ถ้าวันนึง คุณไปหาหมอ แล้วหมอบอกว่า คุณมีเนื้อร้ายในร่างกาย?

ก็ไม่ต้องไปคิดเองว่าจะเป็นอะไร ให้หมอเขาวินิจฉัยให้เลยครับ ยังสงสัยอะไรอยู่ก็ถามคุณหมอให้ละเอียด ว่าอาการจะเป็นอย่างไร ส่งผลกระทบต่อร่างกายอย่างไร ต้องระมัดระวังอะไรเพิ่มเติม จะรักษาวิธีอะไรบ้าง และจะรักษาให้หายขาดได้หรือไม่ ฯ เป็นต้น

คือ ไม่ต้องกังวลอะไรมากเกินไป เพราะอย่างน้อยเราก็ไม่ได้ปล่อยปละละเลย ไปพบคุณหมอให้ตรวจวินิจฉัยถูกต้องตามวิชาการ เมื่อพบความผิดปกติ ก็จะได้รักษาตามคำแนะนำของคุณหมอต่อไป ยังมีอีกหลายๆคนที่ปล่อยให้เกิดอาการรุนแรงขึ้นก่อน แล้วค่อยให้คุณหมอตรวจ ซึ่งมักจะพบตอนที่ทำการรักษาอะไรไม่ดีขึ้นอีกแล้ว โรคแบบนี้ถ้าตรวจเจอเร็ว ก็จะรักษาให้หายได้ ครับ

ส่วนที่ถามว่า หมอจะบอกเราตรงๆหรือไม่นั้น คุณหมอก็คงมีวิธีการสังเกตุ หรือ ประเมินสภาพจิตใจของคนไข้ว่า จะสามารถรับรู้อาการป่วยของตนเองได้หรือไม่ ถ้าคนไข้แสดงออกในทางที่มีความเข้มแข็ง กล้าต่อสู้กับโรคอย่างดี คุณหมอก็จะบอกตรงๆ บอกละเอียด เมื่อเรารู้ละเอียดก็จะได้ดูแลทำการรักษาได้ดี ครับ

โดยปกติหมอจะบอกกับญาติผู้ป่วยก่อน เพื่อไม่ให้ผู้ป่วยตกใจจากเหตุที่รับฟังแต่ถ้าผู้ป่วยต้องการรู้จริงก็สามารถให้หมอตอบกับตัวผู้ป่วยเองก็ได้(ต้องทำใจแบบสุด ๆ )

*-* เราเคยเห็นแต่ในละคร คือบอกกะญาติ ให้ดูแลคนไข้ให้ดีๆ... แต่ชีวิตจริงเราไม่รู้ไม่เคยมีประสบการณ์ (จะบอกทำไมเนี๊ย..)

*-* แต่ในความคิดเราๆคิดว่า หมอน่าจะบอกกะเราตรงๆ เลยดีกว่า ให้มันเห็นดำเห็นแดงกันไปเลย .. เช่น "จองวัดไว้ได้เลย" อย่างงี้เป็นต้น (ชัดเจนดี..อิอิ) แต่ถ้าจะให้ดีหมอควรจะบอกเวลาตายมาให้แน่นอนเลยน่านะดีกว่า..(เวอร์แล้ว)

*-* เคยมีตัวอย่างนึง คนแถวใกล้บ้าน ไม่รู้เขาพูดจริงรึป่าวนะ (โปรดใช้วิจารณญานในการรับฟังด้วย) เขาเล่าวันนึงเขาไปตรวจหมอบอกว่าป้าคนนี้เป็นเนื้อร้าย อยู่ได้แค่ไม่เกิน 2 ปี โห..ป้าแกเป็นโรคซึมเศร้าเลยหล่ะ....นับจากวันนั้นผ่านมาจนถึงวันที่แกเล่าให้ฟังนี้ ก็เข้าปีที่ 5 แล้วแกยังขายข้าวแกงอยู่เลย ... ตกลงเนื้อร้ายที่หมอว่า หมายถึงปาก("ปากตลาด"เป็นเนื้อร้ายชนิดหนึ่ง)ของแกรึเป่า? คือแกอาจต้องตายเพราะปากของแกภายใน 2 ปีประมาณนั้นมั้ง...

..อิอิ

*-*.. ขำๆ แก้เครียดเนอะ...

อ้าว แล้วทำไมจะคิดเป็นอื่นล่ะครับ ปัญหาแบบนี้รับรองไม่พูดเล่น และต้องค่อนข้างมั่นใจถึงจะบอกครับ ก็มีผิดได้บ้างเหมือนกัน เช่นลักษณะเหมือนมาก แต่ตรวจไปตรวจมากลับไม่ใช่ แต่กรณีหลังนี้น้อยครับ มักจะถูกมากกว่าผิด

เป็นเนื้อร้ายก็มีหลายชนิด บ้างก็รักษาหายขาด บ้างก็ได้แค่ประทังอาการ แต่ไม่ใช่รักษาไม่ได้ ปัจจุบันเทคโนโลยีการรักษาพัฒนาไปไกลมากครับ เนื้อร้ายบางชนิดผลการรักษาดีกว่าโรคหัวใจเสียอีก

ต้องขอประกาศหน่อยครับ คนที่ต้องรู้คนแรกว่าตัวเองเป็นอะไรคือคนป่วย ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่ภรรยา หรือใครทั้งนั้น

และแพทย์ก็จะบอกคนป่วยเป็นคนแรกด้วย ปัญหาของเราคือญาติชอบคิดว่าตัวเองรู้ดีกว่าคนป่วยเสมอ เกรงว่าถ้ารู้แล้วจะเสียกำลังใจ เสียชีวิตเร็วขึ้น บอกผมดีกว่า อย่าบอกพ่อผม อย่าให้ท่านรู้นะครับ ประโยคนี้ผมฟังจนเบื่อ ไม่รู้จะเบื่อยังไง ถ้าลองคิดย้อนกลับดู คนพวกนี้จะชอบไหม ถ้าถูกพวกญาติ ๆ ช่วยกันปิดบังเรื่องสำคัญในชีวิตขนาดนี้เนี่ย

หมอส่วนใหญ่ขี้เกียจไปทะเลาะด้วย ก็จะแบบว่า เอ้าจะเอาไงก็ว่ามาละกัน

เพราะฉะนั้น แนะนำว่าถ้าต้องการคุยกับแพทย์ตรง ๆ ให้กันพวกญาติจอมจุ้นจ้านออกไปให้หมด คุยกันให้รู้เรื่อง แล้วค่อยบอกญาติอีกทีครับ

ก็ต้องรีบหาทางรักษาค่ะ ไปตรวจมาหมอบอกตรงค่ะ เป็นระยะเริ่มก่อตัวเป็นมะเร็งที่ปากมดลูกค่ะ ทุกวันหายแต่ก็ยังต้องตรวจทุกระยะหกเดือน เพราะมันมีโอกาสที่จะกลับมาเป็นอีกได้ เพราะฉะนั้นอย่ากลัวที่จะตรวจ รู้ก่อนแล้วรักษาดีกว่ารู้เมื่อสายแล้วรักษาไม่ทัน

เราคงต้องหันมาให้ความสำคัญในตัวเองมากขึ้น เพื่อให้ร่างกายเราแข็งแรงและสามารถต่อสู้กับโรคที่จะเกิดขึ้นได้ พร้อมทั้งศึกษาและหาข้อมูลของโรคที่เรากำลังจะเป็นนั้นอย่างละเอียดและวางแผนรับมือหรือหลีกเลี่ยงปัจจัยเสียงต่าง ๆ ตลอดจนไปพบแพทย์ตามที่แพทย์นัดทุกครั้ง และเรียนรู้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองเพื่อต่อสู้กับโรคที่เป็นนั้น โดยอาจจะขอคำแนะนำจากแพทย์ผู้เชียวชาญและปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดาครับ !

เป็นเนื้องอก หรือมะเร็ง หมอต้องบอกกับเราตรงๆ เพื่ออจะได้ทำการรักษาต่อไป สำหรับเราก็ควรตั้งสติและยอมรับต่อไป ทานยาหรือทำการรักษากับหมอต่อไปและ อย่าลืมดูแลตัวเองมาก ให้กำลังตัวเองมากๆ จะได้มีชีวิตยืนยาวต่อไปค่ะ

เป็นสิทธิโดยชอบธรรมค่ะ ที่ผู้ป่วยจะได้รับการวินิจฉัยโรคเป็นอย่างดี และมีการแจ้ง ว่าเป็นอะไร รวมถึงวิธีการรักษาค่ะ อันนี้โรสเคยอ่านในใบประกาศของทางโรงพยาบาลค่ะ เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของผู้ป่วยค่ะ

พี่สาวก็เป็นค่ะ คุณหมอก็แจ้งให้ทราบ และบอกให้รีบเข้ารับการรักษาโดยด่วนค่ะ

สมัยนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ อย่าไปกลัวมัน ไม่มีอะไรเป็นเรื่องไกลตัวอีกต่อไปแล้ว

เคสของแม่เราเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอไม่ได้บอกแม่แต่บอกกับพี่สาวที่พาแม่ไปตรวจ หมอกลัวว่าท่านจะเสียกำลังใจ แต่สุดท้ายแม่ก็รู้ตัวว่าแม่เป็นอะไร เท่าที่เคยได้ยินได้ฟังมาหมอจะหลีกเลี่ยงการบอกกับคนไข้โดยตรงในรายที่เป็นโรคร้ายแรง เช่น มะเร็ง เป็นต้น แต่น่าจะเป็นเฉพาะรายที่อยู่ขั้นลุกลาม ยากแก่การรักษา หรือในระยะสุดท้าย ส่วนในรายที่พึ่งเป็นหมอคงต้องบอกให้รู้เพื่อทำการรักษาอย่างทันท่วงที อันนี้คงต้องขึ้นกับวิจารณญาณของคุณหมอล่ะค่ะว่าแบบไหนจะเป็ประโยชน์กับคนไข้มากกว่ากัน