ส่งท้ายปีนี้ มีผู้มาขอธรรมเป็นทาน?

คติส่วนตัว เวลาที่จิตเตลิดหลงเข้าสู่โลกีย์ ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ย่อมตกเข้าสู่อบายโดยไม่ทันรู้ตัว พอตามไม่ทันจิตมันก็ถูกจับล็อกคอแน่น

สังเกตง่ายๆ บ่า คอ หลัง จะตึง ๆ หายใจหายคอไม่คล่อง มีเหนื่อย ๆ ผสม

บ้างก็คิดว่าตนเป็นโรคชราภาพ แต่ถ้าคัดสรรดี ๆ ด้วยสติ มันคือโรคที่แสดง

ออกทางกิเลสครอบงำ เจ้าตัวจะรู้ดีกว่าใคร คือจะมีอาการทนไม่ได้ เกิดเวทนา

จิตแส่ส่าย พิรี้พิไร รำพึงรำพัน หงุดหงิด งุ่นง่าน งอแง ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ

นอนไม่หลับกระสับกระส่าย หิวบ่อย ย่อยยาก ท้องผูก เบื่ออาหาร ฯลฯ

ฮึฮึ..เก่งแค่ไหนก็ไม่รอด ไม่มีจิตวิญญาณตนไหนจะรอดจากการถูกทดสอบ

ที่ใช้อยู่ประจำ คือ ปลงอนิจจัง เช่น

สัพเพ อนิจจัง ทุกข์ขัง นิพพานัง ปัจจะโยโหตุ................. หรือ

สัพเพ สังขารา มรณังเม จิตตัง นิพพานัง ปัจจะโยโหตุ....... หรือ

สัพเพ ขันติ อุเบกขาบารมี นิพพานัง ปัจจะโยโหตุ.............. หรือ

สัพเพ เทวา มนุสสานัง มรณังสุขขัง นิพพานัง ปัจจะโยโหตุ. หรือ

สัพเพ ความดี ดีชั่วรู้หมด มั่นคงนิพพาน...ภาวนาไปเถิดจะเกิดผล

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ปิดด้วยแผ่เมตตาซ้ำเป็นเรื่องเฉพาะ ที่เกิดขึ้นระหว่างวัน เช่น

ถ้าช่วงไหนวิบากส่งแรงๆ หนักๆ จนสังขารรู้สึกจะรับไม่ไหว

สวดมนต์อย่างเดียวไม่อยู่ ทำสมาธิมีสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

ก็จะมีเพิ่มคือ...

วันนี้...ทำบุญให้ ตัณหา ราคะ อาสวะ อนุสัยกิเลสทั้งหลาย

วันนี้...ทำบุญให้ โทษะ โมหะ วาจา ที่เคยผิดพลาดขอถอดถอน

คติส่วนตัว ตอนปลงด้วยสมาธิ จะน้อมนำถึงบุญแล้วแผ่ครอบคลุม

ไปยังปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ ถ้าเราเคยล่วงเกินเรื่องใดไว้ก็ขอขมา

ให้มารับกุศลที่เรากำลังสร้างให้ ถ้ารับไม่ได้ ก็ขอบุญเราจงเปิดภูมิจิต

ให้เขาสามารถรับบุญของเราได้ทันที แค่นี้..แสงบุญก็จะผ่านเข้าจิต

ดวงนั้นได้ทันที ยิ่งรายไหนที่เคยสร้างวิบากด้านโลกีย์มาเยอะ....

ก็ต้องสู้กับใจตนเองมากหน่อย เหนื่อยหน่อย แต่ทุกอย่างต้องมีจิต

ตั้งมั่น แต่ไม่ใช่แค่...ตั้งมัน...ไว้เฉยๆ... แต่จิตปรุงแต่งไปถึงไหนแล้ว

ก็ไม่รู้...จะว่ายากก็ยาก...จะว่าง่ายก็ง่าย...สุดแต่ใจ...จะไขว่คว้า...

หาตนเองให้พบ...แล้วก็จะได้คำตอบเอง...

อ่านตำราล้านเล่ม ก็ไม่เจ๋งเท่าปฏิบัติลงมือทำเอง คือ

เจ็บเอง รู้เอง..ทุกข์เอง ซึ้งเอง..รู้สึกเอง เก่งเอง..ได้เอง บรรลุเอง..

@@@@....ธรรมะทำลายกิเลส กิเลสทำลายจิตใจ...@@@@

คติส่วนตัวที่ใช้ประจำ คือ...อะไรๆ ก็ไม่ใช่ของเรา

สวยก็กระดูก หล่อก็กระดูก จะแลดูส่วนไหน ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

ก็มีแต่น้ำเลือดน้ำหนอง จะกอดจะจูบก็ยั้วเยี้ยไปด้วยหนอนชอนไช

ตา ปาก จมูก กลิ่นเน่าเหม็นคละคลุ้ง.. เอวัง ด้วยประการละฉะนี้แล...

??? ... รักษาอาการ อากัปกิริยา ให้อยู่กับร่องรอย พิจารณาดูแล้วน้ำหอมน้ำปรุง

เหงื่อไคล เป็นสิ่งไม่จีรัง ล้วนยึดถือไม่ได้ และก่อให้เกิดทุกข์แล้วท่านผู้เฒ่าเอย

พิจารณาสุขทุกข์เกิดดับสลับไป อย่างไรก็ไม่ใช่ของเรา ยึดเอามาก็ไม่ได้ ทำให้

จิตใจกวัดแกว่งเห็นเป็นความน่าสังเวชใจ เราหนออายุอานามผ่านมา กายสังขาร

ก็ทรุดโทรม ...

หนุ่มสาวนี้สดใสน่ายินดี แต่ทั้งหมดนี้ก็เพียงไปสู่จุดหมายแห่งความวนเวียน กลับ

ไปสุขทุกข์อีก หาได้มีความนิ่งสงบเช่นที่เราเคยได้พบพาน หากเราจะได้เดินสู่

ความสุขสงบแล้ว ขอให้เราได้ตัดซึ่งกิเลสเหล่านี้ให้ได้เถิด

โดยเหตุแห่งเราเป็นศิษย์ตถาคต ย่อมไม่ลังเลในการฝึกตน ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติแล้ว

ซึ่งสิ่งดีงาม .......ทบทวนได้อย่างนี้ สมมติตัวเองเป็นผู้เฒ่าค่ะ(แหะแหะ ลุงอย่าขำ

ล่ะคะ) จะตัดใจได้หันไปสวดมนต์ต่อ ปัญญาพาสติให้มั่นà��„งค่ะ ในฐานะมนุษย์

ธรรมดาผู้เฒ่าก็กลับบ่านไปอ้อนแม่เฒ่าหาข้าวหาปลารับประทานมีความสุขตรง

หน้า คงพอลืมเรื่องใจแกว่งไปได้