มวลมหาประชาชนเป็นกลุ่มคนจำนวนมากต้องใช้ห้องน้ำมากเท่าใด?

ห้องรวม 1 ส่วนตัว อีก 2 ห้อง ห้องครัว ห้องรับแขก.. สำหรับคนที่มีที่ เรียกว่า..พอจะมีกิน.. แน่่นอนครับสำหรับหรับการสาดน้ำ หรือสาดโคลน เข้าใส่กัน ก็เลอะทั้งสองฝ่าย ตั้งแต่ผมจำความได้ สยามประเทศของเรา นี่ก็ไม่ใช่วา จะมีแต่บ้านเราหรอก ที่ไหน ๆ ก็มี ทางออกของบ้านเราคือ..ทางไหน ต่างคนต่างกล่ม ก็มีความหวังดี ที่จะทำให้..เรือสยามนาวา..ของพวกเรา ให้เดินทางไปข้างหน้าได้ พ้นผ่านมรสุมได้ ต่างคนก้อมีความหวังดีด้วยกันทุกคน ทุกฝ่าย อยู่จุดกลาง กับ อยู่ตรงกลาง แน่นอนครับ อยู่ตรงกลางมันถูกต้อง แต้ไม่ถูกใจ อยู่จุดกลาง ดีที่สุด เพราะอะไรนั้น ฉันก็อธิบายได้ไม่ดีนัก ถ้าอยู่จุดกลางก็จะมี คำว่า เกินกกว่าเหตุ อยู่ตรงกลางดีที่สุด อ้าว...ๆๆ ตกลงว่าฉันตอบคำเถามรื่อง เรื่องอะไร..ตอบเรื่องห้องน้ำ ทุกคน มีที่พักเป็นของตนเองทุกคน..ที่ต้องมีสำหรับคนเรา คือ ห้องน้ำ ห้องนอน และอีกหลาย ๆ อย่าง ที่เรียกกันว่าบ้าน นิ่ง นิ่ง อดใจ กับสิ่งที่ถูกต้องและถูกใจของ ทุก ๆ คน ทุกฝ่าย เพื่อความถูกใจ และความถูกต้อง ของเราทุกคน...ตอบตามกระแส ถ้าตอบเอียง ๆ ก็อถือว่า ตอบตามแกนโลก ก้อแล้วกัน ..นะครับ เพราะว่า...ทำตามความถูกต้อง แล้วให้ถูกใจทุก ๆ คนนั้นเป็นเรื่องยาก ถูกต้องถูกใจ ในที่นี้ คือ อุดมการณ์ ของทุกฝ่าย...นิ่ง นิ่ง แต่อย่าเฉย ละวาง แต่ อย่าละเลย ....

บางคนเขาก็กินข้าวมาจากบ้าน

บางคนก็มาหากินจากที่ม็อบจัดให้ไว้บ้าง

ตอนที่รวบรวมประชาชนขึ้นมาธันวาที่แล้ว ผมไม่ได้ไปร่วมหรอกครับ

ทำงานอยู่ พอดีนายจ้างไม่อนุญาต ให้ร่วม

(ที่เก่านายจ้างโอเค)

ตอนนั้นมีขบวนเคลื่อนผ่านมาก็เห็นผู้ร่วมชุมนุมเข้ามาแวะกินข้าวเที่ยงในร้านที่ผมนั่งอยู่

สั่งกิน จ่ายตังค์ตามปรกติ

ผมว่าถ้าเหลือบ่ากว่าแรงคงนั่ง รถเมล์กลับไปที่บ้าน แล้วกลับมาร่วมใหม่

ส่วนห้องนำ้ที่ได้รับการสนับสนุน ก็คงมีบ้าง แต่เป้าหมายเขามาสู้ ไม่ใช่มาอึ

ดังนั้น ในระยะเวลาระดมพล มหาประชาชนขนาดนั้น

คงจะเอาแบบโรงแรมห้าดาวไม่ไหวหรอกมั้ง

ท่านพี่ว่ามานี่ทำให้ผมนึกหน้าสามเกลอแกนนำสมัยเสื้อแดงเผาเมืองได้เลย

คงเก็บอั้นมาหลายวัน หน้าตาถึง ถมึงตึงอัดขนาดนั้น โหปล่อยวางบ้างเถอะครับ

มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ในทุกมหาสงครามของโลก แม้กระทั่งในเซพวิ่งไพรเวทไรอั้น

ก็ไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ไว้เหมือนกัน ว่าไพรเวทอั้นกันยังไง

ท่านพีถามมาซะสยองเลย .......มวลมหาสุขา...โอ้โฮ

ไม่ว่าจะคนกรุงหรือบ้านนอก ก็มักจะเห็นกันจนชินตานะครับ ไป นอกเมือง หรือบ้านนอก เวลาขับไประหว่างทางไม่เจอปั้มน้ำมันก็ไม่เจอห้องน้ำ แต่ปวดทั้งเบาและหนัก ก็ต้องแวะข้างทาง คนที่เชื่อเรื่องผีสางนางไม้ ก็ขอขมาก่อนทำธุระส่วนตัว ไม่ว่ายิงกระต่าย หรือเด็ดดอกไม้ แต่ถ้าพวกไม่เชื่อก็ลงไปแล้วทำกิจธุระทันที บางทีก็ป่วยทันตาเห็น แม้แต่ในเมืองหลวง กรุงเทพฯ ก็มีเห็นอยู่บ่อยๆ ปวดจนทนไม่ไหวก็แวะจอดข้างทางมุมสงบข้างตึกร้าง หรือในซอยเปลี่ยว"เยี่ยว"ทันทีเหมือนกันเห็นอยู่บ่อยๆ ยิ่งที่เจ้าของหรือคนในละแวกพ่นสีหรือเขียนคำว่า"ที่หมาเยี่ยว"ยิ่งมีคนไปเยี่ยวกันเยอะแยะ เยี่ยวเสร็จถึงได้อ่าน กลายเป็นหมากันไปหมดแล้วละครับ เพราะฉะนั้น คำตอบก็คงประมาณนี้ละครับว่า การออกมาไม่ใช่เรื่องสนุกแต่หากไม่ออกมาอาจจะทุกข์หนักกว่านอนอยู่บ้านแบบสบายใจ ชั่วครู่ชั่วยาม แต่ต้องแบกหามหนี้สินของชาติไปอีกเกิน ๑๐๐ปี นะครับ