เวลาแห่งความสุข ทำไม่มันถึงสั้นนัก....?

*-* มีนักปราชญ์เคยกล่าวไว้ว่า "หากไม่รู้จักความทุกข์ ย่อมไม่มีวันรู้จักรสชาติของความสุข"*-* เมื่อก่อนเราเองก็เคยรู้สึกแบบนี้บ่อยๆ กระทั่งปัจจุบันก็ยังรู้สึกแบบนี้บ้างบางครั้ง(อยากให้ความสุขอยู่กับเรานานๆ)

*-* ที่เราอยากจะเล่าให้ฟังคืองี้ เวลาที่เรามีความทุกข์ เราจะเกิดคำถามขึ้นในใจว่าเมื่อไหร่มันจะจบนะ..แต่พอเวลาที่เราจะมีความสุข เราจะเกิดคำถามขึ้นในใจว่าเมื่อไหร่มันจะจบรึป่าว? ป่าวเลย!!เราเอาแต่ลิ้มรสความสุขไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยว่ามันใช้เวลานานเท่าไหร่ .. ต่างกับเวลาที่มีทุกข์โดยสิ้นเชิงซึ่งจิตเราจะเริ่มจับเวลาแล้ว..ติ๊กต่อกๆ ..

*-* จากคำพูดของปราชญ์ดังกล่าว เราเองก็เข้าใจ บ้างคือ เราหา���ใจเข้า แล้วมันไม่สัมพันธ์กับความต้องการของร่างกายเราก็รู้สึกอึดอัดแล้ว (อันนี้ในทางวิปัสสนาเขาเรียกว่า กิเลศอย่างอ่อน)

พอเราหายใจเข้าได้สัมพันธ์กัน กลับรู้สึกว่าความทุกข์หายไป ไม่ใช่แค่ความทุกข์เพราะกายอึดอัดนะ แต่เราจะรู้สึกว่าเราขณะนี้ไม่เห็นจะมีเรื่องอะไรให้เซ็งได้เลย..(ไม่ขอกล่าวละเอียดละกันเพราะเราก็ยังไม่ใช่ผู้รู้)

*-* ที่เราพูดมายืดยาว.(อะไรก็ไม่รู้).ยกตัวอย่างสั้นๆ อย่างนี้ดีกว่าคือ เวลาที่เราเปียกฝน อากาศเย็นมากๆ เราจะรู้สึกว่าอยากกลับบ้านเร็วๆ อาบน้ำอุ่นแล้วห่มผ้าอุ่นๆ บนเตียง "คงจะมีความสุขที่สุดเล้ย.." ทั้งๆ ที่หากเราไม่เปียกฝนเราจะไม่อยากจะอาบน้ำหรือห่มผ้าบนเตียงสักนิด ..

*-* เห็นไม๊ว่า หากไม่มีความทุกข์ ก็จะไม่มีความสุข นั่นเพราะเราจะไม่รู้เลยว่านี่แหล่ะความสุข

*-* สรุปเลยว่า เคล็ดลับคือ ให้เราเตรียมใจไว้ล่วงหน้าเสมอว่า เราจะเจออะไรบ้างนะ ...เช่น อีกหน่อยเราจะเดินไปที่นั่นต้องเจอกับ..มันต้องนินทาเรา..คำนินทาจะทำให้เราโมโห..พอเราเดินไปเจอกับเหตุการณ์นั้นจริงๆ เราจะได้ดูตัวเราโมโห.. "ฮึ่ม..ตัวเราโมโหอยู่หรือนี่" (อาจเข้าใจยากนิดนึงนะ).. ความสุขก็เหมือนกัน ลองประยุกต์ดูนะ จะรู้ว่าความทุกข์ไม่ใช่ของเรา..ความสุขก็ไม่ใช่ของเรา *-* เราจะไม่จับเวลาระหว่างความสุขกับความทุกข์อีก .. แต่เราเองก็บางครั้งก็เผลอไปได้เหมือนกัน ..ก็เราไม่ใช่พระอรหันต์เนอะ...ทำไง..อิอิ..

แสดงว่าคนโบราณว่าไว้ถูกแล้ว

เวลาบนสวรรค์เร็วที่สุด

1 วันสงสัยว่าจะเท่ากับ

1ปีในนรก

เวลาทุกช์โศก ทำไมเวลามันเดินช้าจังเนอะ

แต่พอมีความสุขเหมือนมันติดปีก

สวรรค์ฺอยู่ในอก นรกอยู่ในใจ เจงๆ

เราว่านะ ระยะเวลาของความทุกข์และความสุข มันเท่าๆกันนั้นแหละ เพียงแต่ว่า เวลาที่เรามีความทุกข์ เราเฝ้านับเวลาอยากให้มันผ่านไปไวๆ เลยทำให้เหมือนว่า เวลาแห่งความทุกข์นั้นช่างยาวนานเหลือเกิน หลายคนบอกว่า นานมากเลยกว่าจะผ่านความทุกข์มาได้ กว่าจะได้สัมผัสรสแห่งความสุข แต่ทำไมความสุขมันช่างสั้นนักนะ

เอาแบบว่าถ้าให้เรารอใคร ซัก สองชั่วโมง แล้วเรานับเวลารอ มันช่างนานแสนนาน แต่พอได้เจอกัน นั่งคุยกัน สองชั่วโมงผ่านไป เหมือนว่าแป๊บเดียวเอง

เป็นธรรมดาของชีวิต ยามมีความสุข อะไร ๆ ก้อมักจะผ่าน

ไปเร็วเสมอ แต่ความทุกข์นั่น มันฝังใจทุกครั้งที่มันทำให้เราเจ็บ

ดังนั้น ความทุกข์จึงอยู่กับเรานานกว่าความสุข เคยได้ยินไม

" ความสุขชั่วข้ามคืน" ...............

เพราะความรู้สึกนึกคิดของคนเรานี่แหละค่ะตัวการสำคัญ คนเราอยากได้ อยากดีอยากมีอยากเห็น พอไม่ได้สมอยากมันก็ทุกข์แล้ว บางครั้งก็ใจจดใจจ่อรออะไรบางอย่างเกิดความกระวนกระวายใจ ทุกข์อีกแล้ว รอแค่ 3 นาทีก็ทุกข์เหลือเกิน (เคยรู้สึกตอนต้มมาม่าเวลาหิวจัด) แล้วพอสิ่งที่รอคอยมาถึง ก็ไม่อยากให้มันจบลง ไม่อยากพลัดพราก แต่ทุกอย่างมีกำหนดเวลา พอหมดเวลาก็ทุกข์อีกแล้ว เวลาของความสุขเนี่ยนะคะ ต่อให้มีเป็นวันก็เหมือนมันจะสั้นกว่า 3 นาทีที่ทรมาน นั่นมันเพราะความรู้สึกของเราเอง เราไม่ปรารถนาที่จะเจอความทุกข์ เรารอคอยแต่เวลาของความสุข ซึ่งมันทำให้เราเป็นทุกข์ร่ำไป ก็เลยรู้สึกว่า เวลาแห่งความสุขช่างสั้นนัก

ทำใจค่ะ! เพราะมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมนี่คะ แล้วเราก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของสังคม มีอะไรอีมากมายที่เราควบคุมไม่ได้ อย่าไปยึดติด ไม่คิดก็ไม่ทุกข์แล้วความสุขจะไปไหนเสีย

เวลาแห่งความสุขเหรอ คือ เวลาที่เราได้อยู่กับคนที่เรารัก เช่น พ่อ แม่ ลูก ของเรานั่นเอง ได้ทำกิจกรรมด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทุกข์ เหรอมันอยู่ที่ใจของเรานะ ถ้าเรากระทำอย่างไรก็จะได้อย่างนั่นนะ