คิดแบบไหน คิดยังไง อภัย หรือไม่ให้อภัย?

เรื่องนี้เก่าแก่ดึกดำบรรพ์ ผู้เกี่ยวข้องโดยตรงแบบปฎิเสธไม่ได้มี 3 ฝ่าย

1 บ้าน

2 โรงเรียน

3 ตำรวจ

เด็กอยู่ตรงพื้นที่ไหน ฝ่ายนั้นมีหน้าที่ดูแล อย่าโยนกลอง อย่าอ้างนั่นโน่นนี่ เพียงเพื่อปัดให้พ้นตัว

ทั้ง 3 ฝ่าย เปรียบดังแม่พิมพ์ เด็กคือของเหลวที่เปลี่ยนรูปร่างไปตามแม่พิมพ์เมื่อเทลงในแม่พิมพ์

เด็กวันนี้ คือ อนาคตของชาตินะครับ

ลุงเติบโตมา ก็เห็นกลุ่มเด็กยกพวกตีกัน (เน้นย้ำนะครับว่า "กลุ่มเด็ก" ถ้าตัวต่อตัว รับรองว่ายากส์)

- - - - ปัจจุบัน ต้องยอมรับชมเชย "อีตาเนวิน" บ้านอยู่เมืองปราสาทหินนั่นแหละ แกจัดงานใหญ่ที่นั่น มีวัยรุ่นซ่าเข้ามาโวยวายตีกันในงาน แกให้คนจับตัวมาขึ้นเวทีชกกับนักมวย เพื่อให้สอนให้รู้ว่า "อย่าซ่าที่นี่ ทีหลังอย่าทำ ทีหลังอย่าทำ" ..จ๋อยเลย บางคนบอกไม่เอาๆ แต่แกบอกว่าเอ็งต้องขึ้นเวทีเท่านั้น ... บางคนยังเข่าอ่อนเลย ////

........ ดังนั้น (ส่วนตัว)ลุงขอเลือกใช้วิธีตาต่อตา ฟันต่อฟัน แบบเข้มข้นกับ "กลุ่มเด็ก" นี้เท่านั้น ปล่อยให้เด็กไทย เยาวชนไทยเติบโตแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ตั้งเวทีตามระดับอายุเลย แบบสี่มุมเมือง เอามาขึ้นเวทีมวยชกกับนักมวยอายุเท่ากัน ชกกันจนกว่าจะหมดสภาพ หรือ กล่าวยอมแพ้ และต้องก้มลงกราบขอขมาผืนแผ่นดินไทย จะไม่ทำตัวแบบนี้อีกแล้วครับ.... เอาป่ะๆ...อิอิ

อภัยหรือไม่อภัย เส้นทางที่ชัดเจนสำหรับเด็กคือตายไปแล้ว

คนที่ทำให้ตาย สำนึกในสิ่งที่ทำก็สาย หรือจะคิดว่าก็ช่วยไม่ได้ทำไปแล้วก็สาย...อีก สายเกินกว่าจะแก้ไขได้ มีแต่สิ่งที่ชี้ให้มองตามคือ กรรม ติดตัว

ดิฉันไม่เคยพบเจอจึงคิดว่าเป็นเรื่องของบุคคล เนื่องจากดิฉันก็เป็นเด็กอาชีวะในสถาบันที่ตีกันระเบิดอยู่ถึงสามปีก่อนไปสู่รั้วมหาวิทยาลัย การรับน้องที่ประสบมาคือ อิ่ม อร่อย สนุก หนังสือ เอกสารการเรียนก็ได้จากรุ่นพี่

ดูแลกันจากปู่ถึงรุ่นต่อจากดิฉัน ดิฉันก็ดูแลสั่งสอนกัน มีความเคารพนับถือกันดี และอาชีวะในรุ่นดิฉันไม่ตีกับใครออกจะบ้าผลงานอยากทำงานดีดีใน

วันข้างหน้าจึงเลี่ยง หลบ เอาตัวรอดปลอดภัยกันมา( จริง ๆ เพราะ อาจารย์แข็งแกร่งค่ะคุมเข้มมาก มาก ให้ความรักและเอาใจใส่สั่งสอน หากิจกรรมให้ทำเปิดโอกาสให้ใช้พื้นที่โรงเรียน เต็มที่เต็มเวลา อาจารย์ไม่เคยคิดเงินเวลาเกิดอยากจะเรียนนอกเวลา ก็อ่ะไปหาวัสดุอุปกรณ์ขนมาก็เรียนได้ )

ในมหาวิทยาลัยก็มีการทะเลาะเบาะแว้ง ตีกัน แม้เข้าสู่วัยทำงาน ในที่ทำงานก็มีผู้ใหญ่ตีกัน จึงขอคิดว่า มีคนอีกมากที่ยังตัดสินปัญหาไม่เป็น แก้ไขปัญหาไม่เป็น ปกครองไม่เป็น นำไม่เป็น เหล่านี้ขาดการอบรมด้านภาวะผู้นำค่ะ

แม้แต่การปลูกฝังทัศนคติเรื่องความยิ่งใหญ่ของสถาบันตัวเอง ก็ยังคงมีอยู่

ซำ้ร้าย เป็นไปโดย ครู อาจารย์ ผู้บริหารของสถาบันด้วย ระบบมาเฟียที่บ่มเพาะกันมาในรั้วโรงเรียน จึงยังคงเป็นซากดึกดำบรรพ์ ที่ฝังขวางทางก้าวเดิน อยู่ในอีกหลายสถาบันการศึกษา (แม้แต่ ในบาง มหาวิทยาลัยของรัฐ ปัจจุบันก็ยังมีระบบนี้อยู่) ที่ฟังจากข่าววิทยุ ทั้งการบังค��บ ให้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ก็ไม่ชัดเจน(แสดงว่าปกป้องกันเต็มที่) สถานะของผู้เสียชีวิต ก็เลยเป็น การเสียชีวิต ตามปรกติของผู้มีโรคประจำตัว ถ้าถามเรื่องให้อภัย จะให้อภัยใครล่ะครับ ใครเป็นคนผิด หรือออกมายอมรับผิดบ้างหรือยัง

ตอนที่ผมทำงาน และมีอำนาจคัดสรร พนักงาน ผมแจ้งเลย ไม่รับอาชีวะ ในกทม. โดยเฉพาะ โรงเรียนชื่อดังทั้งหลาย ไม่ต้องส่งมาให้ผมสัมภาษณ์นะครับ เสียเวลาเขาปล่าวๆ (สมัยนั้นมันตีกันรายวันเลยในกรุงเทพ กลางเมืองในห้าง ยังถือ อีดาบไล่ฟันกัน น่าทุเรศ และป่าเถื่อนมาก)

โรงเรียนโจรก็สอนคนให้เป็นโจร เป็นเรื่องธรรมดา มีการปลูกฝังในสิ่งผิดๆ ไม่สรรสร้างสังคม และความเจริญให้นักเรียน ให้มีมันสมองคิดถึงเหตุคิดถึงผล ผู้ปกครองรุ่นเราต้องคอยดูแล พิจารณาต้องมีการประณาม มีการต่อต้านร่วมใจกันไม่ส่งลูกเข้าไปเรียน แล้วมันก็อยู่ไม่ได้ ต้องปิด (เห็นตีกันมาเป็น 10 ปี กระทรวงศึกษาเฉยเมย ผู้บริสุทธิ์ตายเป็นผักปลา) เรื่องจริง ยืนยันครับท่าน

ตอบ ดี ทั้งสองทั่น ผมเลือกจั้งสองคำตอบ ยาฮูจะว่าไง อะ รีบสร้างโปรแกรม ดีทั้งสอง มาซะดีดี