างประเทศเขามีเพลงซึ้งซึ้งอย่างเพลงค่าน้ำนมบ้างไหม เห็นที่ผมเคยดูหนังจีน

บางเรื่องน่าสงสาร พ่อที่เป็นห่วงเป็นใยแอบดูทุกข์สุขของลูก ๆ แต่ลูกหลายคน

กลับยุ่งอยู่กับงาน เวลาที่พ่อมาเยี่่ยมก็จะคุยกันแค่สองสามคำแล้วก็ผละ บอกว่าจะ

ต้องรีบไปทำงาน ลุงเองก็ช่างโชคดีจริง ลูกลูกก็เป็นห่วงว่า ถึงคราวเป็นเฒ่าชะแร

แก่ชรา ถ้าอยู่บ้านถึงเวลาที่ลูกต้องออกไปทำงาน เพื่อนพ่อก็คงจะมีแต่จิ้กจกกับ

ตุ้กแกเท่านั้น และด้วยความรักและความห่วงใยให้พ่อได้มีเพื่อนคุยวัยเดียวกันให้

เป็นที่พอใจไม่เหงา ลูก ๆ ก็จะไปบริจาคเงินจองให้ได้ครองห้องพักคนชราไว้แต่เนิ่น

เออ ก็เข้าทีดีเหมือนกัน ลุงจะได้เตรียมแปรงและยาสีฟันไว้ให้พร้อม เมื่อวันที่เขา

จะช่่วยสงเคราะห์จะพาไปส่งสถานสงเคราะห์คนชรา จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอคอย

ลุงเก็บของให้เสียเวลาเปล่าปล่าวปลี้ปลี้

เออ ลุงคนที่บอกว่าจะขอลาจากแล้ว จะเชื่อได้อย่างไร

เห็นยังเข้ามาคุยเป็นเพื่อนได้อยู่อีกเลยเนียะ

เลวทั้งหมดนะ สามฝ่ายนั่นเลย สองสื่อ กับคนคนนั้น มันเลว ดีแต่ด่ากันไปกันมาอยุ่นั่นแหละ สรุปว่าเลวทั้งสามฝ่ายครับ