มีผู้ใหญ่เคยสอนว่า "ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย"?

ครึ ครึ ครึ

เขาทำดีทำชั่วตัวของเขา อย่าหาเหาใส่หัวของตัวหนา

มันจะยุ่งนุงนังหนักอุรา ตามยถากรรมเขาเราสบาย..

คนด้อยกว่าเรานั้น มีมากเหลือ

คนที่เหนือกว่าเรา ก็มีถม

อย่าเย่อหยิ่งทระนง มัวหลงงม

อย่าหลงชมว่าตัวเด่น จะเป็นภัย..

แต่..อย่างว่าล่ะนะ

หากในใจเรา มีอคติ

บางครั้งก็อดที่จะทำผิดไม่ได้(ฮา..)

ทุกข์ อยู่ที่ใจตัวเอง(เรื่อง..มันผ่านไปแล้ว)

ถ้าเรายึด เราถือ มากพียงใด เท่าใด

ความไม่ได้ ไม่มี ไม่เป็น จะทำให้ทุกข์ทั้งนั้น

แต่ถ้าเรา “วาง” แค่.. เขาก็คือเขา เราก็คือเรา

อะไรที่จะเป็นของเรา ก็จะต้องเป็นของเราวันยังค่ำ

อะไรที่ไม่ใช่ ย่อมไม่ใช่เสมอ

ไม่ต้อง “วาง” เท่าพระ วางได้แค่นี้ ก็สุข..

เออ..จะขอโทษใคร ต้องรอฤกษ์ รอจังหวะด้วยเนอะ

ทีก่อน(จะ)พูด ไม่คิดให้ดีซะก่อน

สติ.. สติ.. จำไว้น่ะ

ก่อนพูด ก่อนทำง่ะ..!!

เพื่ออะไร!? แล้วยังไง(ต่อ)!! เพราะ..

ในตัวเจ้า มีเทวะ พญามาร

ทั้งตรัสรู้ และทาง อบายต่ำ

ทั้งด้านมืด ด้านสว่าง เลือกน้อมนำ

เจ้าเท่านั้น เลือกทาง แห่งเจ้าเองฯ

"ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย" ไม่เพียงเท่านั้น แต่ว่า

"ความจริงจะนำเราไปสู่ความมีอิสระ" อย่างแทัจริงด้วย

การกล่าวความจริงโดยปราศจากความรักความเมตตา ก็เป็นการโหดร้าย

การแสดงความรักความเมตตาโดยปราศจากความจริง ก็เป็นการแกล้ง

การกล่าวความจริงด้วยความสุภาพอ่อนโยน ก็คือความรักที่บริสุทธื์ที่สุด

ครับผม

ไม่เคย เพราะเราไม่ได้พูดโดยไม่มีเหตุผล

ความเสียใจ ทำให้เขาห่างจากเราไป แต่มันทำให้เขาได้คิด

ในที่นี้คือ มีน้องเคยพูดให้แก่เรา เราเสียใจแต่เราได้คิด เราห่างจากน้องไปไม่นาน แต่เรารักน้องมากขึ้น เราเรียนรู้ว่า น้องไม่ได้เข้าใจเราทั้งหมดจึงพูดออกมา ลองคิดดูสิ มีกี่คนที่กล้าพูดความจริงกับเรา มันช่างอหังกา....

แล้วอีกกี่คน ที่ไม่พูด ไม่บอกเรา ...นี่น่าคิด

ความจริงทำให้เจ็บปวดด้วยซ้ำเมื่อมาจากคนที่เราคิดว่า จะโอ๋เรา

คนรักใจร้ายที่เอาแต่วา่า ว่า ว่า ให้เราได้สติ..เลิกกับเขาเลย เหอเหอ เลิกติด เลิกยึดเอาใครมาเป็นความสุข ชาวพุทธเราสุขด้วยความสงบ แต่รำลึกถึงความกล้า พูดเรื่องจริง ฉุดดึงให้เราพ้นจากความหลงแม้ช่วงหนึ่ง

เชื่่อเถอะว่า ทำดีแล้ว ถึงเวลาจะมีโอกาสได้ปรับความเข้าใจนะคะ รักษาใจตัวเองรอเวลาอย่าใจร้อนค่ะ

ผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้น แต่ผมรู้ว่า การบอกความจริงจะได้ประโยชน์ก็ต่อเมื่อ

1. คนรับรู้เต็มใจ และพร้อม จะรับรู้ ในเวลานั้น

2. ถึงเวลาที่ควรบอก ก็บอกไปให้หมด

3. คุณ และคนรับรู้ พร้อมรับมือเรื่องราวที่จะเกิดต่อจากนั้น

มงคลที่ ๑๐

มีวาจาสุภาษิต - ความสัตย์ขจัดอันตราย

คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า

สัตบุรุษทั้งหลายเป็นผู้ตั้งมั่นในความสัตย์ ที่เป็นอรรถเป็นธรรม

พระพุทธศาสนา เป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติ พุทธศาสนิกชนที่ดี จึงควรศึกษาและปฏิบัติตามคำสอนของพระบรมศาสดาอย่างจริงจัง เพื่อให้เข้าถึงแก่นแท้ของชีวิต บรรลุเป้าหมายสูงสุด คือ บรรลุมรรคผลนิพพาน เมื่อเราตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างถูกวิธี ก็จะเห็นผลของการปฏิบัติในปัจจุบัน ไม่ต้องไปรอคอยในภพชาติหน้า หากเราพบอุปสรรคในขณะที่กำลังทำความเพียร หรือสร้างความดี อย่าท้อแท้หรือสิ้นหวัง เพราะอุปสรรคเป็นเพียงเครื่องทดสอบกำลังใจของเราเท่านั้น กำลังใจจะมีไม่สิ้นสุด เมื่อนำใจมาหยุดไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพราะที่ตรงนี้เป็นต้นแหล่งของพลังแห่งความดี ที่ทำให้ใจของเรามีพลัง ไม่ท้อแท้ท้อถอย ดังนั้นเราต้องน้อมนำใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา

มีพระอรหันตเถระรูปหนึ่ง กล่าวธรรมภาษิตไว้ว่า

"สจฺจํ เว อมตา วาจา เอส ธมฺโม สนนฺตโน

สจฺเจ อตฺเถ จ ธมฺเม จ อาหุ สนฺโต ปติฏฺฐิตา

คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า สัตบุรุษทั้งหลายเป็นผู้ตั้งมั่นในความสัตย์ ที่เป็นอรรถเป็นธรรม"

ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย อมตวาจา คือ วาจาที่ไม่ตาย เป็นจริงตลอดกาล บุคคลใดยึดความจริงเป็นหลักในการดำเนินชีวิต ต้องไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อ บุคคลนั้นจะพบแต่ความสำเร็จ เป็นที่เชื่อถือ ผังของความเป็นคนจริง คนซื่อสัตย์ มีสัจจวาจาเป็นเยี่ยม จะติดตัวบุคคลนั้นไปตลอดทุกภพทุกชาติ เมื่อรับคำว่าจะทำอะไร ก็ไม่เคยให้คนอื่นผิดหวัง ทำการคบค้าสมาคม ก็ไม่เคยคดโกง ไม่โกหกหลอกลวง พลังแห่งความสัตย์จะก่อให้เกิดเป็นบุคคลที่ศักดิ์สิทธิ์ คือ เป็นผู้มีวาจาสิทธิ์ มีฤทธิ์มีเดช มีอานุภาพ พูดอะไรก็จะเป็นไปตามนั้น เปล่งวาจาอะไรก็จะสำเร็จหมดทุกประการ

เมื่อถึงคราวแนะนำสั่งสอนให้คนอื่นทำความดี ก็มีวาจาเป็นสุภาษิต พูดโน้มน้าวให้คนอื่นอยากปฏิบัติตาม เป็นที่น่าเลื่อมใสของผู้ได้ยินได้ฟัง มีถ้อยคำอันเป็นสิริมงคล เหมือนเป็นแหล่งแห่งถ้อยคำ

*ดังเรื่องของสามเณรอรหันต์ในสมัยพุทธกาล ผู้มีวาจาสัตย์ทำให้เอาชนะใจมหาโจร และรอดพ้นจากความตายมาได้ ทั้งยังทำให้บิดามารดารอดพ้นจากความตายด้วย

ท่านชื่อ อธิมุตตกสามเณร ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของพระสังกิจจเถระ ท่านตั้งใจออกบวชตั้งแต่อายุยังน้อย ครั้นอายุใกล้ครบ ๒๐ ปี พระเถระได้ให้สามเณรกลับบ้านเพื่อไปสอบถามวัน เดือน ปีเกิด จากโยมพ่อโยมแม่ให้แน่นอนก่อน แล้วจึงกลับมาอุปสมบท ในระหว่างทางมีโจร ๕๐๐ กำลังซุ่มดักจับคนที่เดินทางไปมาในป่านั้น เพื่อนำไปฆ่าบูชายัญเทพเจ้าที่ได้บวงสรวงไว้ เมื่อสามเณรเดินเข้าไปในป่า พวกโจรพากันล้อมจับท่านไว้

ถึงกระนั้น สามเณรไม่มีความตกใจ หรือหวั่นไหวในมรณภัยแต่อย่างใด ท่านกลับนึกสงสารพวกโจร ที่ประพฤติตัวเบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่นให้เดือดร้อน จึงตั้งเมตตาจิตแผ่กระแสเมตตาธรรมไปยังพวกโจร พร้อมกับแสดงธรรมด้วยถ้อยค��ที่ไพเราะ ทำให้หัวหน้าโจรเกิดความรักความเอ็นดูในสามเณร ต่างปรึกษากันว่าจะปล่อยสามเณรกลับไป เพียงแต่ขอให้สามเณร อย่าได้บอกที่อยู่ของพวกตนให้ใครรู้เป็นเด็ดขาด เมื่อสามเณรรับปากจะไม่บอกใครอย่างแน่นอน พวกโจรจึงได้ปล่อยท่านไป

เมื่อสามเณรรอดพ้นจากมรณภัย จึงเดินทางต่อไป และได้พบบิดามารดาในระหว่างทาง ซึ่งท่านทั้งสองกำลังจะไปทำธุระยังต่างเมือง สามเณรได้รักษาคำสัญญาที่ให้ไว้กับโจร จึงไม่ได้บอกโยมพ่อโยมแม่ว่า มีโจรดักซุ่มรออยู่ข้างหน้า ได้แต่ไต่ถามเพียงเรื่องวัน เดือน ปีเกิด ที่พระอาจารย์ให้มาถามเท่านั้น โยมพ่อโยมแม่ได้นิมนต์ให้ท่านไปรออยู่ที่บ้านก่อน หลังจากเสร็จภารกิจจึงจะกลับมาบอก ท่านทั้งสองจึงเดินทางต่อไป และถูกพวกโจรจับตัวไปในที่สุด

โยมพ่อโยมแม่ของสามเณร เห็นพวกโจรกำลังเตรียมมีดเตรียมหลาวต่อหน้าต่อตา ทั้งหวาดกลัวต่อมรณภัย ทั้งโกรธเคืองตัดพ้อสามเณรที่ไม่ยอมบอก ว่า ในป่ามีโจรคอยดักทำร้าย ปล่อยให้พ่อแม่มาหาที่ตายแท้ๆ สงสัยสามเณรคงเป็นพวกเดียวกับโจร ๕๐๐ เหล่านี้ พวกโจรได้ยินเสียงพร่ำบ่นของคนทั้งสอง จึงรู้ว่าสามเณรเป็นคนรักษาคำพูด แม้เป็นโยมพ่อโยมแม่ก็ไม่ยอมบอก เพราะกลัวจะเสียสัจจะที่ให้ไว้กับโจร

พวกโจรเห็นความอัศจรรย์เช่นนั้น ซึ่งหาได้ยากในหมู่มนุษย์ ก็ยิ่งเพิ่มพูนความศรัทธาเลื่อมใสในสามเณรมากขึ้นไปอีก อยากกลับตัวกลับใจเป็นคนดี จึงตัดสินใจปล่อยโยมพ่อโยมแม่ของท่าน พากันเลิกอาชีพโจรอย่างเด็ดขาด อีกทั้งชวนกันเดินทางไปขอบวช และขอเป็นลูกศิษย์ศึกษาธรรมะกับสามเณรด้วย

เมื่อสามเณรเห็นว่า มหาโจรทั้ง ๕๐๐ มีความตั้งใจจริงที่จะกลับตัวกลับใจ มีจิตอนุโมทนาจึงให้ทุกคนโกนผมบวชเป็นสามเณร จากนั้นได้พาสามเณรใหม่ไปพบพระอาจารย์ พระอาจารย์บอกให้สามเณรพาไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา เมื่อทุกรูป เดินทางไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ ต่างกราบทูลเรื่องราวทั้งหมด ในที่สุดหลังจากที่ทุกรูปฟังธรรมแล้ว ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันทั้งหมด

เรื่องของสามเณรนี้เป็นเครื่องยืนยันว่า สัจจะเป็นวาจาไม่ตาย แม้ว่าเราจะพบกับปัญหาหรืออุปสรรคต่างๆ ในชีวิต ก็ให้มีใจตั้งมั่นอยู่ในความดี ให้รักษาสัจจะยิ่งชีวิต รักษาไว้เหมือนกับเกลือรักษาความเค็ม เมื่อเราประพฤติธรรม ธรรมะย่อมปกป้อง คุ้มครองรักษาเรา เพราะธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมเสมอ

การกระทำของเราทุกอย่าง เราย่อมรู้อยู่แก่ใจดี ความลับไม่มีในโลก คนที่พูดโกหกอาจจะปิดบังคนอื่นได้ แต่ปิดบังตนเองไม่ได้ ต้องหลอกตนเองเรื่อยไป ตั้งแต่คิดเรื่องที่ไม่จริง ก็หลอกตนเองไปขั้นหนึ่งแล้ว ครั้นพูดให้คนอื่นฟัง ตนเองก็ต้องรับฟังเรื่องไม่จริงนั้นด้วย จากนั้นก็ต้องตามจำเรื่องที่ไม่จริง เมื่อในใจมีแต่เรื่องไม่จริง บาปอกุศลจึงเพิ่มมากขึ้น เมื่อคุ้นกับเรื่องไม่จริง ชีวิตจึงพบแต่ของไม่จริง และไม่เคยประสบความสำเร็จใดๆ

ดังนั้น เราควรพูดแต่วาจาสุภาษิต พูดแต่เรื่องจริงที่มีประโยชน์ พูดแต่เรื่องที่ทำให้ใจสบาย ใครที่อยู่ใกล้ก็ชวนเขามาสร้างบารมี มาให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา แนะนำให้ ทุกคนในโลกดำเนินชีวิตอย่างถูกต้องดีงาม เมื่อเราพูดอย่างนี้บ่อยๆ ถ้อยคำของเราจะสะอาดบริสุทธิ์และมีพลัง เป็นวาจาที่เป็นสิริมงคล สามารถสร้างความศรัทธา เป็นวาจาที่เป็นที่รัก

นอกจากนี้ คำพูดควรเป็นไปเพื่อก่อให้เกิดคุณประโยชน์ทั้งผู้พูดและผู้ฟัง เพราะสิ่งต่างๆ ในโลกนี�� ที่จะบั่นทอนกำลังใจคนได้มากที่สุด ไม่มีอะไรเกินกว่าคำพูด และสิ่งที่ให้กำลังใจคนได้มากที่สุด ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าคำพูด ฉะนั้น เราต้องพูดแต่สิ่งที่ดี ค่อยๆ แนะนำตักเตือนกันไป โดยเฉพาะลูกหลานเยาวชนของชาติ ที่กำลังอยู่ในวัยเรียน คุณพ่อคุณแม่ต้องรู้จักแนะนำ ด้วยวาจาที่ให้ความรักความอบอุ่น ลูกหลานก็จะเกิดกำลังใจ อยากประพฤติปฏิบัติตาม

การทำหน้าที่กัลยาณมิตร ชักชวนเพื่อนร่วมโลกให้หันมาประพฤติธรรม ชวนกันสถาปนาบ้านกัลยาณมิตร เป็นหน้าที่ของพวกเรานักสร้างบารมี เป็นภารกิจหน้าที่ ที่มีประโยชน์ต่อโลก งานสร้างสันติสุข ปลูกฝังคุณธรรมให้แก่มวลมนุษยชาติ มีความสมัครสมานสามัคคีปรองดองกันนั้น ไม่ใช่เป็นหน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นหน้าที่ของทุกๆ คน เป็นหน้าที่อันทรงเกียรติยิ่งกว่าหน้าที่ใดๆ ในโลก และยังเป็นทางมาแห่งบุญกุศล

ถ้าหากเราสถาปนาบ้านกัลยาณมิตรได้อย่างแท้จริง ทุกครอบครัวจะเป็นครอบครัวที่ผาสุก สังคมจะเกิดความสงบสุข ทำให้เกิดความสว่างไสวไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ธรรมะจะคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม อำนวยความสุขความสำเร็จให้บังเกิดขึ้นแก่คนทั้งโลก

พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

เก็บไว้คนเดียวเป็น20ปี เมื่อได้บอกกับเพื่อนทางเฟชบุ๊คแล้วรู้สึกว่าดีขึ้นมาก

จากกำลังใจที่เพื่อนๆส่งมาให้ จริงใจแท้ๆพูดจริงทำจริง พูดดีก็ได้แต่สิ่งที่ดีๆกลับมา ความจริงหากพูดแล้วได้ความชื่นชมกว่าที่เราคิดไว้มากมายคะ