สุขัลลิกานุโยค 4 ที่เป็นอริยะมีอะไรบ้าง?

1. สุขัลลิกานุโยคที่เป็นอริยะมี 4 ระดับ คือ

อริยะในระดับที่ 1 พระโสดาบัน

อริยะในระดับที่ 2 พระสกิทาคามี

อริยะในระดับที่ 3 พระอนาคามี

อริยะในระดับที่ 4 พระอรหันต์

2. มีอานิสงส์ 4 ประการ คือ

อานิสงส์ระดับที่ 1 เป็นของพระโสดาบัน คือ ความสิ้นไปแห่งสังโยชน์สาม ได้แก่ สักกายทิฏฐิ (ความสำคัญผิดคิดว่าร่างกายนี้เป็นของตน) วิจิกิจฉา (ความลังเล สงสัย ไม่แน่ใจว่าพระศาสดาจะหลุดพ้นจากทุกข์ได้จริง) และสีลัพพตปรามาส (ความหลงงมงายในศีลพรต)

อานิสงส์ระดับที่ 2 เป็นของพระสกิทาคามี คือ นอกจากจะสามารถละกิเลสทั้ง 3 อย่าง (สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส) ได้หมดสิ้นแล้ว และยังสามารถทำโลภะ โทสะและโมหะบางส่วนให้จางลงได้อีก แต่ก็ยังอาลัยต่อโลกนี้เหลืออยู่บ้างเล็กน้อย หรือถ้าจะกลับมาสู่อารมณ์แบบปุถุชนอีกก็เพียงครั้งเดียว

อานิสงส์ระดับที่ 3 เป็นของพระอนาคามี คือ นอกจากจะละกิเลสอย่าง สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส โลภะ โทสะ และโมหะ ได้แล้ว ยังละ กามราคะ (ของรักใคร่ที่พระโสดาบันและพระสกิทาคามีละไม่หมด) ปฏิฆะ (ความรู้สึกโกรธ ขัดเคืองใจ หงุดหงิด รำคาญ) ได้อีกด้วย

อานิสงส์ระดับที่ 4 เป็นของพระอรหันต์ คือ นอกจากละกิเลสทั้ง 5 ขั้นต้นอย่าง สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส กามราคะ และปฏิฆะ ได้หมดแล้ว ยังละกิเลสขั้นปลายอีก 5 ประการ ลงได้อย่างหมดสิ้น คือ รูปราคะ (ความพอใจในความสงบสุขเยือกเย็นที่เกิดจากการกำหนดสิ่งที่มีรูป เช่น นิมิตต่าง ๆ มาเป็นอารมณ์สำหรับเพ่ง) อรูปราคะ (ความพอใจในความสงบเงียบสุขุมที่เกิดจากการกำหนดสิ่งที่ไม่มีรูป เช่น ความว่างเปล่ามาเป็นอารมณ์สำหรับเพ่ง) มานะ (ความรู้สึกสำคัญตนว่าดีกว่า เลวกว่า ซึ่งเป็นเหตุให้จิตใจหวั่นไหวอยู่บ้าง เพราะยังไม่ได้อยู่เหนือความดีและความชั่ว) อุทธัจจะ (ความไม่สงบนิ่งของจิตใจ เมื่อมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดมากระทบทำให้เกิดความทึ่งทั้งในแง่ดีและในแง่ร้าย) และ อวิชชา (ความรู้ที่ทำให้คนเราสำคัญผิด เห็นธรรมะที่ไม่เที่ยงและเป็นทุกข์ว่าเที่ยงและเป็นสุข)

มีอานิสงส์สี่คือ

อานิสงส์ที่ 1 เป็นโสดาบัน มีอันไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงแท้ต่อนิพพาน มีการตรัสรู้พร้อมในเบื้องหน้า

อานิสงส์ที่ 2 .ความสิ้นไปแห่งสังโยชน์สาม และความที่ราคะโทสะโมหะเป็นธรรมชาติเบาบาง เป็นสกทาคามี มาสู่โลกนี้เพียงครั้งเดียว แล้วทำที่สุดแห่งทุกข์ได้

อานิสงส์ที่ 3 ความสิ้นไปแห่งสังโยชน์ในเบื้องต่ำทั้งห้าอย่าง เป็นโอปปาติกะ(อนาคามี) มีการปรินิพพานในภพนั้น ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา

อานิสงส์ที่ 4 กระทำให้แจ้งซึ่ง เจโตวิมุตติปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในทิฏฐธรรมนี้ เข้าถึงแล้วแลอยู่