เล่าเรื่อง ผี เรื่อง วิญญาณ ให้อ่านหน่อย นะ ตอนดึกๆชอบอ่าน?

วิญญาณหลอน (ข่าวสด)

คอลัมน์ ขนหัวลุก

โดย ใบหนาด

"ณิษา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากคอนโดฯ ผีสิง ฉัน ซื้อคอนโดมิเนียมอยู่ที่ลาดพร้าว และเจอเหตุการณ์แปลกประหลาดมาตลอด พอสืบค้นถึงเบื้องลึกเบื้องหลังแล้ว...หนาวเลย!

คอนโดฯ แห่งนี้สร้างมาได้ไม่ถึงสองปี ทั้งใหม่และน่าอยู่มาก เจ้าของเดิมของห้องที่ฉันซื้อต่อนั่นเป็นครอบ ครัวนักธุรกิจ สามีญี่ปุ่นภรรยาไทย มีลูกสาวเล็กน่ารักสองคน ดู ๆ แล้วเป็นห้องที่เรียกได้ว่าใสสะอาด ไม่มีเรื่องผี ๆ สาง ๆ แน่...ดิฉันเป็นคนกลัวผีนะ

เราอยู่ที่นี่กันสามคน พ่อ แม่ และลูก กับคุณแม่สามีวัย 70 เศษ สุขภาพแข็งแรง ส่วนลูกสาวเพิ่งจะวัยรุ่นอายุ 13 เรียนโรงเรียนนานาชาติ สามีทำงานบริษัทระดับผู้บริหาร ส่วนฉันเป็นแม่บ้านเต็มตัว ทำงานบ้าน ทำกับข้าว รับส่งลูกสาวและคอยบริการคุณแม่สามี...ท่านไม่เคยอยู่เฉยๆ เลย ถ้าไม่ไปค้างบ้านเพื่อนก็ไปเที่ยวต่างประเทศกับกรุ๊ปทัวร์

ส่วนใหญ่เวลากลางวันฉันจึงมักจะอยู่บ้านตามลำพัง

ห้องของเราอยู่ที่ชั้น 21 สูงลิบลิ่ว วิวดี ไม่เหงา แต่ถ้าเปิดประตูออกมาจะรู้สึกเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างพิกล เพราะเหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใครสักคน ต่างก็อยู่ในห้องของตัวหรือไม่ก็ทิ้งห้องปิดไว้ไปทำงาน ถ้าอยากเจอมนุษย์มนาก็ต้องไปชั้น 15 ซึ่งจัดเป็นสวน มีต้นไม้ มีซุ้มเก้าอี้ชิงช้า และบริเวณให้ได้เดินเล่นหรือจ๊อกกิ้งก็ได้ หรือไม่ก็โน่น...ลงชั้นล่างเลย เพราะมีซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านขายของ ร้านทำผม คอฟฟี่ช็อป

พูดถึงเหตุการณ์ที่ฉันเจอ ทีแรกก็ไม่มีอะไรมากหรอก แต่รู้สึกได้ว่าสิ่งของต่างๆ มันเคลื่อนย้ายได้เอง...แบบที่เขาเรียกว่าโพลเตอร์ไกสต์ไงล่ะ!

ปรากฏการณ์แรกสุดที่ฉันสัมผัสได้เกิดขึ้นหลังจากเพิ่งเข้าอยู่ได้ 2-3 วัน

วันนั้นเป็นตอนบ่าย ฉันอยู่คนเดียว กำลังปอกขิงอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเพื่อจะทำขิงดอง โต๊ะกินข้าวจัดเป็นโต๊ะยาว หัวโต๊ะสองด้านมีเก้าอี้ด้านละตัว ส่วนด้านข้างจะมีเก้าอี้ด้านละสามตัว ตอนนั้นฉันนั่งหัวโต๊ะ เก้าอี้ทุกตัวจัดวางอย่างเข้าที่เรียบร้อย

ฉันลุกไปปิดเตาแก๊สที่เคี่ยวน้ำตาลกับน้ำส้มสายชูแล้วเดินกลับเข้ามา แต่ก็ต้องงงงันที่เก้าอี้ทุกตัวถูกดึงออกจากที่ของมัน ดูระเกะระกะเหมือนมีใครมานั่งแล้วเพิ่งลุกออกไป! มันน่าขนลุกเอาการ และทำให้ฉันรู้สึกว่าเมื่อตะกี้เราคิดไปเองรึเปล่าว่ามันเป็นระเบียบกว่า นี้?

อีกอย่างหนึ่งคือในห้องนอน เตียงที่ฉันปัดแล้ว เอาผ้าคลุมแล้วมักถูกเลิกออกจนยุ่งเหยิง หมอนมีรอยบุ๋มเหมือนมีใครมาหนุนนอน!

หนังสืออ่านเล่นของลูกสาวมักจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย บางทีฉันก็ดุว่าแกสะเพร่าไปลืมไว้ที่อื่น หนังสือดีๆ แพงๆ ก็ทำหาย แต่ 2-3 วันต่อมามันกลับมาวางหราอยู่บนเตียงของลูกอย่างน่าอัศจรรย์

แว่นอ่านหนังสือของคุณย่าหายบ่อยที่สุด แล้วจะโผล่กลับคืนมาเอง

ม่านหน้าต่างที่เปิดไว้ชอบรูดปิดได้เองด้วย เมื่อฉันเดินออกจากห้อง จนบางทีก็ไม่แน่ใจว่าผีหลอก หรือตัวเองเป็น อัลไซเมอร์

วันหนึ่งคุณแม่สามีเปรยว่าท่านไม่ชอบอยู่ที่นี่ เพราะตาฝาดเห็นคนเดินแว่บไปแว่บมาในห้องท่านอยู่เป็นประจำ แถมท่านรู้สึกคล้ายถูกแกล้ง เดี๋ยวแว่นหายเดี๋ยวกระเป๋าสตางค์หาย

ดิฉันเองเคยโกรธสามีเพราะได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจากเขา เหมือนมันติดเสื้อผ้ามายังงั้นแหละ

ตอนดึก ๆ เรามักได้ยินเสียงแมวรึทารกก็ไม่รู้ร้องเบาๆ อย่างน่าสงสาร ออกมาดูก็ไม่เห็นมีอะไร นั่นไม่ร้ายเท่า กับยามดึกสงัดที่เราอยากเข้าห้องน้ำ แต่มันไม่ว่างสักที! ใครบางคนอยู่ในนั้น ทำอะไรกุก ๆ กัก ๆ แต่เมื่อตรวจดูสมาชิกในบ้านก็พบว่ายังนอนหลับปุ๋ยกันทุกคน...แล้วใครล่ะ ในห้องน้ำนั่น?!

ในที่สุดคุณแม่สามีก็สืบจากเจ้าของร้านทำผมจนพบ ว่าห้องนี้มีคนอยู่มาสามเจ้าแล้ว ฉันเป็นรายที่สี่ ส่วนสองรายแรกอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเผ่น เพราะอะไรทราบไหม?

เจ้าของห้องเดิมคือรายแรกสุด มีลูกเล็ก ๆ สองคน อยู่อนุบาลกับยังแบเบาะ พวกเขาประสบอุบัติเหตุ รอดชีวิตมาคนเดียวคือเด็กผู้หญิงที่อยู่อนุบาล ทุกวันนี้เด็กไปอยู่กับญาติที่ต่างประเทศ...นี่เองเป็นคำตอบของสิ่งที่รบกวน ฉันอยู่เป็นประจำ คือมักจะหูแว่วได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกหา "น้องแป้ง...น้องแป้งอยู่ไหนลูก..."

เฮ้อ! ตอนนี้พวกเรากำลังบอกขายที่นี่ไปซื้อที่ใหม่แล้วละ ใหม่จริง ๆ เราเป็นเจ้าของรายแรกเลย อีกสองสัปดาห์เราก็จะย้ายไปแล้ว...

ว่าแต่...ในสองสัปดาห์ต่อจากนี้ฉันจะเจอกับอะไรก็ไม่รู้ มันหนาว ๆ พิกล ได้แต่สวดมนต์และเปิดไฟสว่างจ้ากันทุกคืนเลย...ไม่อยากขนหัวลุก

เรื่องที่ยังเป็นปริศนาอยู่ถึงวันนี้

เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน ดิฉันเข้านอนประมาณสี่ทุ่ม และตื่นขึ้นมา

กลิ่นของศพเน่ายังคงกรุ่นอยู่ในความทรงจำ ดูนาฬิกาก็ตีสองเศษ

นึกถึงฝันเมื่อครู่ ซึ่งได้ไปยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีงานศพจัดอยู่

เพื่อนสาวของศพนั้นแยกตัวมาจากกลุ่มเพื่อนที่เพิ่งมาถึง

เพื่อมาคุยกับดิฉัน ดิฉันเพียงเดินผ่านแต่กลับได้รับคำบอกเล่าว่า

พวกเขามาช้า ทำให้...หน้างอเลย ดิฉันได้กลิ่นของศพเน่าด้วยค่ะ

ดิฉันฟังดู คิดเห็นว่าแปลก คนเป็นเห็นคนตายด้วย !!! อย่างนั้นหรือ

เพราะดิฉันไม่รู้จักใครสักคน มองดูแล้วศพน่าจะอายุน้อย

ก็ไม่เข้าใจ แต่ดูเหมือนมีความต้องการให้ดิฉันเข้าไปร่วมงาน ดิฉัน

จึงบอกว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องจุดธูป แล้วพนมมือกล่าวให้น้องได้ไป

อย่างเป็นสุข

เมื่อดิฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ตีสองเศษเช่นที่เล่าไปก่อนนี้นั่นเองค่ะ

ไม่น่ากลัวใช่ไหมคะ เป็นใครก็ไม่รู้นะคะ แต่ดิฉันกลับสบายใจหาก

รู้จักกันอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้รอดิฉันนานเกินไป

ลุงก็รู้หรอกนะว่า คุณหน่องเคยชอบไปวิ่งเล่นแถบแถววัด น่าจะอยากฟื้นบรรยากาศ

เก่า ๆ เมื่อคืนลุงเห็นคำถามแล้ว ไม่กล้าเล่า เพราะเรื่องผีของลุงมันแถมแกมด้วย

เพศศึกษา คุณหญิงมาคุณป้าแมวอ่านแล้วจะค้อนเอา แต่ก็เอาเท้อะ เพื่อคุณหน่อง

นะคุณหน่อง ถ้าลุงถูกว่าอีกในครานี้ คงจะต้องอำลาหนีไปอยู่เมืองลงกา นะ นะ

ก็ที่หมู่บ้านลงกานั่นแหละ มีผีผัวผีเมียเฮี้ยนมากอยู่ ตอนมันมาหาเรื่องกินตับคนใน

หมู่บ้าน มันจำแลงแปลงกายาเป็นชาวราฮิงโย ทำทีท่าให้น่าสงสาร มาของานทำ

ชะเอ้ย มันไม่เฉยเลย ขยันขันแข็ง ผีเมียทำงานอะไร ได้ผีผัวช่วยอีกแรงเสร็จเร็วไว

งานดีจนถูกใจ เจ้าของบ้านถามว่าจะเอาค่าจ้างเท่าไร มันก็กินตับให้เสียฉิบ

ผีคู่นี้ ไปของานทำหลายแหล่ง ชาวเมืองก็ติดประกาศแจงแถลงให้ระวัง ผีมัวผีเผีย

มันอาละวาดอย่างเจี๋ยม ๆ ชาวบ้านกลัวก็ปิดบ้าน บอกกันต่อ ๆ ว่า

อย่ารับคนแปลกหน้ามาทำงาน

ผีสองตนโหยหิวก็ออกไปหางานทำนอกเมือง มาเจอบ้านยายกะตา เอาละหวา

ถึงจะแก่หนังเหี่ยวแต่ตับคงไม่เหนียวยังน่ากิน อิ้ อิ้ คนที่แอบเห็นผนสองตี(ไม่อยาก

พูดคำว่าผีสองตนบ่อย ๆ คนเล่าก็กลัวเหมือนกัน) มันแลบลิ้นเลียปากแผล็บ ๆ

ยายกะตาก็พอจะรู้ข่าวบ้างแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร บอกให้ผ๋อถูบ้าน มันก็ถู

ให้อย่างดีมีขัดมันแถมอีก บอกให้ตักน้ำ มันก็ตักใส่เต็มไหเต็มตุ่มปรี่ปรี่ กวาดหยักไย่

แถมให้บ้านดูดี แถมมีการขัดส้วมอี้ตีแมงวัน

งานเสร็จดูบ้านสะอ้านสำราญดี สองผีถามยาà¸��กะตาว่ามีอะไรให้ทำอีกไหม ถ้าไม่มี

งานให้ทำ จะได้คิดบัญชีกัน ถามแล้วมันนั่งรอคำตอบ พลางแลบลิ้นเสียปากแผลบ

ยังดีว่า มันคงสงสารตายาย ไม่ปลิ้นตาหลอก

ยายกะตา นั่งจ้องมองตากัน ว่าไงจ้ะยาย ว่าไงจ้ะตา ได้ยินเสียงถามมาพาใจสั่นรัว

ที่เคยได้ยินว่า คนเราเวลาตกใจกลัวมาก ๆ นี่นะ คงเคยเห็นภาพขนหัวลุก หรือที่ผม

ร่วงจับไข้หัวโกร๋น แพทย์บอกเป็นเรื่องปกติ ลุงกับป้าก็ตกใจจนฉี่แตก ผีสองตนก็ยัง

ใจดี ไปเอาผ้ามาเช็ดฉี่ที่พื้นให้ เห็นขนร่วงตกอยู่ ก็แปลกใจว่า ผีได้ทำความสะอาด

บ้านขัดเงาให้อย่างดีแล้ว ยังมีขนอะไร (ขนที่ร่วง เพราะยายตกใจ)

ผีก็หยิบขนมาดู เห็นมันหงิก ผีมันมองไปบนหัวยายกะตา เออ ก็เส้นตรงเรียบดีอยู่นี่นะ

ผีลองเอาสองมือจับปลายขนขึงให้ตรงแล้วปล่อย ขนมันก็หงิก ทีแรกมันก็หัวเราะ

ชอบใจ เหมือนเด็กได้ของเล่น ผีเมียส่งให้ผีผัวลองขึงดูบ้าง ผีผัวลองขึงให้ตรง

พอปล่อยมือ ขนก็หงิก ลุงได้ทีก็ส่งใหม่ให้ผีเมียหนึ่งเส้น แล้วสั่งว่า นี่แหละงานต่อไป

เอ็งเอาไปขึงให้ตรงให้ได้ก่อน เสร็จแล้วค่อยมาคิดบัญชีกัน แล้วยายกะตาก็ปิดห้อง

เข้านอน ผีสองตนไปแอบดูยายกะตาที่ร่องห้องช่องรูไม้แตก เห็นขนยายกะตาตอน

เปลี่ยนผ้านอน ยังมีอีกเยอะ ตายแล้ว เดี๋ยวจะถูกสั่งงานขึงขนให้ตรงอีกตั้งสองขยุ้ม

กลุ่มใหญ่ ผีสองตนจับมือกันพยักหน้า รู้กันว่าจะต้องหนีงานออกจากเมืองลังกาดีกว่า

หรือท่านสมาชิกคิดว่าจะหางานอื่นที่ทำได้ไม่สำเร็จดีกว่านี้ ก็ช่วยกันบอกมา

เผื่อว่าจะได้บอกยายกะตาไม่ต้องเสียเวลาสะดุ้งถอนอะนะ

ถ้าหากกลเม็ดวิธีในการไล่ผีมีดีบ้างอย่างไร ก็ขอยกความดีทั้งหมดนี้ให้แก่เพื่อนของลุง

ที่ได้กระซิบแอบเล่าไว้ในกลางดึกเมื่อปี พศ. สองพันสี่ร้อยแปดสà¸��บกว่ากว่านะครับ

ไม่มีนโยบาย ตอบคำถามไครที่ใช้ภาษาไทยผิดครับ

แต่ถ้าจะให้เล่าเรื่องผี วันเสาร์ผีไม่ค่อยมีครับ

แต่วันอาทิตย์ถ้าไม่มีผีมาช่วย บางทีบนบอร์ดมีคน(ที่มีตัวตนจริง)ตั้งคำถามแค่2คนเอง

http://www.youtube.com/watch?v=oA8VrcQYozI